Geek Pride Day

Υπάρχει η γιορτή της μητέρας, η γιορτή του πατέρα, η παγκόσμια ημέρα για το νερό και η ημέρα προστασίας της γλυκοπατάτας του Αμαζονίου. Κάποιοι όμως αδικήθηκαν και έμειναν χωρίς τη δική τους μέρα. Αναφερόμαστε σε μία από τις πιο παραγνωρισμένες ομάδες του πληθυσμού: τους geeks.

Ο όρος καθεαυτός στα ελληνικά υποκρύπτει την επικρατούσα ρατσιστική αντίληψη για τους geeks. Ήδη από το δημοτικό ήταν οι μαθητές που αρίστευαν αφήνοντας τους άλλους να τρώνε τη σκόνη τους. Αντικείμενο θαυμασμού από δάσκαλους και καθηγητές εισέπρατταν το χλευασμό και την περιθωριοποίηση από κάποιους συμμαθητές τους. Από μικροί ανέπτυξαν δεξιότητες όπως η αφαιρετική και η ικανότητα απομνημόνευσης σε βάρος ίσως της κοινωνικοποίησης, προτιμώντας να παίζουν και να διαβάζουν σπίτι. Τα είκοσι τους βρήκαν στο αναγνωστήριο κάποιας σχολής ή πίσω από έναν υπολογιστή, τα τριάντα να πνίγονται σε ένα γραφείο και τα σαράντα σε θέσεις ευθύνης, να προσπαθούν να φέρουν βόλτα εκείνους που από μικροί δεν τους γούσταραν. Εξ ου και "σπασίκλες". Επειδή όμως λίγο που τους νοιάζει, το Canis Libertatis τους εύχεται ζωή, μακροημέρευση και παγκόσμια επικυριαρχία!

Η 25η Μαΐου είναι εδώ και τρία χρόνια Geek Pride Day. Το μανιφέστο κυκλοφορεί μεταφρασμένο από τον κούταβο.

Διδάσκοντας Θρησκευτικά στη Νέα Υόρκη

Μιλώντας σε προηγούμενη ανάρτηση περί σχέσεων κράτους - εκκλησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες θεωρώ απαραίτητη μια σύντομη αναφορά στο πως αντιμετωπίζεται η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Εργαλείο μου μια εμβληματική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, η οποία ήδη από το 1948 έχει διαμορφώσει ένα σαφές διαχωριστικό πλαίσιο, "a wall of separation between church and state", όπως έγραφε ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Thomas Jefferson, στην πρωτοχρονιάτικη επιστολή του προς τους Danbury Baptists.

Όπως το έθετε ο δικαστής Hugo Black στην ανάπτυξη του μείζονος συλλογισμού, απηχώντας τις θέσεις της πλειοψηφίας: "Το να θεωρείται πως μια πολιτεία δεν μπορεί σε συνέπεια με το πρώτο και δέκατο τέταρτο άρθρο του Συντάγματος να χρησιμοποιεί το δημόσιο εκπαιδευτικό της σύστημα για να βοηθάει ένα ή όλα τα θρησκεύματα στην διασπορά των δογμάτων και των ιδανικών τους δεν ... δηλώνει κρατική εχθρότητα προς την θρησκεία ή τα θρησκευτικά διδάγματα ... καθώς το πρώτο άρθρο βασίζεται πάνω στην προϋπόθεση πως τόσο η θρησκεία όσο και η κυβέρνηση μπορούν να εργαστούν βέλτιστα στην επίτευξη των ανώτερων στόχων τους εαν η κάθε μία αφήνεται ελεύθερη από την άλλη εντός της έκαστης σφαίρας τους".

Η πολιτεία της Νέας Υόρκης κατ' εφαρμογή της απόφασης αυτής εφάρμοσε ένα υβριδικό σύστημα, του οποίου την συνταγματικότητα ήρθε να κρίνει καταφατικά το 1953 η μεταγενέστερη απόφαση Zorach v. Clauso. Η πολιτεία λοιπόν αυτή προβλέπει τα δημόσια σχολεία της - κατόπιν έγγραφης αιτήσεως των γονέων – να επιτρέπουν στους μαθητές τους την τελευταία σχολική ώρα να φεύγουν από το σχολείο και να πηγαίνουν σε ιδιόκτητο χώρο οργανωμένο από την εκάστοτε εκκλησία προκειμένου να παρακολουθούν σε αυτόν το μάθημα των θρησκευτικών. Η παρακολούθηση εκεί είναι υποχρεωτική και οι εκκλησίες κρατούν απουσιολόγιο δίνοντας εβδομαδιαία αναφορά για την λειτουργία του μαθήματος. Όσοι μαθητές δεν το επιθυμούν παραμένουν στις σχολικές εγκαταστάσεις ακολουθώντας κανονικά το πρόγραμμα μαθημάτων. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται τόσο η κατήχηση με πόρους των φορολογουμένων όσο και ο κατ’ ουσίαν εξοστρακισμός όσων μαθητών δεν επιθυμούν για λόγους συνείδησης να συμμετάσχουν στο σχολικό πρόγραμμα.

Το κατά πόσο βέβαια οι πολιτικές και θρησκευτικές αρχές του τόπου μας διατίθενται να μελετήσουν και να πάρουν γόνιμα στοιχεία από αυτό το σύστημα εκπαίδευσης είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

In Support of Greek University Reform

We hereby utterly condemn all recent incidents of terrorism and the violent breakdown of democratic proceedings within our academic community.

We demand from public authorities as well as from each and every citizen the enforcement of the minimum of rule of law and the complete isolation of these small political minorities that undermine our hope for better days to come.

No matter how loud they may rant, no matter how much they may bully, they shall always find us opposed.

Join our Cause at Facebook and take action to make hellenic universities inspiring, interconnected with the market and open to the world.

Φιλελεύθεροι Φοιτητές

(Συνάδελφοι, την προσοχή σας λίγο...)

Επέκεινα των φοιτητικών παρατάξεων θα ήθέλα μέσω αυτής της ανάρτησης να σας γνωστοποιήσω τη δημιουργία μιας νέας φοιτητικής κίνησης στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση, της κίνησης των Φιλελεύθερων Φοιτητών.

Σε αντίθεση με τις υπάρχουσες φοιτητικές παρατάξεις, οι Φιλελεύθεροι Φοιτητές φιλοδοξούν να αποτελέσουν μια κίνηση πολιτικής και ιδεολογικής παρέμβασης, ώστε να γίνουν γνωστές στην ακαδημαϊκή κοινότητα ιδέες και πρωτοβουλίες συντονισμένης παρέμβασης στην κατεύθυνση αποτελμάτωσης από την σημερινή κατάσταση.

Πρόκειται για μια μη συνδικαλιστική κίνηση, η οποία δεν θα συμμετάσχει σε φοιτητικές εκλογές, δεν θα συμμετάσχει σε όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων και δεν θα είναι μέρος των φοιτητικών συνδικαλιστικών συλλόγων. Στόχος της είναι να καλύψει τους φοιτητές τόσο δημόσιων όσο και ιδιωτικών ιδρυμάτων και να αποτελέσει βήμα έκφρασης όσων έχουν απηυδήσει αφενός με την υπάρχουσα κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια, αφετέρου όμως δεν καλύπτονται και από τις στείρες κραυγές αγωνίας, διαμαρτυρίας και άρνησης που ευκαιριακά ακούγονται.

Τα αιτήματα που εκφράζονται μέσω της κίνησης αυτής συνοψίζονται ως εξής:

• Απόκτηση γνώσεων που να έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, όχι πτυχίων τυπικών γνώσεων, προοριζόμενων μόνο για διορισμό στο δημόσιο.

• Κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου και περιορισμός του κράτους σε εποπτικό-ρυθμιστικό ρόλο.

• Σύγχρονα και ανταγωνιστικά πανεπιστήμια, και δημόσια και ιδιωτικά, που θα ικανοποιούν τους φοιτητές και τις δικές τους ανάγκες, όχι αυτές των υπαλλήλων τους.

• Πλήρης διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ελεύθερος μεταξύ τους ανταγωνισμός.

• Επιλογή τόπου και αντικειμένου σπουδών από τον ίδιο τον φοιτητή, πέρα από στεγανές γραφειοκρατικές προϋποθέσεις.

• Η χρηματοδότηση από το κράτος να μην πηγαίνει στον διεφθαρμένο και κακοδιαχειριζόμενο μηχανισμό των ελληνικών κρατικών πανεπιστημίων, αλλά να εξαρτάται από την ακαδημαϊκή κοινότητα και τις επιλογές των φοιτητών.

• Αλληλοσύνδεση των πανεπιστημίων και της αγοράς, προς μία καλύτερη εκπαίδευση, αύξηση των πόρων των πανεπιστημίων και προσφορά της παραγώμενης έρευνας στην οικονομία της χώρας.

• Να κοπεί ο ομφάλιος λώρος της διαφθοράς μεταξύ καθηγητών και φοιτητών μέσω του συνδικαλισμού και της συνδιοίκησης.

• Οι ακαδημαϊκές ελευθερίες για απρόσκοπτη και ελεύθερη συμμετοχή σε μαθήματα και εξετάσεις, που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα, να γίνουν επιτέλους σεβαστές. Τα ατομικά δικαιώματα του φοιτητή δεν μπορούν να είναι στο έλεος καμιάς μικρής ή μεγάλης συλλογικότητας. Κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει “αγώνες”.

• Αξιοπρεπείς συνθήκες σπουδών χωρίς να χρειάζεται να φεύγουν οι φοιτητές στα πανεπιστήμια της Αμερικής και της υπόλοιπης ανεπτυγμένης Δύσης, επειδή τα δικά μας μοιάζουν με τα κρατικά άθλια ιδρύματα του Τρίτου Κόσμου.
  

Οι Φιλελεύθεροι Φοιτητές είναι μεν οργανικό κομμάτι της Πολιτικής Κίνησης Νέων της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, πιστεύω όμως πως πέραν τούτου αποτελούν και ένα πρώτο βήμα, μια πολυσυλλεκτική προσπάθεια οργανωμένης, μαζικής και συντονισμένης παρέμβασης, που δύναται να συσπειρώσει πολλούς ακόμα νέους, οι οποίοι δεν έχουν ακόμα ποτιστεί από την αντιφιλελεύθερη κυρίαρχη προπαγάνδα. Είναι καιρός πια ως σκεπτόμενοι φοιτητές να αναλάβουμε ο καθένας μας την ατομική του ευθύνη. Και να αγωνιστούμε τόσο ατομικά όσο και συλλογικά για να διασφαλίσουμε την ποιότητα και την ομαλότητα των σπουδών μας.

επικοινωνία: students[at]greekliberals.net

Παντού υπάρχει ένας Μύθος!

Ο εορτασμός της επετείου του πολυτεχνείου έχει στοιχειώσει την σχολική μου ζωή. Από τότε που κατάλαβα πως κάτι μου μύριζε περίεργα αποφάσισα να μην πατάω εκείνη τη μέρα σχολείο, αισθανόμενος όμως παράλληλα αρκετές ενοχές για την “αντιδραστική” μου αυτή αποχή. Πλέον έχω καταλάβει τι ήταν αυτό που υποσυνείδητα με ενοχλούσε τόσο: Τα στερεότυπα, οι στρεβλώσεις και οι εθνικοί μύθοι που αναπαράγονται εκεί είναι τέτοιου μεγέθους, που παρασάγγας απέχουν από τον σεβασμό της ιστορικής μας μνήμης και των δημοκρατικών μας αρχών ως λαού.

Όσα εκεί εκτυλίσσονται – σε αγαστή συμφωνία υπουργείου, συλλόγων γονέων και κηδεμόνων και εκπαιδευτικών – μόνο μάθημα δημοκρατίας και ελευθερίας δε μπορούν να αποτελέσουν για ένα μικρό μαθητή. Κοντολογίς η κατήχηση αναπαρήγαγε τους ακόλουθους Mythos: Οι αμερικάνοι έφεραν τη χούντα όμως σύσσωμος ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε, με το ίδιο σθένος μάλιστα που είχε αντισταθεί κατά των γερμανών (τα τραγούδια μιλούν για κατακτητή). Το Πολυτεχνείο είχε παλλαϊκή συμμετοχή και τα τανκς τσαλαπάτησαν και σκότωσαν φοιτητές που είχαν κρεμαστεί στην πύλη φωνάζοντας "Ζήτω η Δημοκρατία". Στο τέλος το Πολυτεχνείο έριξε τη χούντα, οι τούρκοι πρόλαβαν και μας πήραν την Κύπρο, ενώ οι πανούργοι αμερικάνοι ακόμα να ξεπεράσουν το ταράκουλο και μας μισούν... Και μετά χτυπάει το κουδούνι και πάμε με την παρέα Goodies. Δεν είπαμε όμως πως πρωταρχικός ρόλος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι όχι τόσο η διδασκαλία της ιστορίας, όσο η διάπλαση εθνικού φρονήματος; Ε, καλώς τη λουζόμαστε τη μπύρα μας τότε!

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2007
ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ

Μα πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!

Η ιστορία της Μέσης Ανατολής, όπως εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας εντός ενενήντα μόλις δευτερολέπτων. Σύμφωνοι, μπορεί να μην εκφεύγει ανακριβειών και κενών αλλά είπαμε... ενενήντα δεύτερα! Το ΥΠΕΠΘ μάλιστα αναμένεται να εισάγει την ρηξικέλευθη αυτή μέθοδο εκμάθησης στα δημοτικά, προκειμένου η ύλη του μαθήματος ιστορίας να συμπτυχθεί ακόμα περισσότερο και να γίνει προσιτή, αλτέρνατιβ και ράδερ ιντεράκτιβ.

Στη χώρα που διώχνει τα παιδιά της

Ένας ακόμη καλός φίλος έφυγε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αμερική. Τον δέχτηκαν στο Pittsburgh, όπου θα ασχοληθεί με έρευνα στην τεχνητή νοημοσύνη. Ο πρώτος έλληνας εκεί που καταπιάνεται με κάτι τέτοιο. Το τραγικό αξίωμα πως η Ελλάδα διώχνει τα καλύτερα της μυαλά για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται και μέρα με τη μέρα διαπιστώνω πως είμαστε μια χώρα στην οποία δεν αφήνουμε τους αητούς να πετάξουν για να ταΐζουμε τις κότες! Το νομοσχέδιο για την ακαδημαϊκή έρευνα ψηφίστηκε με καθυστέρηση εικοσαετίας και για τα επόμενα χρόνια θα τρέχουμε να πιάσουμε το τρένο και δε θα φτάνουμε. Το τρένο που όταν περνούσε από τη γειτονιά μας, εμείς το κοιτούσαμε με βλέμμα βόσκουσας στον αγρό αγελάδας.

Δεν στενοχωριούμαι όμως, καθώς ξέρω πως όλοι αυτοί μια μέρα, έστω και χρόνια μετά, θα γυρίσουν να επιστρέψουν στο πολλαπλάσιο τα όσα τους έδωσε ο τόπος τους.

Καλή πορεία φίλε Μπάμπη και να ξέρεις πως η Κρήτη θα σε περιμένει γιατί έχεις πολλά να της δώσεις!

Όταν η Κρήτη δείχνει τον δρόμο στην προάσπιση της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας

Τολμηρή και άξια κάθε επαίνου η προ ημερών απόφαση του πρυτανικού συμβουλίου του Πανεπιστημίου Κρήτης να προβεί σε αναστολή του πανεπιστημιακού ασύλου για το διάστημα των θερινών διακοπών.

Όπως αναφέρει σε επιστολή που δημοσίευσε ο πρόσφατα επανεκλεχθείς πρύτανης κ. Παλλήκαρης: "το άσυλο είναι ένα από τα σημαντικότερα κεκτημένα της Δημοκρατίας και της ακαδημαϊκής κοινότητας για την προάσπιση και την ελεύθερη διακίνηση των δημοκρατικών ιδεών και του ελεύθερου λόγου, αλλά και την διαφορετικότητα των προσεγγίσεων του κάθε πολίτη ή φοιτητή μέσα στους χώρους του ΑΕΙ", προσθέτοντας το αυτονόητο, οτι δηλαδή:
"άσυλο δεν είναι η συγκάλυψη της διακίνησης ναρκωτικών και των εγκληματικών πράξεων […] Δεν είναι η συγκάλυψη ή και στήριξη της συστηματικής κλοπής και καταστροφής της πνευματικής περιουσίας των λειτουργών του Πανεπιστημίου και κυρίως των υποδομών, που αποτελούν περιουσία του κάθε Έλληνα πολίτη και φορολογούμενου. Η πράξη της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Κρήτης, η οποία αφορά μόνο ένα συγκεκριμένο τμήμα του Πανεπιστημίου και μόνο τις συγκεκριμένες πράξεις διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών, δεν είναι τίποτα άλλο από αυτήν ακριβώς την προάσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου από την ασυλία των κακοποιών και εκείνων που τους στηρίζουν με γνώμονα τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα.", καταλήγει ο κ.Παλλήκαρης.

Το πανεπιστήμιο Κρήτης πέρα από την αδιαμφιβήτητη ερευνητική του πρωτοπορία σε πλείστους επιστημονικούς τομείς, αποδεικνύεται πως διαθέτει και την πρωτοκαθεδρία στην ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών! Δεν είναι άλλωστε διόλου τυχαίο πως η αναστολή του ασύλου συμπίπτει χρονικά με τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για την έρευνα και τεχνολογία, στο οποίο μόνη η πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε αντίθεση με τα πανεπιστημιακά όργανα λοιπών ελληνικών πανεπιστημίων, έχει δηλώσει ανοιχτα τη στήριξή της.

Η απόφαση πάντως δεν φαίνεται να προκαλεί αντιδράσεις στην κοινότητα του ιδρύματος. Η επιδοκιμασία εκ μέρους τόσο της τοπικής κοινωνίας όσο και της ακαδημαϊκής κοινότητας υπήρξε έντονη και ανεπιφύλακτη. Για τους γνωρίζοντες, το πρόβλημα διακίνησης ναρκωτικών, κλοπών και φθοράς πανεπιστημιακής περιουσίας στις κτιριακές εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου Κρήτης είναι δριμύ και σε καμία περίπτωση δεν εντάσσεται στην προστατευτική ομπρέλα της ακαδημαϊκής ελευθερίας.

Αυτός που έσπευσε να δηλώσει την κατηγορηματική του αντίθεση στη μηνιαία άρση ήταν ο συνήθης ύποπτος κύριος Αλαβάνος, συγχρονίζοντας την άψογα με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του στο ψηφοδέλτιο της εκλογικής περιφέρειας Ηρακλείου. Παρέλειψε μόνο να μας διευκρινίσει ο εν λόγω κύριος τις δικές του προτάσεις στην αντιμετώπιση εγκληματικών συμπεριφορών που και ο ίδιος δεν τολμά να παραβλέψει.

Οι «τζάμπα επαναστάτες»

Του Νικου Γεωργιαδη - Βουλευτή Κέρκυρας (Ν.Δ.)

Από το ξεκίνημα του 2007, τα πανεπιστήμια ταλανίστηκαν από μακροχρόνιες απεργιακές κινητοποιήσεις καθηγητών και φοιτητών κατά των κυβερνητικών αλλαγών στον νόμο-πλαίσιο για την ανώτατη παιδεία. Ειδικότερα το συνδικαλιστικό όργανο των μελών Διδακτικού και Εκπαιδευτικού Προσωπικού των ΑΕΙ (ΠΟΣΔΕΠ) είχε προκηρύξει σειρά επαναλαμβανόμενων, εβδομαδιαίων απεργιακών κινητοποιήσεων – που κράτησαν μέχρι τον Μάιο.

Οπως είναι γνωστό, μετά το πέρας της κάθε απεργίας δημοσίων υπαλλήλων, η προϊσταμένη αρχή υποχρεούται να αποστείλει στις ιεραρχικά ανώτερες υπηρεσίες συγκεντρωτικές δηλώσεις με τους δημοσίους υπαλλήλους που δήλωσαν ότι συμμετείχαν στη συγκεκριμένη απεργία και από τους εν λόγω υπαλλήλους αφαιρείται το αντιστοιχούν για τις ημέρες απεργίας ποσοστό του μισθού τους.

Με βάση τα ανωτέρω, υπέβαλα στην υπουργό Παιδείας κοινοβουλευτική ερώτηση με στόχο να μάθω αν είχε προχωρήσει στη συλλογή και καταγραφή δηλώσεων συμμετοχής των πανεπιστημιακών κατά τις περιόδους των απεργιακών κινητοποιήσεων. Η απάντηση ήρθε. Μόνο 35 καθηγητές από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και 6 από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας είχαν δηλώσει συμμετοχή και μόνο για τις απεργιακές κινητοποιήσεις της 18-19 Μαΐου. Από αυτούς έγιναν και οι προβλεπόμενες από τον νόμο μισθολογικές κρατήσεις.

Επειδή όμως θεώρησα ότι είναι κάπως δύσκολο όλη αυτή η κινητοποίηση να έγινε μόνο από 41 άτομα και για δύο μόνο ημέρες, αποφάσισα να ψάξω λίγο περισσότερο το θέμα. Στις ιστοσελίδες της ΠΟΣΔΕΠ διάβασα, λοιπόν, κάποιες ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις όπως ότι καλούσαν τους συναδέλφους τους «να μη δεχθούν οποιαδήποτε προσπάθεια καταγραφής της συμμετοχής τους» στις απεργίες, ενώ δήλωναν πως κάθε «διοικητική πράξη που θα τους απειλούσε με οικονομικά αντίμετρα θα συνιστούσε απόπειρα άμεσης διοικητικής παρέμβασης στη συνδικαλιστική δραστηριότητα».

Το δικαίωμα στην απεργία προστατεύεται από το Σύνταγμα και στα πανεπιστήμιά μας εφαρμόσθηκε κατά κόρον τους τελευταίους μήνες. Σέβομαι το δικαίωμα των καθηγητών -όπως και κάθε άλλου εργαζόμενου- να απεργούν για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Τούτο ωστόσο, έχει και ένα τίμημα που επιβάλλει ο νόμος. Οι καθηγητές είναι και αυτοί Ελληνες πολίτες και οφείλουν να σέβονται τους νόμους της συντεταγμένης Πολιτείας. Οταν ο απλός δημόσιος υπάλληλος απεργεί (για να μην αναφερθώ στον ιδιωτικό) γνωρίζει ότι για τη διεκδίκησή του αυτή θα καταβάλει ένα τίμημα. Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί ο καθηγητής μπορεί να μην ανταποκρίνεται στις διδακτικές και άλλες υποχρεώσεις του χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.

Η πρώτη μεταρρύθμιση που οφείλει να γίνει είναι η αυστηρή εφαρμογή των νόμων στα πανεπιστήμια και τα σχολεία. Αλίμονο στην κοινωνία που οι νέες γενιές της εκπαιδεύονται από «δασκάλους» της παρανομίας και της τζάμπα μαγκιάς.