Η ψήφος μου για το Ηράκλειο

Οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου χαρακτηρίζονται από μία δυσάρεστη ιδιαιτερότητα για την πόλη του Ηρακλείου. Ο νυν δήμαρχος, αν και βεβαρυμένος με δυσώδη οσμή σκανδάλων, κατέρχεται στον προεκλογικό στοίβο χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο. Η ανυπαρξία μείζονος αντιπολίτευσης στον δήμο και η παθητική αδιαφορία των παραγωγικών μας τάξεων ναρκοθετούν τον θεσμό της δημαρχίας και προδικάζουν μία ήττα για την πόλη, την οποία θα κλειθούμε κάποια στιγμή να πληρώσουμε ακριβά.

Ο ανεύθυνος όμως λιθοβολισμός της δημοτικής αρχής δεν αποτελεί παραγωγική λύση και από την εκλογική διαδικασία οφέλιμο είναι να εξάγονται θετικά κατά το δυνατόν αποτελέσματα. Παρακολουθώντας λοιπόν έναν ασθενικό προεκλογικό αγώνα, δεν μπορώ παρά να μείνω σε μία υποψηφιότητα, την οποία και στηρίζω με κάθε διαθέσιμο μέσο.

Πρόκειται για την Ελένη Μπρεδάκη - Μαρινέλλη, πολιτικό μηχανικό, οικονομολόγο και άτομο με αναπτυγμένη αστική συνείδηση, χαρακτηριστικό μάλλον σπάνιο τόσο στην περιφέρεια όσο και στην Αθήνα. Πίσω από το όνομα Μπρεδάκη - Μαρινέλλη κρύβεται μία μάλλον άγνωστη ιστορία επιτυχίας, καθώς λίγοι γνωρίζουν πως θήτευσε επί εννέα συναπτά έτη στην θέση της προϊσταμένης της διαχειριστικής αρχής της Περιφέρειας Κρήτης. Υπήρξε η αφανής εκείνη τεχνοκράτης, ο θηλυκός Sir Humphrey Appleby, ο οποίος διαχειριζόταν για μία μεγάλη χρονική περίοδο τα κοινοτικά προγράμματα στο νησί, με τους εγκάθετους περιφερειάρχες να έρχονται και να παρέρχονται. Επί των ημερών της η απορρόφηση κοινοτικών πόρων έφτασε το 116,3% (ΠΕΠ Κρήτης 2000-2006), ποσοστό το οποίο αν και πανελλαδικά πρώτο δεν έτυχε ποτέ προβολής ως επίτευγμα αποτελεσματικής και χρηστής διοίκησης.

Σε αυτές τις εκλογές, η κα Μπρεδάκη - Μαρινέλλη πλαισιώνει το ψηφοδέλτιο "Ηράκλειο - Ανοικτοί Ορίζοντες" του Γιάννη Κουράκη, κατερχόμενη στο Κεντρικό Διαμέρισμα Ηρακλείου. Το έργο και η τεχνογνωσία της όμως εκτείνονται επέκεινα κομματικών μηχανισμών και αποτελούν απαραίτητο πόρο για κάθε δημοτική αρχή, η οποία θα στοχεύει στην ανάπτυξη και τον εξορθολογισμό των δαπανών της.

Ο Γιάννης Κουράκης μπορεί να κατηγορηθεί για πλείστα όσα σφάλματα και παραλείψεις. Η συμπερίληψη όμως έμπειρων και υπερκομματικών τεχνοκρατών σε αυτό το ψηφοδέλτιο είναι μια θετική κίνηση, την οποία οφείλουμε ως δημότες να επικροτήσουμε. Ας μην παραμείνουμε και πάλι σιωπηροί μάρτυρες στην επικράτηση των μετρίων.

Οι Γερμανοί Φιλελεύθεροι δείχνουν τον δρόμο

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της χαιρετά το αποτέλεσμα των Γερμανικών εκλογών και την σημαντική νίκη που κατάφεραν οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) αυξάνοντας την εκλογική τους απήχηση σε ένα ιστορικό 14,6% και σχηματίζοντας κυβέρνηση συνεργασίας με τo κεντροδεξιό κόμμα της καγκελαρίου Angela Merkel.

Την στιγμή που η Γερμανική οικονομία εξακολουθεί να δοκιμάζεται από τις επιπτώσεις μιας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης επιβραβεύει το αίτημα περιορισμού της κρατικής παρέμβασης στην αγορά, της μείωσης των φόρων και του σεβασμού του κράτους δικαίου. Ο παράλληλος εκλογικός καταποντισμός εκείνων των δυνάμεων που υπόσχονταν περισσότερο κράτος αποτελεί επικρότηση των πολιτικών διασφάλισης και αύξησης του πλούτου έναντι θολών υποσχέσεων αναδιανομής του.

Οι Γερμανοί Φιλελεύθεροι δείχνουν τον δρόμο εξόδου από την οικονομική κρίση και εμπνέουν αρθρώνοντας σαφή μεταρρυθμιστικό, φιλελεύθερο λόγο.

Η ώρα του κούταβου

Εκλογές δεν γίνονται μόνο στην Ελλάδα. Αυτή την Κυριακή η Γερμανία προσέρχεται στις κάλπες για να επιλέξει αν επιθυμεί λιγότερο ή περισσότερο κράτος και κατά πως φαίνεται για να επιβραβεύσει την αποτελεσματικότητα κεντροδεξιών και φιλελεύθερων επιλογών.

Οι Γερμανοί φιλελεύθεροι, με έναν χαρισματικό Guido Westerwelle επικεφαλής, διοργανώνουν μια επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία και κερδίζουν την εμπιστοσύνη πολιτών, οι οποίοι σε περίοδο κρίσης ενδιαφέρονται περισσότερο για την συνέχιση παραγωγής πλούτου παρά για αόριστες υποσχέσεις αναδιανομής του. Εξ ου και η επικείμενη πανωλεθρία των Σοσιαλδημοκρατών. Δυστυχώς όμως το εκλογικό αποτέλεσμα της Γερμανικής κάλπης και η πολιτική κουλτούρα που θα αποπνεύσει είναι μάλλον δύσκολο να συγκινήσουν έναν Ελληνικό λαό, ο οποίος αδιαμαρτύρητα ετοιμάζεται να επιλέξει ξαναζεσταμένες συνταγές δεκαετίας ογδόντα.

Το χαμένο ιδεολογικό στίγμα της ΟΝΝΕΔ

Στα πλαίσια της 74ης Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης ο πρωθυπουργός αναγνώρισε με χαρακτηριστική καθυστέρηση πως η αρχή "ό,τι νόμιμο και ηθικό" υπήρξε όχι μόνο εσφαλμένη σε επίπεδο τακτικής αλλά και επιζήμια επί της αρχής.

Πλέον είναι η σειρά του σοσιαλιστικού χώρου να αναζητήσει τα δομικά σφάλματα που ενέχει το αντίστοιχο "ό,τι συλλογικό και ηθικό", με το οποίο αβίαστα περιβάλλει εδώ και χρόνια τον προγραμματικό του λόγο. Η επί μακρόν ιδεολογική μονοκρατορία που απολαμβάνουν οδηγεί στην υπόθεση πως περιμένουν να πέσει δεύτερη φορά το τείχος, προτού αρχίσουν να προβληματίζονται μήπως είναι καθεαυτές οι ιδέες τους που χωλαίνουν και όχι το πείραμα.

Το τείχος αυτό ας το ρίξουμε εμείς: Ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος ο ευρύτερος φιλελεύθερος χώρος οφείλει ιδεολογική ανασυγκρότηση, εξοντωτικό πολιτικό διάλογο και αντιπαράθεση επί των κλασικών αρχών του φιλελευθερισμού.

Βασική προϋπόθεση για να τελεσφορήσει κάτι τέτοιο; Ο μετασχηματισμός της ΟΝΝΕΔ από φυτώριο ληθαργικών κομματικών στελεχών σε φυτώριο ριζοσπαστικών και καινοτόμων ιδεών. Μια καλή αρχή προβληματισμού αποτελεί το πόνημα του Μάρκου Δραγούμη, Πορεία προς τον Φιλελευθερισμό, όπως αναδημοσιεύεται ψηφιακά από το ηλεκτρονικό περιοδικό e-rooster. Η πρόκληση για πρωτοπορία παραμένει ανοιχτή, σε μια χρονική συγκυρία πιο κρίσιμη από ποτέ.

Περαστικά και στους δύο

Η εισαγωγή της Υπουργού Εξωτερικών στο Ερρίκος Ντυνάν με συμπτώματα πνευμονίας ανησύχησε φίλους και συνεργάτες και πήγε πίσω έναν δύσκολο και απαιτητικό προεκλογικό αγώνα. Από εδώ δεν μπορώ παρά να της ευχηθώ γρήγορη ανάρρωση και καλή επάνοδο στις πολιτικές επάλξεις.

Δοθείσης της ευκαιρίας αισθανόμαι την ανάγκη να σταθώ αλληλέγγυος και να ευχηθώ περαστικά όχι μόνο σε ένα κυβερνητικό στέλεχος, αλλά και σε έναν φέρελπι πολιτικό της γενιάς μου, ο οποίος κατά την εκτέλεση της στρατιωτικής του θητείας στραμπούλιξε τον δεξιό του αστράγαλο. Ο Ανδρέας, του οποίου η κατάταξη πριν από έναν περίπου χρόνο είχε τύχει ιδιαίτερης προβολής, επέλεξε κόντρα στο ρεύμα των ημερών να υπηρετήσει την πατρίδα του από τη θέση του εφέδρου αξιωματικού Ειδικών Δυνάμεων. Τον θαυμασμό ακολούθησε η απογοήτευση, όταν ο Ανδρίκος τραυματίστηκε κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας και από τον περασμένο χειμώνα μέχρι σήμερα τυγχάνει ανανεούμενων 60μερων αναρρωτικών αδειών, αδυνατώντας κυριολεκτικά να πατήσει πόδι σε στρατόπεδο. Το καλοκαίρι αυτό θα ήταν ένα ατέλειωτο μαρτύριο για αυτόν και τους δικούς του. Υποθέτω πως αυτές τις στιγμές βρίσκεται σε κάποιο ιδιωτικό αναρρωτήριο κάνοντας φυσιοθεραπεία και παρακολουθώντας κατάκοιτος την επάνοδο των Παπανδρέου στην εξουσία.

Κρίμα για τις Ένοπλες Δυνάμεις, κρίμα και για τη δημόσια εικόνα του. Αν κάποιος αντιλαμβάνεται την τραγικότητα της κατάστασης καλείται να επιληφθεί. Εγώ ούτε δημοσιογράφος είμαι ούτε γιατρός για να βοηθήσω.

Δράση & Cigars

"H σύντομη κομματική μου εμπειρία υπήρξε τραυματική. Ο Στέφανος Μάνος ήταν φιλελεύθερος στην σκέψη αλλά αυταρχικός στην πράξη. Δεν άφηνε περιθώρια στην άλλη γνώμη. Όταν αποφάσισε να αναστείλει την λειτουργία του κόμματος, η πλειοψηφία της εκτελεστικής επιτροπής ήταν αντίθετη – οι περισσότεροι συντάχθηκαν με δική μου εναλλακτική πρόταση για συρρίκνωση και περιστολή δαπανών. Ωστόσο τελικά επεβλήθη η δική του άποψη, αποδεικνύοντας ότι τελικά οι «Ταύροι» ήταν ένα ακόμα προσωποπαγές κόμμα."

Τάδε έφη Νίκος Δήμου τον Φεβρουάριο του 2007, σε ένα άρθρο με το οποίο εξέθετε τις αντιλήψεις του περί φιλελεύθερου χώρου ενώ παράλληλα ασκούσε κριτική και σε ένα υπό διαμόρφωση grassroot πολιτικό σχήμα. Η αναφορά αυτή, με την οποία έκλεινε την παρέμβαση, ήταν διαπιστωτική της αδυναμίας ενός παλαίμαχου πολιτικού να σταθεί ως αξιόπιστη πολιτική σταθερά, παρά την όποια ειλικρίνεια και αποτελεσματικότητα τον χαρακτήριζαν.

Περίπου δύο χρόνια μετά ο Στέφανος Μάνος επιστρέφει να διεκδικήσει ξανά την ψήφο μιας κρίσιμης μάζας πολιτών επικαλούμενος την "κοινή λογική" και με προσπάθεια αποσιώπησης των φιλελεύθερων καταβολών του. Και ο άλλοτε επικριτής του αποφασίζει ανεξηγήτως να τον ακολουθήσει, αφήνοντας πολλούς να αναρωτιούνται για τους λόγους που τον οδήγησαν σε αναθεώρηση.

Η νεοπαγής Δράση δημιούργησε δυναμική και προσδοκίες, οι οποίες δυστυχώς δεν φάνηκαν να δικαιώνονται ούτε από το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών ούτε από τη μετέπειτα αντιπολιτευτική της πορεία. Με ισχνή έως ανύπαρκτη θερινή παρουσία και με εμφανή αμηχανία οι "Δράστες" οδηγήθηκαν σε εκλογικό αιφνιδιασμό, χωρίς συγκροτημένο πολιτικό πρόγραμμα και με αδυναμία συσπείρωσης της όποιας εκλογικής τους βάσης.

Μια πρώτη δικαιολογία της διοικούσας επιτροπής θα ήταν η επικείμενη σύγκλιση καταστατικού συνεδρίου, το οποίο και θα ξεκαθάριζε τους στόχους και την πορεία τους. Το πρόβλημα όμως είναι μάλλον εγγενές και ανευρίσκεται στην προεπισημανθείσα αιτία: την υπερπροβολή του ενός ανδρός. Εκείνου ο οποίος με τις συνεχείς μετακινήσεις και παλινδρομήσεις του εξέθεσε κάποτε μερίδα συμπολιτών του και έθεσε εαυτόν εκτός πολιτικού παιχνιδιού. Οι εσωτερικές ισορροπίες μπορεί να παραμένουν άγνωστες στον πιθανό ψηφοδότη, αυτό όμως που εισπράττεται είναι η για ακόμη μία φορά προβολή της αναγνωρισιμότητας ενός επαγγελματία πολιτικού εις βάρος της αναγνώρισης νεώτερων στελεχών, με όρεξη, όραμα και δυνάμεις. Η τοποθέτηση του Στέφανου Μάνου ως επικεφαλής του Ευρωψηφοδελτίου και η συνεχής παρουσία του προσώπου του δίπλα από το έμβλημα ενός κόμματος το οποίο επιθυμεί να αντιμετωπίζεται ως κόμμα καινοτόμων προτάσεων, μάλλον που απομακρύνει παρά προσελκύει. Αν αυτή η τάση δεν αναστραφεί με το παρόν προεκλογικό εγχείρημα και αν ο εν λόγω πολιτικός εξακολουθήσει να γαντζώνεται από την εντύπωση του αναντικατάστατου για τον χώρο, τότε είναι εξαιρετικά πιθανό να καταλήξουμε και πάλι στην παλιά, γνωστή αμερικάνικη φράση: nice try, but no cigar.

Addendum: Το γραφείο τύπου ανακοίνωσε πως η Δράση δεν λαμβάνει μέρος στις εκλογές καθώς "δεν αισθάνεται έτοιμη". Θα προτιμήσω αντί δηκτικών σχολίων να σεβαστώ την αδυναμία τους. Όλοι κρινόμαστε από τις πράξεις και τις παραλείψεις μας.

Ψηφίζουν οι κούταβοι;

Επειδή γνωρίζω πως σας έχει φάει η περιέργεια ορισμένους, προτίθεμαι να σας αποκαλύψω τι δεν θα ψήφιζα στις ερχόμενες εθνικές εκλογές. Αν επέτρεπαν λοιπόν την ψήφο στους κούταβους, η πατούσα μου δεν θα είχε την παραμικρή πιθανότητα πλέον να φτάσει το ψηφοδέλτιο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Ο λόγος αυτή τη φορά δεν ήταν η απύθμενη πολιτική άβυσσος που μας χωρίζει ...not, αλλά η απόφαση που έλαβαν να απέχουν των εθνικών εκλογών, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο τις ούτως ή άλλως περιορισμένες επιλογές μελών, φίλων και συνοδοιπόρων του καπιταλισμού.

Για τους μη παροικούντες των Αμπελοκήπων η ΦιΣ αποτελεί μια σχετικά πρόσφατη στάση πολιτών, η οποία κινείται στο χώρο του κλασσικού φιλελευθερισμού και της οποίας οι θέσεις εδράζονται στο αίτημα για ευημερία και ελευθερία σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Λίγους μόλις μήνες μετά την ίδρυση της, η ΦιΣ κατόρθωσε πανελλαδική κάθοδο στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2007 αποσπώντας 7.500 ψήφους. Η εκλογική απήχηση ενός καθαρόαιμου φιλελεύθερου κόμματος μπορεί να υπήρξε περιορισμένη συγκριτικά με αυτή συγγενών Ευρωπαϊκών κομμάτων, ζητούμενο όμως δεν υπήρξε τόσο η επίτευξη πολυσυλλεκτικότητας, όσο η επανένταξη του φιλελευθερισμού στην πολιτική σκηνή του τόπου και η προσπάθεια ευδοκίμησης της φιλελεύθερης σκέψης σε ορίζοντα μακρύτερο μιας κοινοβουλευτικής θητείας.

Ως κόμμα πολιτών στερούμενο κρατικής χρηματοδότησης και μεγάλων ιδιωτών χορηγών, η Φιλελεύθερη Συμμαχία εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία δηλώνει την αδυναμία της να σηκώσει οικονομικά μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Παραμένει όμως ελπίδα κάθε ελεύθερα σκεπτόμενου πολίτη (εντάξει, εγώ είμαι αυτός) πως η ΦιΣ θα εξακολουθήσει τη δράση της και μετά τις εκλογές, μαχόμενη με μεγαλύτερο σθένος, συνέπεια και μετριοπάθεια για ελεύθερη οικονομία, ατομικά δικαιώματα και ανοιχτή κοινωνία.

Θέλω να πιστεύω πως η επιλογή αποχής δεν αποτελεί επιθανάτιο ρόγχο, αλλά ανάσα ζωής και παράλληλα μοναδική ευκαιρία επαναστοχοθέτησης και έναρξης μιας μακράς και δύσβατης πορείας προς τον φιλελευθερισμό.

"Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει"

Δεν μπορεί να περιμένει με επιπτώσεις πολλές φορές δυσάρεστες, που φέρνουν σε αμηχανία τόσο την ίδια όσο και τους γύρω της. Ευτυχώς μια λύση έρχεται να την αγκαλιάσει ζεστά, να την κάνει να νιώσει καθαρή και ασφαλής, στην στοργική αγκάλη του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Ιστομαχία deb8 και η ερώτηση του Κούταβου

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε πανηγυρικά ψήφισμα για την κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό. Οι εκπρόσωποι των λαών μια Ηπείρου ένωναν τη φωνή τους για να καταδικάσουν όσα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διεπράχθησαν από ολοκληρωτικά και αυταρχικά καθεστώτα. Όλης της Ηπείρου; Όχι! Ένα χωριό που το κατοικούν αδιόρθωτοι Ευρωβουλευτές αντιστέκεται ακόμα και θ’ αντιστέκεται πάντα (;) στον κατακτητή... και στο αυτονόητο.

Η περίπτωση της ελληνικής αποστασιοποίησης με είχε προβληματίσει αρκετά τότε και αναρωτήθηκα αν είναι στραβός ο γιαλός ή αν εμείς στραβά αρμενίζουμε. Με αφορμή λοιπόν τη διοργάνωση της πρώτης διαδικτυακής ιστομαχίας (debate) Ελλήνων υποψήφιων ευρωβουλευτών επανέρχομαι με την ελπίδα να μου απαντήσουν στο αν πιστεύουν πως η κοινή Ευρωπαϊκή ταυτότητα πρέπει να οικοδομείται πάνω στην ιστορική έρευνα, ή πάνω στα μπάζα της ιστορικής λήθης.

Σας καλώ να μπείτε στη σελίδα του deb8 και μ’ ένα κλικ να στηρίξετε την ερώτηση μου, προκειμένου να ακούσουμε την άποψη εκείνων που φιλοδοξούν να αποτελέσουν τη δική μας φωνή στην Ευρώπη.

Ευρωεκλογές και Κοινή Αγροτική Πολιτική

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική χρήζει ριζικής μεταρρύθμισης. Παρότι τα τελευταία σαράντα χρόνια συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία της κοινής εσωτερικής αγοράς, σήμερα δεδομένων των σύγχρονων παγκοσμιοποιημένων προκλήσεων, τίθεται επιτακτική η ανάγκη επαναστοχοθέτησης και κατεύθυνσης των κοινοτικών κονδυλίων προς επίλυση πιεστικότερων ζητημάτων.

Με δεδομένο πως το 40% του κοινοτικού μας προϋπολογισμού εξακολουθεί να κατευθύνεται στον γεωργικό τομέα (55δις Ευρώ), είναι εγκληματικά βλακώδες τα χρήματα αυτά να μην τίθενται στην υπηρεσία της ανάπτυξης, αλλά να χρησιμοποιούνται αφενός για την καταπίεση αναπτυσσόμενων αγορών στο εξωτερικό και αφετέρου για την αύξηση της τιμής προϊόντων στο εσωτερικό της ΈΕ. Όπως εφαρμόζεται σήμερα, η Κοινή Αγροτική Πολιτική παράγει αδικίες και στρεβλώσεις: Η επιδότηση εξαγωγικών αγροτικών προϊόντων στρεβλώνει το παγκόσμιο εμπόριο και υπονομεύει την ευημερία τρίτων αναπτυσσόμενων κρατών, καταδικάζοντας τους πολίτες τους (κυρίως αγρότες) σε ένδεια, εξαθλίωση και εκπατρισμό. Δεν είναι επομένως ούτε συνεπές ούτε και έξυπνο να ξοδεύουμε περί τα 2 Ευρώ καθημερινά ανά αγελάδα και κατόπιν να κοπτόμαστε για το λιμό στην υποσαχάρια Αφρική, για την ακρίβεια των τροφίμων και για το κύμα οικονομικών μεταναστών που εκβράζονται στα νησιά μας.

Ενόψει των Ευρωεκλογών του Ιουνίου παραθέτω ορισμένες σκέψεις, τις οποίες αναμένω να υιοθετήσουν οι πολιτικοί εκείνοι που θα διεκδικήσουν την ψήφο μου:

• Μετατροπή της ΚΑΠ σε Κοινή Πολιτική διατροφικής ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος, μέσω της στήριξης νέων στρατηγικών τόσο σε επίπεδο βιώσιμης περιφερειακής ανάπτυξης όσο και σε κεντρικό επίπεδο περιβαλλοντικής προστασίας.

• Κίνητρα για την εγκατάλειψη των μονοκαλλιεργειών και την ένταξη σε συστήματα αγρανάπαυσης.

• Φορολογικός συντελεστής επί της παραγωγής διαμορφούμενος βάσει των παραγόμενων περιβαλλοντικών εξωτερικοτήτων.
  

• Αυστηροποίηση ελέγχου των εθνικών καρτέλ προκειμένου να στηριχθεί τόσο το εισόδημα των αγροτών όσο και η καταναλωτική δύναμη των Ευρωπαίων πολιτών.

• Στήριξη του ελεύθερου εμπορίου και απελευθέρωση της γεωργικής παραγωγής παγκοσμίως στα πλαίσια του ΠΟΕ με άμεση επανέναρξη των Doha Rounds.

• Επιπλέον βάρος στον έλεγχο των ποιοτικών προδιαγραφών, την αυτάρκεια και αειφορία της Ευρωπαϊκής γεωργίας και όχι σε πολιτικές dumping εις βάρος τρίτων κρατών.

• Κατάργηση της θέσης του Επιτρόπου Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης και διαμερισμός των αρμοδιοτήτων του στις κατά περίπτωση υπηρεσίες προστασίας του καταναλωτή, εξωτερικών σχέσεων, περιβάλλοντος και ανάπτυξης των περιφερειών.

Η ώρα του κούταβου

Μπορεί αυτή τη φορά η Hillary να μην τα κατάφερε, σταδιακά όμως πρέπει να συνηθίζουμε την ιδέα ύπατο αξίωμα να καταληφθεί από γυναίκα πολιτικό. Μία από τις πρώτες υποψηφίους, στον κόσμο των κινουμένων σχεδίων αυτή τη φορά, υπήρξε η Betty Boop, το απόλυτο cartoon idol του Μεσοπολέμου.

Γυρίζουμε πίσω στο 1932, τότε που οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούσαν να ανακάμψουν από τις επιπτώσεις του Μεγάλου Κραχ. Ήταν τότε που η βιομηχανία κινουμένων σχεδίων έκανε τα πρώτα της δειλά βήματα και ο σχολιασμός της καθημερινότητας μέσα από αυτά παρουσίαζε εξαιρετική δημοτικότητα. Στο επεισόδιο που παρουσιάζεται σήμερα, η Betty Boop, δημιούργημα του Max Fleischer και της Paramount Studios, κατεβαίνει υποψήφια πρόεδρος διεκδικώντας τη θέση από τον Mr. Nobody. Και οι δυο τους προσπαθούν να κερδίσουν τους εκλογείς τραγουδώντας και χορεύοντας.
"Who will make your taxes light?... Mr. Nobody!
Who'll protect the voters' right?... Mr. Nobody!
When you're hungry who feeds you?... Mr. Nobody!" τους τάζει εκείνος.

Με τη σειρά της η Betty Boop υπόσχεται αναδιανομή πλούτου, συνεννόηση μεταξύ ελεφάντων και γαϊδουριών στο Κογκρέσσο και λοιπά περίεργα όπως μετατροπή των βαρυποινιτών σε "ελαφρούς"(!) και μια πελώρια ομπρέλα που θα προστατεύει την πόλη από τις βροχές. Το αποτέλεσμα των εκλογών goes without saying, όπως λένε κι εκεί, καθώς η νικήτρια αγγίζει θέματα τα οποία συζητούντο έντονα εκείνη την εποχή, σε μία Αμερική η οποία προσπαθούσε να ξαναβρεί τον δρόμο της στην ευημερία. Λίγες εβδομάδες αργότερα, στις προεδρικές εκλογές του 1932, ο Herbert Hoover γνώριζε την ήττα από τον δημοκρατικό Franklin Delano Roosevelt, πατέρα του New Deal.

What has Europe ever done for us?

Θυμόσαστε ασφαλώς οι περισσότεροι την σκηνή από το Life of Brian, όπου το Λαϊκό Μέτωπο της Ιουδαίας συνεδριάζει για να εκδιώξει τον Ρωμαίο κατακτητή και ο John Cleese αναρωτιέται σε έναν ανεπανάληπτο μονόλογο "ποιο είναι το καλό που έκαμαν για τον τόπο μας οι Ρωμαίοι".

Η άγνοια και σε ορισμένες περιπτώσεις η εχθρότητα γύρω από τα όσα έχει κατορθώσει η Γηραιά Ήπειρος, οδήγησαν τον οργανισμό European Movement να στήσει ένα ανάλογου ύφους σκετσάκι. Η Ευρώπη σε μισό μόλις αιώνα έχει πετύχει να εξασφαλίσει υψηλό βιωτικό επίπεδο, ειρήνη και ευημερία. Κι όσοι επιλέγουν να παραβλέψουν τα όσα κατορθώματα επαναλαμβάνοντας την καραμέλα του "ευρωτρομονόμου" καταλήγουν να αγορεύουν με ύφος που δεν μπορεί πια παρά να μας παραπέμψει σ' εκείνο του John Cleese.

EuroQuiz

Προτού θεωρήσουμε εαυτούς οριστικά και αμετάκλητα Ευρωπαίους και καταπιαστούμε με τα των εκλογών, θα μας βοηθούσε να δοκιμάσουμε τις γνώσεις μας σε ένα διαδραστικό Quiz της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μικρά και μεγάλα παιδιά. Η ΕΕ χρόνια τώρα έχει κατασκεύασει μια σειρά διασκεδαστικών παιχνιδιών, με επίπεδο δυσκολίας το οποίο για τα Ελληνικά δεδομένα χαρακτηρίζεται δύσκολο.

Σημείο πως η προσπάθεια οικοδόμησης ενιαίας ευρωπαϊκής συνείδησης και ενστερνισμού κοινού κώδικα αξιών δεν επενδύει πλέον τόσο στο Θεσσαλό και Βαυαρό αγρότη, όσο κατά πολύ περισσότερο επενδύει στα παιδιά τους.

Ευρωεκλογές 2009

Μεγάλη εντύπωση μου έχει προξενήσει το ενδιαφέρον πολιτών λοιπών κρατών μελών της ΕΕ για τις επικείμενες Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Παρακολουθώντας ιστοσελίδες και ιστολόγια πολιτικού περιεχομένου διαπιστώνω πως εκεί οι διαδικασίες ανάδειξης υποψηφίων έχουν ξεκινήσει ήδη από τον περασμένο Νοέμβρη, ενώ παράλληλα καταστρώνεται λεπτομερώς και η προγραμματική πλατφόρμα την οποία κάθε πλευρά προτίθεται να κατεβάσει.

Στις εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περισσότεροι από 515.000 Ευρωπαίοι πολίτες θα εκλέξουν με την αρχή της απλής αναλογικής περισσότερους από 700 ευρωβουλευτές, σε μια διαδικασία που μένει ως η μεγαλύτερη στην ιστορία (!) υπερεθνική διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων. Σε περίπτωση μάλιστα που μέχρι τότε έχει τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισσαβόνας, οι εκλογές αυτές θα μας δώσουν ένα κοινοβούλιο με ακόμα πιο ενισχυμένες αρμοδιότητες και ακόμα μεγαλύτερη σύνθεση (751 έναντι 736 ευρωβουλευτών, όπως ορίζει σήμερα η συνθήκη της Νίκαιας).

Αυτό που ακόμα παραμένει ασαφές είναι το κατά πόσο θα συμμετάσχει η Ελλάδα στις εκλογές αυτές. Μπορεί ήδη από το 1981 να έχουμε εξασφαλίσει τα πλήρη δικαιώματα κράτους - μέλους, ψυχή τε και σώματι όμως φαίνεται πως βρισκόμαστε πέριξ και πέραν των οραμάτων και προβληματισμών για το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Δυστυχώς η εγχώρια κοινή γνώμη αρέσκεται στο να καταναλώνει γεγονότα μικράς διαρκείας και να ασχολείται με οράματα ορατότητας τριμήνου.

Και οι ευθύνες των πολιτικών και διαμορφωτών της επικαιρότητας εδώ μέγιστες. Το μόνο που έχουν ως σήμερα αρθρώσει για τις επικείμενες Ευρωεκλογές είναι η ανησυχία τους μη συμπέσουν με τις εθνικές εκλογές. Για την ουσία της διαδικασίας ή την παρουσίαση κάποιας agenda ούτε κουβέντα, ενώ οι υποψήφιοι των ψηφοδελτίων παραμένουν κυριολεκτικά εξαφανισμένοι. Καιρός όμως είναι ν' αρχίσουμε να ασχολούμαστε και με κάτι που φτάνει πέρα από τη μύτη μας, προτού ξυπνήσουμε μια όμορφη πρωία και δούμε τον ουρανό με τα δεκαπέντε άστρα.

Πολυτεχνείο - Chavez, σημειώσατε X

Στον απόηχο των εορτασμών της επετείου του Πολυτεχνείου μία είδηση από τη Λατινική Αμερική ήρθε να υπενθυμίσει πως ο απολυταρχισμός δεν γνώρισε ποτέ χρώμα, φαιό ή κόκκινο. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας αναμένοντας απώλειες στις επικείμενες πανεθνικές τοπικές εκλογές της Κυριακής δήλωσε σε προεκλογική συγκέντρωση

υποψηφίου του κόμματος του: “Αν αφήσετε την ολιγαρχία να επιστρέψει στην κυβέρνηση, τότε προτιμώ να καταλήξω στέλνοντας τα άρματα μάχης της τεθωρακισμένης ταξιαρχίας για να υπερασπιστώ την επαναστατική κυβέρνηση και τον λαό του Carabobo. Καλύτερα, διότι δε θα επιτρέψω στην ολιγαρχία να επιστρέψει στην κατάσταση των προηγούμενων χρόνων. Πατρίς ή θάνατος, είναι το σύνθημα!”.

Ανεξαρτήτως του αν πραγματωθεί η απειλή το προσωπείο πλέον έπεσε αποκαλύπτοντας πίσω από το φιλολαϊκό πρόσωπο του ηγέτη ακόμη έναν δικτατορίσκο, ο οποίος δε διστάζει φοβούμενος το ελεύθερο της βούλησης του λαού του να καταφύγει και αυτός στις ερπύστριες. Τρεχάτε τώρα ν’ αγοράσετε επαναστατικό πετρέλαιο σε τιμή αλληλεγγύης.

Yes, We Can

Βουλευτικές Εκλογές 2007, Outro

ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 16ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΡΑΚΛΕΙΟΥ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 92ου ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΓΑΖΙΟΥ

Στοιχεία και Παρελειπόμενα

Νέα Δημοκρατία: 152
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα: 237
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας: 17
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς: 15
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός: 12
φιλελεύθερη συμμαχία: 1
Οικολόγοι Πράσινοι: 6
Λευκά: 2
Προβληματικά ψηφοδέλτια: 3
Αστεία άκυρα: 2
Ποσοστό ευστοχίας βολών εις την κάλπη: 100%

Δίποντα: 0

Εκλογείς με Πι: 15
Υπερήλικες εκλογείς: ≈ 100

Προλαιτάριοι – εκλογείς: 1
Εκλογείς εις προκεχωρημένη στύση: ≈ 10
Χαζές ξανθιές – εκλογείς: 1

Μεσημεριανό γεύμα: Κατσικάκι στον ξυλόφουρνο
Ευχή προς εκλογείς: “Να μας ξανάρθετε!”
Ώρα ύπνου δικαστικού αντιπροσώπου: 03.30 πμ



Υ.Γ. Δεν το περίμενα, αλλά συνέβη και αυτό: Εξαιρετικά καλλίπυγος και καλλιπάρειος δεσποινίς, κόμης χρώματος ξανθού, προσήλθε στο τμήμα, αλλά αδυνατούσε να διακρίνει τους συνδυασμούς βάσει των ψηφοδελτίων. Μπήκαμε μαζί στο παραβάν και της επέλεξα το ψηφοδέλτιο του κόμματος που χαμηλόφωνα μου ζήτησε. Τους σταυρούς κατόρθωσε και τους έβαλε μόνη της, αν και καταφανώς στην τύχη. Ακόμα δεν έχω καταλάβει αν πρόκειται για αβουλία, απειρία ή απλώς χαμηλό δείκτη νοημοσύνης. Σε κάθε περίπτωση είναι εμπειρία που δύσκολα θα λησμονήσω. Εύχομαι κάθε επιτυχία στους υποψήφιους βουλευτές που σταύρωσε!

Δικαστικοί Αντιπρόσωποι και Ηλεκτρονική Κληρωτίδα

Πρώτη φορά φέτος συμμετέχω ως δικαστικός αντιπρόσωπος στις βουλευτικές εκλογές. Η παρθενική μου συμμετοχή στην ελεύθερη και αδιάβλητη έκφραση της λαϊκής βούλησης με τιμά και θα βάλω τα δυνατά μου στο να διασφαλίσω την ομαλή διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας.

Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση στην όλη ιστορία είναι που πρώτη φορά ο Άρειος Πάγος, σε δημόσια διαδικασία και παρουσία εκπροσώπων των δικηγορικών συλλόγων όλης της χώρας, προέβη σε επιλογή δικαστικών αντιπροσώπων μέσω ηλεκτρονικής κληρωτίδας. Είναι η πρώτη φορά που οι ανά τη χώρα δικαστικοί αντιπρόσωποι επιλέγονται απευθείας από τον ΑΠ, χωρίς να μεσολαβεί μαγείρεμα λίστας από τους κατά τόπους δικηγορικούς συλλόγους και πρωτοδικεία. Μέχρι σήμερα οι παλαιότεροι δικηγόροι γνώριζαν εκ των προτέρων σε ποιο εκλογικό διαμέρισμα θα τους στείλουν, ενώ για να μην μείνει κάποιος απ’ έξω ήταν υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει το verbum magicum Graecum “μέσον”.

Συνέπεια αυτού ήταν η διαιώνιση πελατειακών σχέσεων και ο αποκλεισμός νέων και ασκούμενων δικηγόρων για τον μόνο λόγο πως δεν είχαν κάποια άκρη. Θα σας έλεγα ψέματα αν υποστήριζα πως μοιράστηκα την απογοήτευση συναδέλφων, οι οποίοι δεν επελέγησαν παρά τον ισχυρισμό τους πως είχαν βάλει μέσον και μάλιστα καλό(!)

Η Ελλάδα αλλάζει, αργά αλλά σταθερά και το συγκεκριμένο περιστατικό αποτελεί ακόμα ένα μικρό βήμα τόσο στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση όσο και στην εγκαθίδρυση διαφάνειας στο δημόσιο βίο. Την εισαγωγή ηλεκτρονικής κληρωτίδας την εκτίμησα περισσότερο από κάθε κυβερνητική εξαγγελία ή προεκλογική παροχή. Είναι η δουλειά που γίνεται σιωπηλά, χωρίς να απασχολεί τα ΜΜΕ, δυσαρεστώντας ίσως αρκετούς βολεμένους, ικανοποιώντας όμως συνάμα και μία σκεπτόμενη σιωπηλή πλειοψηφία. Μια δουλειά που για το καλό του τόπου πρέπει να συνεχιστεί. Τάχιστα και ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος.

Η Ελλάδα κάτω από επίθεση τουριστικών καρτέλ (...και καλά)

Για τρίτη φορά έλαβα με chain mail μία θεωρία συνωμοσίας διατυπωμένη στο Athens Indymedia. Ως τώρα είχα ακούσει μπαρούφες και μπαρούφες. Αυτή η τελευταία όμως με έβγαλε από τα ρούχα μου.

Με τίτλο “Η Ελλάδα κάτω από επίθεση τουριστικών καρτέλ” το άρθρο που επιμένει να επανεμφανίζεται στο mailbox σχετίζει άμεσα τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές με την κατασκευή της Ιονίας Οδού και την τουριστική εκμετάλλευση της Δυτικής Πελοποννήσου.

Η θεωρεία αυτή, αντιπαρερχόμενη το σύνολο των λοιπών υποθέσεων ως μυθεύματα που πείθουν μόνο τους έλληνες του εξωτερικού (τα χαζοαμερικανάκια!) προσπαθεί να μας κάνει να πιστέψουμε πως η όλη καταστροφή υπήρξε μια σκοτεινή συνομωσία πολυεθνικών κατασκευαστικών και τουριστικών trusts τουλάχιστον με την ανοχή αν όχι συνέργια του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Οι δυνάμεις του κακού μάλιστα βρίσκουν και πρόσωπο στον αρχικακό εφοπλιστή Βασίλη Κωνσταντακόπουλο, στον απόλυτο μεγιστάνα του σκότους και πρόεδρο της Hochtief Hans-Peter Keitel όπως και σε – ποιους άλλους; - τους Βρετανούς και Αμερικάνους. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση συνεργάστηκαν αγαστά στην επερχόμενη καταστροφή ενώ την γραμμή υπέρ κατασκευής γηπέδων γκολφ έδωσε το μίσθαρνο όργανο της παγκοσμιοποίησης, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (UNWTO).

Κυρίως όμως είναι η τραβηγμένη από τα μαλλιά αντιστοιχία που επιχειρείται με την καταστροφή της γερμανικής κατοχής και τους ναζί αυτό που με χαλάει. Και μου προξενεί έκπληξη το πόσο εύπεπτα πλασάρεται ακόμα και σε σκεπτόμενους αναγνώστες που τυχαίνει να γνωρίζω. Οι γερμανοί ξανάρχονται λοιπόν...

Τα όσα λογικά επιχειρήματα και γεγονότα επικαλείται το άρθρο χειραγωγούνται και συνδέονται με τέτοιο τρόπο ώστε να περάσει μία πολύ συγκεκριμένη γραμμή απαξίωσης του κρατούντος μοντέλου τουριστικής ανάπτυξης. Όπως κατάλαβα η προσπάθεια δεν επικεντρώνεται τόσο στο να βρεθούν οι αίτιοι της καταστροφής όσο στο να ασκηθεί προπαγάνδα εις βάρος του ξένου κεφαλαίου και όλων αυτών που δεν το στέλνουν από κει που ήρθε. Οι όποιες πρωτοβουλίες περιφερειακής ανάπτυξης του παρελθόντος θεωρούνται ως προπομπός των πυρκαγιών την στιγμή που αποσιωπάται το εξής λογικό: Τουριστική στρατηγική πολυεθνικών trusts δεν είναι δυνατόν να αποτελεί η στρατηγική της καμμένης γης:

Κανένας υγειώς σκεπτόμενος επενδυτής δεν θα πάει να χτίσει το ξενοδοχειακό του συγκρότημα στα αποκαϊδια πολύ απλά διότι κανένας τουρίστας δεν επιθυμεί να κάνει τις διακοπές του σε ένα έρημο σεληνιακό τοπίο. Αντιθέτως, οι τουριστικές εταιρίες χρόνια τώρα αποτελούν μοχλό ανάπτυξης και συνάμα μηχανισμό προστασίας του φυσικού πλούτου κάθε χώρας υποδοχέα μέσω προγραμμάτων οικοτουρισμού, ήπιας εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος και σεβασμού της ιδιαιτερότητας του τόπου. Κι αυτό ακριβώς διότι είναι η ιδιαιτερότητα που δίνει προστιθέμενη αξία στον προορισμό διακοπών.

Όποιος πιστεύει το αντίθετο είμαι πραγματικά περίεργος να μάθω την δική του προσωπική αντίληψη περί περιφερειακής ανάπτυξης τόσο πριν όσο και μετά τις πυρκαγιές. Τα ευρωαμερικάνικα καρτέλ εποφθαλμιώντας τον δασικό μας πλούτο τον έκαψαν και μας ερήμωσαν προκειμένου να χτίσουν στα καμμένα μας δάση και να φέρουν χαζοτουρίστες να τα απολαύσουν ενώ ακόμα καπνίζουν. Ο πληγείς λαός τώρα τι πρέπει να κάνει; Όπως υποδεικνύει το άρθρο οφείλει να αρνηθεί κάθε είδος άμεσων ξένων επενδύσεων, να ψηφίσει αριστερά και να ψοφήσει στα καμμένα. Φτωχός πλην τίμιος.

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Χριστοδούλου τω Χριστοδούλω

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία εισέρχεται στην συζήτηση περί διαχωρισμού εκκλησίας - κράτους προτείνοντας την πλήρη ανεξαρτητοποίηση της εκκλησίας με την μετατροπή της σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.



Το τι στηρίζουν μπορείτε να το δείτε εδώ.

Ακόμα ψάχνω να βρω σαφείς προγραμματικές θέσεις των λοιπών κομμάτων σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Και κάτι μου λέει πως απάντηση δε θα πάρω. Καλό είναι ο κάθε πολιτικός - είτε συμφωνεί είτε όχι με το διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους - να εκφράζει με παρρησία τη γνώμη του, να ξεκαθαρίζουμε σιγά σιγά κι εμείς οι πιστοί ποιοι είναι οι εν Χριστώ και ποιοι οι παρά τη κάλπη αδελφοί ημών.