26 Νοε 2009

Μια μικρή ιστορία καπιταλιστικού θριάμβου

Τον Αύγουστο του 1620 μια μικρή ομάδα Πουριτανών, εκδιωγμένων από τη Βρετανία εξαιτίας των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, ξεκινούσε για την αναζήτηση καινούριας πατρίδας. Μετά από ένα εξοντωτικό ταξίδι εννέα εβδομάδων οι άποικοι κατόρθωσαν να θέσουν τα θεμέλια του πρώτου αμερικανικού οικισμού στο σημερινό Plymouth της Μασαχουσέτης. Αποδεκατισμένοι από την πείνα και τις κακουχίες του πρώτου χειμώνα στράφηκαν στους ιθαγενείς, οι οποίοι τους παρείχαν πολύτιμες συμβουλές επιβίωσης, όπως και καλαμπόκι για σπορά. Ένα χρόνο μετά, το 1621, η κοινότητα αποφάσισε την καθιέρωση της Ημέρας των Ευχαριστιών, προκειμένου να εορτάζεται η ευδοκίμηση της σοδειάς και η επιβίωση σε μία πατρίδα απαλλαγμένη θρησκευτικών εντάσεων και διωγμών.

Από τις περισσότερες ιστορικές αφηγήσεις που σχετίζονται με την εγκατάσταση των Πουριτανών εκφεύγει το γεγονός πως οι άποικοι του Plymouth αντιμετώπισαν και μετά τον πρώτο χειμώνα σοβαρές ελλείψεις, μη κατορθώνοντας να δώσουν λύση στο επισιτιστικό τους πρόβλημα μέχρι το 1623, τρία χρόνια αργότερα. Παρά την πολύτιμη βοήθεια των γηγενών, η εσοδεία τα πρώτα χρόνια παρέμενε δραματικά χαμηλή, κάτι το οποίο δεν θα μπορούσε να αποδοθεί ούτε στις αντίξοες καιρικές συνθήκες ούτε σε ελλιπείς γνώσεις καλλιέργειας. Τη βασικότερη αιτία αποτελούσε η απουσία κινήτρων, κατάσταση άμεσα συνδεδεμένη με το σύστημα κοινοκτημοσύνης επί του οποίου είχε οργανωθεί η αποικία. Σύμφωνα με πρωτογενείς ιστορικές πηγές το σύνολο της παραγωγής και των προμηθειών άνηκε στην κοινότητα, η οποία και διένειμε επί τη βάσει της αρχής της ισότητας, ανεξάρτητα από την συμμετοχή του κάθε μέλους στην παραγωγική διαδικασία. Όλοι λάμβαναν το ποσοστό που τους αναλογούσε, ενώ η ιδιωτική καλλιέργεια γης απαγορευόταν.

Όπως περιέγραφε ο κυβερνήτης William Bradford το 1647 στο έργο Of Plymouth Plantation, το σύστημα αυτό εξέτρεφε σύγχυση και δυσαρέσκεια και απεθάρρυνε τους νεότερους από το να επενδύσουν το σύνολο του χρόνου και των δυνάμεων τους για να τραφούν οι οικογένειες των υπολοίπων. Αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο λιμοκτονίας, η κοινότητα αποφάσισε την άνοιξη του 1623 να αναθεωρήσει τη μέθοδο παραγωγής.

"On the brink of extermination, the Colony’s leaders changed course and allotted a parcel of land to each settler, hoping the private ownership of farmland would encourage self-sufficiency and lead to the cultivation of more corn and other foodstuffs."

Σε όλους παραχωρήθηκε ένα αγροτεμάχιο και το σύνολο της συγκομιδής παρέμενε στα χέρια του εκάστοτε ιδιοκτήτη, ο οποίος και έφερε πλέον την ευθύνη επιβίωσης της οικογένειας του. Η παροχή οικονομικών κινήτρων είχε θεαματικά και άμεσα αποτελέσματα, καθώς, όπως διηγείται ο Bradford, τα χέρια έγιναν όλα εργατικά και φυτεύθηκαν πολύ περισσότεροι σπόροι από τις προηγούμενες χρονιές. Η συμπεριφορά των ανθρώπων ήταν πλέον διαφορετική και γυναίκες ή ανήλικοι που παλαιότερα επικαλούνταν αδυναμία και ανικανότητα έρχονταν αυτοβούλως να συνδράμουν στην καλλιέργεια. Συνεπεία αυτού οι επόμενες σοδειές υπήρξαν όλες πλεονασματικές και ο κίνδυνος λιμού έδωσε θέση στην ευδοκίμηση του οικισμού και του αμερικανικού πειράματος ακόλουθα.

Ο σεβασμός της ατομικής ιδιοκτησίας και η πρόκριση της έναντι ενός κεντρικά σχεδιασμένου συστήματος παραγωγής σημείωσε την πρώτη του νίκη ήδη από το 1623, πολλά χρόνια πριν την πτώση του Τείχους και αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο, επί του οποίου οικοδομήθηκε μια ανοικτή κοινωνία ευημερίας. Τα κατοπινά κεφάλαια του αμερικανικού έθνους μπορεί να υπήρξαν λιγότερο ή περισσότερο φωτεινά, η απόφαση όμως εκείνων των ανθρώπων έθεσε τις βάσεις, στις οποίες σήμερα εδράζεται όχι μόνο η αμερικανική, αλλά και η παγκόσμια οικονομία. Υπήρξε μια απόφαση, για την οποία σήμερα είμαστε όλοι ευγνώμονες.

20 σχόλια:

CsLaKoNaS είπε...

Πολύ ωραίο το κείμενο. Έψαχνα για καιρό την ιστορία αυτή...

Τα νέα της Ουάσιγκτον:

Δεύτερη κατά σειρά νίκη του Ομπάμα αφού το νομοσχέδιο για ΚΡΑΤΙΚΟ φορέα ασφάλισης πέρασε μετά το Κογκρέσο, και από τη Γερουσία. Το θέμα της Υγείας ανοίγει για τα καλά σε μια υπερδύναμη με πανάκριβες υπηρεσίες υγείας στις οποίες 31 εκατ. πολίτες ΔΕΝ έχουν δικαίωμα πρόσβασης. Έξω φρενών το λόμπυ των ασφαλιστικών με αυτήν την απόφαση.

Υ.Γ. Για να μου ράψουν εφτά ράματα από το χέρι, το νοσοκομείο χρέωσε την ασφαλιστική μου 460 δολλάρια, ενώ για να μου τα κόψουν χρέωσε 260 δολλάρια. Εγώ πλήρωσα επιπλέον για αυτές τις υπηρεσίες 160 δολλάρια.

Σύντροφε φιλελεύθερε,
Η ΥΓΕΙΑ, Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ.

Χάπι θενξγκίβινγκ

Averell Dalton είπε...

Υποθέτω πως 31 εκατομμύρια πολιτών, στους οποίους αναφέρεται ο Λάκων, στέκουν εξ ίσου ευγνώμονες με μας έναντι των τολμητιών τού 1623.

Αλλά, τι να το κάνεις; Εφ' όσον προτιμούσαν να ψοφήσουν από την πείνα, παρά να συνεργασθούν...

CsLaKoNaS είπε...

@ Averell Dalton

Βεβαίως και στέκονται Η χώρα αυτή έχει πάρα πολλά θετικά. Όποιος Έλληνας έρθει και ζήσει έστω και λίγο στις ΗΠΑ καταλαβαίνει αμέσως τη διαφορά του ηλίθιου λαού (που είναι ο αμερικάνικος) με τον καθυστερημένο (που είμαστε εμείς).

Όμως είναι πολύ αστείο να προκρίνεις τον άκρατο φιλελευθερισμό ως λύση με το παράδειγμα τον Ευχαριστιών σε μία χώρα που με αυτές τις ιδέες, βρίσκεται σήμερα σε πρωτοφανή κρίση μετά το Κραχ του 28.

Cacofonix είπε...

Χμ... Για να πω κι εγώ μια ιστορία... Με την ΚΡΑΤΙΚΗ και ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ της ΕΛΛΑΔΑΣ.
Πέταξαν τον πατέρα έξω από 3 κρατικά νοσοκομεία λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης του πατέρα μου.

Κάθε δημόσιος γιατρός - εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις - κοιτούσε να μας φορτώσει μηχανήματα και φάρμακα κι άλλα βοηθήματα ποντάροντας στην αγωνία του πατέρα μου και στο γεγονός ότι δεν θέλαμε να του χαλάσουμε χατήρι. Κόστος 15000€ περίπου

Όταν αρχίσαμε τις θεραπείες σε ιδιωτικό νοσοκομείο, μας πλήρωναν τα φάρμακα περίπου 2500€ τη φορά.
Επειδή όμως δεν ήθελαν οι δημόσιοι γιατροί να μπορούν τα ιδιωτικά νοσοκομεία να το κάνουν σε όλους, ζήτησαν και πέτυχαν από το κράτος το σταμάτημα της χρηματοδότησης των φαρμάκων. Για 10 θεραπείες γενικό σύνολο 25000€. Αν δεν συνυπολογίσεις και τα νοσήλεια, αφού μας έδιωξαν από τρία κρατικά, είναι άλλα 15000€.

Το ένα δημόσιο νοσοκομείο κορόιδευε το άλλο γιατί δεν μιλιότανε.

Μια παραμονή σε κρίσιμη κατάσταση στη μόνη πνευμονολογική κλινική της Θεσσαλονίκης, μας κόστισε γύρω στα 1000€, μόνο για αποκλειστικούς νοσοκόμους, τους οποίους βέβαια δεν είχαμε το δικαίωμα να επιλέξουμε.

Επίσης η παραμονή του σε κλινική αποκατάστασης για περίπου 4μηνο μας κόστισε άλλα 4000€.

Επίσης ανακάλυψα ότι στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν μόνο 2 πνευμονολογικές κλινικές στο Παπανικολάου, αφού οι υπόλοιπες υπάρχουν απλά και μόνο για να τα κονομάνε οι δημόσιοι γιατροί.

Να προσθέσω και 1200€ περίπου ετήσια συνδρομή στην Express Service για να μπορούμε να μεταφέρουμε τον πατέρα και να έχει μια υποτυπώδη πρώτου βαθμού περίθαλψη στο σπίτι.

Δηλαδή η δημόσια δωρεάν υγεία μας βγήκε περίπου στις 70.000€ κι αν συνυπολογίσεις και τις εισφορές που έδωσε όλα αυτά τα χρόνια στο παμφάγο ελληνικό κράτος και στους αδηφάγους συνδικαλιστές βρυκόλακες της δημόσιας υγείας, τότε μπορείς με ασφάλεια να πεις ότι η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και δσεν υπόκειται στους νόμους της αγοράς.

Το άλλο με τον τοτό είναι πιο πρωτότυπο...

CsLaKoNaS είπε...

@Cacofonix

Και ποιος σου λέει φίλτατε ότι όλα αυτά που αναφέρεις, δε γίνονται και εδώ;

Υπερκοστολογήσεις και άσκοπες συνταγογραφίσεις υπάρχουν και στο ιδιωτικό σύστημα υγείας των ΗΠΑ και μάλιστα νομίζω σε πολύ πιο υπερβολικά νούμερα από ότι στην Ελλάδα.

Αυτό που ανέφερα ήταν ένα μικρό περιστατικό. Φίλος μου νοσηλεύτικα για μία εβδομάδα στο νοσοκομείο και έκανε εγχείρηση στο σαγόνι του. Λογαριασμός: 50,000$

Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστώ το ΕΣΥ έτσι όπως είναι. Αλλά μη νομίζει κανένας ότι η εκμετάλευση που αντιμετοπίζει σε ένα κρατικό φορέα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα αντιμετοπίσει σε ένα ιδιωτικό.

Averell Dalton είπε...

Σέβομαι την εμπειρία σας, σύντροφε Λάκωνα, και την υπολογίζω. Η καθυστέρησις τού λαού μας, βεβαίως, δηλοί πολλά και σπουδαία, δεν αντισταθμίζει όμως την κατάστασιν στα καθ' υμάς.

Σύντροφε Κακοφωνίκιε, η δική σας εμπειρία μας πληγώνει όλους. Την ειλικρινή μου συμπάθεια.

Manoliscus είπε...

@CsLaKoNaS
Σύντροφε σοσιαλίστα, χαίρομαι που σου αρέσει το κείμενο. Τι να πεις κι εσύ που τέτοια μέρα στο Γουόσινκτον ΝτιΣί η γαλοπούλα πάει σύννεφο...

Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τις μεταρρυθμίσεις στο σύστημα υγείας των ΗΠΑ, καταλαβαίνω πάντως πως αναζητείται κάποια νέα ισορροπία και πράγματι ο Ομπάμα αποδεικνύεται μάστορας. Θα συμφωνήσω πως αυτά που αναφέρεις (υγεία, παιδεία, δικαιοσύνη) είναι πάνω απ' όλα αγαθά, ούτε θεωρητικά μορφώματα ούτε ιδεολογήματα. Και ως αγαθά διατιμώνται, ανεξαρτήτως του υποκειμένου που τα παρέχει. Αν θέλεις απόδειξη ας την αναζητήσεις όχι από εμένα, αλλά από την ασφαλιστική σου :P

Ο άκρατος φιλελευθερισμός παραπέμπει κάπως στην ακράτεια ούρων. Ο φιλελευθερισμός-σκέτο όμως παραπέμπει στην αναγνώριση της πρωτοκαθεδρίας του ατόμου και στον σεβασμό της αξίας και της ελευθερίας του. Το παράδειγμα των Ευχαριστιών δεν είναι παρά ένα ενοχλητικό πετραδάκι στην αρβύλα του ιστορικού προτσές (καλά, νομίζω πως έγραψα).
Παρεμπιπτόντως περαστικά!


@Averell Dalton
Ο Λάκων είναι κρητικός, δε βλέπεις που παίζει με μαχαίρια και κόβεται;
Ο αριθμός αναφέρεται στους σημερινούς ανασφάλιστους των ΗΠΑ; Επέτρεψε μου όμως την υπόθεση πως και οι τολμητίες (τσσς) του 1623 δεν άφηναν τα αδύναμα μέλη της κοινότητας να πεθάνουν από τις κακουχίες. Άλλο συνεργασία και άλλο έλεγχος των μέσων παραγωγής.


@Cacofonix
Πραγματικά λυπάμαι με την ιστορία του πατέρα σου και την ταλαιπωρία που υπέστη η οικογένεια από την αναποτελεσματικότητα των νοσοκομείων. Θέλω να ελπίζω πως θα βρεθεί κάποιος που με ανάληψη πολιτικού κόστους θα διορθώσει τις όποιες στρεβλώσεις και τσαπατσουλιές χαρακτηρίζουν το δικό μας ΕΣΥ.

CsLaKoNaS είπε...

@ Averell Dalton,

Προφανώς και δεν αντισταθμίζεται. Δεν ξέρω όμως το κατά πόσο η ελευθερία της αγοράς έφερε και την πολυπόθητη κοινωνική απελευθέρωση, είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη, νομίζω.

@ Cacofonix

Βεβαίως και τη δική μου συμπάθεια! Μεγάλη απρέπειά μου που δεν το ανέφερα πριν!

CsLaKoNaS είπε...

@ manoliscus

Σύντροφε φιλελεύθερε, το κοινωνικό αγαθό σημαίνει ότι είναι δικαίωμά σου να έχεις πρόσβαση σε αυτό και όχι προνόμιο. Αν θέλεις βάλ' το σε διατίμιση, αρκεί αυτή να μην αποκλείει κανένα. Να είναι δηλαδή μέτρο ποιότητας και όχι μέτρο χρηματικού αντίτιμου, που αν έχεις το δίνεις και ζεις, μορφώνεσαι, δικαιώνεσαι, αν δεν έχεις - πρόβλημά σου!

:)

Τώρα αν θέλεις να συνεχίσω να μιλάω για προσωπικές εμπειρίες στις ΗΠΑ...

Όχι θα μιλήσω ! Δε θα ξεχάσω σε αυτή τη χώρα το απέραντου παραγώμενου πλούτου μία 80 χρονη γιαγιούλα να ετοιμάζει καφέδες σε starbucks στην εθνική (DC - NY ). Δε μπορώ να περιγράψω την ντροπή που ένιωσα όταν μου έδινε τον καφέ.

Διότι αμα καταρρεύσει η ιδιωτική σου ασφαλιστική χωρίς την κρατική εγγύηση, εκεί θα καταλήξεις, σύντροφε!

Cacofonix είπε...

Ωραία στα ποσά που σας ανέφερα συνυπολογίστε και άλλα περίπου 400.000€ σε σημερινές τιμές, που υπολογίζω ότι πλήρωσε σε ασφάλιστρα για την περίφημη ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ υγεία που θα τον ... εξασφάλιζε στα γεράματα, νομίζω ότι με αυτά τα φράγκα κάθε μια από τις ασφαλιστικές εταιρείες των ΗΠΑ θα τους έκανε τεμενάδες από το πρωϊ μέχρι το βράδυ...

Κι σε κάθε περίπτωση αν οι Αμερικάνοι θέλουν να πεθαίνουν αβοήθητοι αλλά και την οικονομία τους να καταστρέψουν νομίζω ότι βρήκαν τον πιο σίγουρο, τον πιο γρήγορο και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο...

Cacofonix είπε...

@Canis Libertatis
Θέλω να ελπίζω πως θα βρεθεί κάποιος που με ανάληψη πολιτικού κόστους θα διορθώσει τις όποιες στρεβλώσεις και τσαπατσουλιές χαρακτηρίζουν το δικό μας ΕΣΥ.

Υπάρχει μόνο ένας σίγουρος κι αποτελεσματικός τρόπος για αυτό: να καταργηθεί ΤΟ ΕΣΥ. Είναι κοστοβόρο, κοινωνικά ανάλγητο, χρησιμοποιείται από τις φατρίες προς όφελός τους και τελικά δεν προσφέρει αυτό για το οποίο φτιάχθηκε.

Το κράτος θα μπορούσε στην καλύτερη να προσφέρει ένα ελάχιστο δίχτυ ασφάλισης υγείας, που θα κόστιζε τα ελάχιστα και θα ήταν διαθέσιμο σε όλους.

Το κράτος δεν θα έπρεπε να παίζει τον γιατρό και τον νοσοκόμο. Δεν θα έπρεπε να συνδιαλέγεται με τον συνδικαλιστή τραυματιοφορέα για το είδος των υπηρεσιών που θα παρέχουν οι μονάδες υγείας. Θα έπρεπε να ελέγχει την ομαλή λειτουργία μη κερδοσκοπικών νοσοκομειακών μονάδων.

Και σαφέστατα ο Έλληνας πολίτης θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να επιλέξει γιατρό και νοσοκομείο.

CsLaKoNaS είπε...

Η συζήτηση πάει πολύ μακριά. Τι θα πει μη κερδοσκοπικό ίδρυμα όταν έχει τόσο μεγάλο κόστος λειτουργίας; Διότι βέβαια χαμηλό κόστος λειτουργίας σημαίνει αναπόφευκτα και χαμηλή ποιότητα παροχής υπηρεσιών.

Το ίδιο ισχύει και για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Και επαναλαμβάνω. Τι γίνεται όταν μαζεύεις τόσους κόπους σε μια ασφαλιστική που καταρρέει και το κράτος δε σε καλύπτει ;;; Δεν είναι σενάριο! Αυτό συνέβει εδώ...Χιλιάδες τα θύματα που δουλεύουν τώρα στα γεράματά τους για να ζήσουν. Και δεν είναι ότι μία σύνταξη στοιχίζει. Είναι ότι οι κολοαμερικάνοι δεν είναι διατεθιμένοι να δώσουν ούτε ένα δολλάριο επιπλέον φόρο. Αυτη η αντίληψη που ουδεμία σχέση έχει με τις φιλελεύθερες αρχές αλλά είναι ένας καπιταλιστικός κωλοπαιδισμός. Ένας φασισμός του κερατά.

Averell Dalton είπε...

Ουδείς ισχυρίσθηκε, σύντροφε Κύων, πως θα τους άφηναν να ψοφήσουν - αν και υποψιάζομαι πως η "αλτρουιστική" τους διάθεση θα εξηγείτο καλύτερα μέσω αυτού, που στην ηθική καλείται ψυχολογικός εγωισμός...

Αλλά το σχόλιο τού κειμένου, στο οποίο παραπέμπεις, δεν είναι πως οι άποικοι απέδωσαν καλύτερα, όταν άρχισαν να ασχολούνται (σχεδόν) αποκλειστικά με την δική τους επιβίωση; Κι ότι το προηγούμενο σύστημα ήγειρε ζητήματα τιμής και αξιοπρέπειας μεταξύ των; Συμπέρασμα τουλάχιστον συζητήσιμο, κατά την γνώμη μου.

Όσο για την κατακλείδα στο εν λόγω πόνημα; "Let none object this is men's corruption, and nothing to the course itself. I answer, seeing all men have this corruption in them, God in His wisdom saw another course fitter for them". Οικονομικά με όρους μεταφυσικής.

Manoliscus είπε...

@Averell Dalton & @CsLaKoNaS

Είναι πραγματικά ενδιαφέρον το πως προσλαμβάνει ο καθένας μας τον φιλελευθερισμό. Μια σημείωση γενικότερης υφής παρακαλώ.

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, σύμμαχοι. Κινητήρια δύναμη ανάπτυξης υπήρξε ανέκαθεν και παραμένει το ατομικό συμφέρον και η φιλαυτία. Η οργάνωση μιας κοινωνίας με γνώμονα την ελευθερία δεν μπορεί ούτε να παραβλέψει ούτε να καταπιέσει τα ταπεινά αυτά κίνητρα, όσο κι αν ενοχλούμασθε εμείς οι ευαίσθητοι. Μπορεί όμως μέσω ενός συστήματος θεσμών και ρυθμίσεων να εξισορροπήσει και να κατευθύνει την επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος στη λεωφόρο του δημοσίου.

Αυτός που δεν αποδέχεται το πεπερασμένο των φυσικών πόρων, ούτε και τις βασικές αρχές λειτουργίας της αγοράς καταλήγει στην καλύτερη σε πνιγμό της χρυσοτόκου όρνιθας και σε χειρότερη σε αιμοσταγείς δικτατορίες, φοβάμαι. Ο κουμπάρος έκλεινε με επίκληση στο Θείο Averell, αλλά πίστεψε με - και μάρτυς μου ο Θεός - εγώ διάβασα την κατακλείδα και γούσταρα :P

Επαναλαμβάνω πως δεν έχω άποψη για το αμερικανικό σύστημα υγείας (γιατρός είμαι;). Φίλοι ομογενείς μου αναφέρουν πως τα καλά νοσοκομεία ανήκουν σε θρησκευτικές κοινότητες και λειτουργούν με την αρχή "ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος"... του έχοντος όμως του τινάζουν τα πέταλα. Καλή η συζήτηση περί δημοσίων αγαθών, στο δια ταύτα όμως όταν έρθει η κούφια ώρα όλοι σαν τους χεσ^%&νους τρέχουμε στο Imperial Hospital.

Στενάχωρο, παράλληλα όμως δηλωτικό της αμερικανικής υπεροχής στον τομέα παροχής υπηρεσιών υγείας.

Averell Dalton είπε...

Όλα καλά.

Μόνο που, κάθε φορά που διαβάζω για τις "βασικές αρχές λειτουργίας τής αγοράς", ο νους μου ταξιδεύει σ' εκείνο το οκταψήφιο λίγο πιο πάνω...

Cacofonix είπε...

Ο μεγαλύτερος κομμουνιστοφασισμός - ας μην ξεχναμε ότι στη γηραιά ήπειρο αυτά πλέον θεωρούνται το ίδιο - είναι η φορολογία. Θα σου τα πάρω και θα τα δώσω όπου εγώ γουστάρω.

Εν μέσω λοιπόν φοροκαταιγίδας, φοροαρπαγής και με τη δαμόκλειο σπάθη της πτώχευσης πάνω απ' την κεφάλα μας, η κυβέρνηση έκανε αύξηση 25% στην ετήσια κρατική επιχορήγηση του ΚΘΒΕ, χωρίς λόγο αιτία. Όπως καταλαβαίνετε το παράδειγμα δεν είναι το μοναδικό. Αυτή τη στιγμή για παράδειγμα οι επιδοτήσεις προς τις περίφημες ΜΚΟ είναι γύρω στο 1 δις €.

Κι ενώ η φορολόγηση ότι κινείται είναι πρωταρχικός στόχος, κανείς δεν μιλά για την ελάτωση των εξόδων του κατασπάταλου, αυταρχικού, απολυταρχικού κράτους. Όπως ακριβώς είχε συμβεί στην μικρή κοινωνία των πουριτανών της Αμερικής...

Άραγε θα βρεθεί κι εδώ ένα αντίσοιχος πουριτανός ιερέας που θα μας απελευθερώσει από το βάρος του δυνάστη μας, του μεγαλύτερου δυνάστη όλων, του κράτους.

ΥΓ Αγαπητέ Canis Libertatis, δεν μας δώσταε να καταλάβουμε τι σημαίνει πουριτανός και για ποιο λόγο εκδιώχθηκαν από την Αγγλία. Θα ήταν απολαυστικό νομίζω αν μας ενημερώνατε...

Manoliscus είπε...

@Averell Dalton
Ξέρεις, η αγορά δεν υπόσχεται κάποια ουτοπία, ούτε και νομίζω πως αποτελεί στοχοθετούσα οντότητα. Η ασφάλεια ως κατάσταση εξασφαλίζεται κατά βάση από την ανθρώπινη πρόνοια και επικουρικά από το κράτος, όπου η πρώτη για συγκεκριμένους λόγους απουσιάζει.
Αυτός ίσως να είναι και ο λόγος που καθιστά την αγορά ελάχιστα λαοφιλή.

@Cacofonix
Κάθε άποψη εδώ είναι σεβαστή.
Δεν θεωρώ βέβαια δόκιμη μια ευθεία αναλογία με το σήμερα, άσε που οι πουριτανοί απαλλάχθηκαν από το Στέμμα δια του στρίβειν. Είναι μια λύση κι η μετανάστευση, δεν αντιλέγω. Από την άλλη όμως πιστεύω πως ούτε πουριτανό ιερέα χρειαζόμαστε, ούτε λοχία, όπως ελέγαν κάποιοι παλιότερα.

Αν πάντως έχεις όρεξη να ερευνήσεις τις Πουριτανικές κοινότητες θα σε προέτρεπα για οικονομία χώρου και (δικών μου) δυνάμεων να το πράξεις στο προσωπικό σου ιστολόγιο.

CsLaKoNaS είπε...

Manoliscus σε αναφέρω σήμερα στο κείμενό μου. :)

Cacofonix είπε...

Ο καθείς μπορεί να κλείνει τα μάτια και να μην θέλει να δει την αλήθεια. Εγώ απλά θα σημειώσω ότι οι πουριτανοί της Αγγλίας δεχόταν ανάλογες επιθέσεις από "προοδευτικούς" της εποχής για τις Χριστιανικές τους πεποιθήσεις. Μάλιστα οι διώξεις συμπεριλάμβαναν φυλακίσεις, εξορίες και ενίοτε θανατώσεις.
Οι πουριτανοί εγκατέλειψαν την Αγγλία για να μπορέσουν να ασκήσουν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις στην Ελλάδα του σήμερα, δεν είναι τυχαία...

Κι απορώ πως ένας φερόμενος κι ως "φιλελευθερος" δεν θέλει τους πουριτανούς ιερείς αλλά αναζητεί απεγνωσμένα τις ιδέες τους. Για τους λοχίες, εσύ τους ανέφερες στο δικό σου μυαλό είναι. Ο καθείς βλέπει και σκέφτεται αυτά που επιθυμεί...

Manoliscus είπε...

@Cacofonix
Η πίστη πως κάποιος κατέχει και γράφει την αλήθεια ενώ οι υπόλοιποι εθελοτυφλούν μάλλον αφαιρεί παρά προσθέτει βάρος στον λόγο του.

Και ένα ψίγμα βρετανικής ιστορίας να γνωρίζει κάποιος θα αντέτεινε πως πουριτανοί ιερείς φυλάκισαν, καταπίεσαν και θανάτωσαν εξίσου. Η ένδοξη επανάσταση του Cromwell πνίγηκε στην καταπίεση, στον πουριτανισμό και τον φανατισμό της. Καλύτερα απ' όλους τα διακωμωδεί ο Black Ader. Είναι για μένα ευτύχημα που το αμερικανικό έθνος μπολιάστηκε με καθολικούς, νέγρους, Εβραίους και τέκτονες.

Και ναι, αναζητώ απεγνωσμένα ιδέες σε βιβλία και παραδείγματα σε απλούς ανθρώπους, ούτε σε ράσα ούτε σε γαλόνια. Τα εισαγωγικά θα στα επέστρεφα, οι συνεχείς όμως αντεγκλήσεις καταντούν ψυχοφθόρες και χωρίς νόημα.