29 Νοε 2008

Διδάσκοντας Θρησκευτικά στη Νέα Υόρκη

Μιλώντας σε προηγούμενη ανάρτηση περί σχέσεων κράτους - εκκλησίας στις Ηνωμένες Πολιτείες θεωρώ απαραίτητη μια σύντομη αναφορά στο πως αντιμετωπίζεται η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Εργαλείο μου μια εμβληματική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, η οποία ήδη από το 1948 έχει διαμορφώσει ένα σαφές διαχωριστικό πλαίσιο, "a wall of separation between church and state", όπως έγραφε ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Thomas Jefferson, στην πρωτοχρονιάτικη επιστολή του προς τους Danbury Baptists.


Όπως το έθετε ο δικαστής Hugo Black στην ανάπτυξη του μείζονος συλλογισμού, απηχώντας τις θέσεις της πλειοψηφίας: "Το να θεωρείται πως μια πολιτεία δεν μπορεί σε συνέπεια με το πρώτο και δέκατο τέταρτο άρθρο του Συντάγματος να χρησιμοποιεί το δημόσιο εκπαιδευτικό της σύστημα για να βοηθάει ένα ή όλα τα θρησκεύματα στην διασπορά των δογμάτων και των ιδανικών τους δεν ... δηλώνει κρατική εχθρότητα προς την θρησκεία ή τα θρησκευτικά διδάγματα ... καθώς το πρώτο άρθρο βασίζεται πάνω στην προϋπόθεση πως τόσο η θρησκεία όσο και η κυβέρνηση μπορούν να εργαστούν βέλτιστα στην επίτευξη των ανώτερων στόχων τους εαν η κάθε μία αφήνεται ελεύθερη από την άλλη εντός της έκαστης σφαίρας τους".


Η πολιτεία της Νέας Υόρκης κατ' εφαρμογή της απόφασης αυτής εφάρμοσε ένα υβριδικό σύστημα, του οποίου την συνταγματικότητα ήρθε να κρίνει καταφατικά το 1953 η μεταγενέστερη απόφαση Zorach v. Clauso. Η πολιτεία λοιπόν αυτή προβλέπει τα δημόσια σχολεία της - κατόπιν έγγραφης αιτήσεως των γονέων – να επιτρέπουν στους μαθητές τους την τελευταία σχολική ώρα να φεύγουν από το σχολείο και να πηγαίνουν σε ιδιόκτητο χώρο οργανωμένο από την εκάστοτε εκκλησία προκειμένου να παρακολουθούν σε αυτόν το μάθημα των θρησκευτικών. Η παρακολούθηση εκεί είναι υποχρεωτική και οι εκκλησίες κρατούν απουσιολόγιο δίνοντας εβδομαδιαία αναφορά για την λειτουργία του μαθήματος. Όσοι μαθητές δεν το επιθυμούν παραμένουν στις σχολικές εγκαταστάσεις ακολουθώντας κανονικά το πρόγραμμα μαθημάτων. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται τόσο η κατήχηση με πόρους των φορολογουμένων όσο και ο κατ’ ουσίαν εξοστρακισμός όσων μαθητών δεν επιθυμούν για λόγους συνείδησης να συμμετάσχουν στο σχολικό πρόγραμμα.


Το κατά πόσο βέβαια οι πολιτικές και θρησκευτικές αρχές του τόπου μας διατίθενται να μελετήσουν και να πάρουν γόνιμα στοιχεία από αυτό το σύστημα εκπαίδευσης είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

5 σχόλια:

ritsmas είπε...

Ενδιαφέρον. Να κάτι που δεν ήξερα. ευχαριστώ για την ενημέρωση
ριτς

Manoliscus είπε...

Anytime, rits :)

Cacofonix είπε...

Αγαπητέ στις ΗΠΑ οι εκκλησίες έχον το δικαίωμα να έχουν δικά τους σχολεία ανεξάρτητα από το "υπουργείο παιδείας".
Στη δε μεγάλη βρετανία η κυβέρνηση θεωρεί ότι τα θρησκευτικά σχολεία - όπου οι καθηγητές επιλέγονται με βάση τα θρησκευτικά τους "πιστεύω" - είναι η καλύτερη λύση για να αναβαθμίσουν τις προβληματικές περιοχές στις πόλεις τους...

Έχω αναφερθεί διεξοδικά στο Τα θρησκευτικά στα σχολεία της Μεγάλης Βρετανίας και στο Εκκλησιαστικά σχολεία.

Βέβαια αν δεις το σχέδιο νόμου που προτείνει η "Εθνική" Επιτροπής για τα "Δικαιώματα" του Ανθρώπου:

"2. Τα εκπαιδευτήρια της πρώτης παραγράφου του παρόντος άρθρου λειτουργούν εφεξής ως ιδιωτικά, υπαγόμενα στις οικείες διατάξεις για την ιδιωτική εκπαίδευση. Έως ότου οι εποπτεύοντες φορείς αναμορφώσουν καταλλήλως το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας τους, εξακολουθούν να εφαρμόζονται σε αυτά οι ρυθμίσεις που ήταν σε ισχύ κατά την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου, με εξαίρεση εκείνες που αναγνωρίζουν σε όργανα της ελληνικής Πολιτείας αρμοδιότητες ευρύτερες της συνήθους εποπτείας, που ασκείται στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. "

Κατάλαβες! Όλα δικά μας. Εμείς θα σας λέμε τι θα διδάσκετε στα δικά σας θρησκευτικά σχολεία. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που αυτά που προτείνει η πιο πάνω επιτροπή για τα δικαιώματα(sic)!!! του ανθρώπου είχαν ήδη δοκιμασθεί στις σοβιετίες με οικτρά αποτελέσματα.
Και φυσικά δεν είναι ούτε καινούρια, ούτε μοντέρνα, ούτε προοδευτικά αλλά είναι σίγουρα αιματοβαμμένα...

Manoliscus είπε...

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και η κατάσταση στη Μεγάλη Βρετανία. Ευχαριστώ για την συνεισφορά.

Διαβάζοντας το άρθρο του BBC στο οποίο ανέτρεξες μου δημιουργήθηκε κι ένας προβληματισμός.

Όσοι τελευταία κάνουν λόγο για κουπόνια εκπαίδευσης, πως τοποθετούνται στην παραπληρωματική ελευθερία της σχολικής μονάδας να εγγράψει μόνο μαθητές της επιλογής της και βάσει δικών της κριτηρίων; Ίσως τροφή για κάποια μελλοντική ανάρτηση.

Cacofonix είπε...

Για την Βρατενική κυβέρνηση δεν τίθεται θέμα. Εφόσον ο γονιός θέλει να στείλει το παιδί του στο θρησκευτικό σχολείο, το κράτος είναι υποχρεωμένο να το πληρώσει.
Ξέρω ότι αυτό δε συνάδει με την εδώ λογική των "φιλελευθερων" αλλά αυτό είναι ψευτοδίλημμα, ή μάλλον δεν είναι δίλημμα καθόλου.