15 Αυγ 2007

Μετασοβιετική Ανεκδοτολογία ΙΙ

Οι σοβιέτες ηγέτες δεν ήταν και τόσο γνωστοί για την αίσθηση του χιούμορ τους. Ήταν όμως πασίγνωστοι ως αντικείμενα ανεκδότων. Το πολιτικό ανέκδοτο (anekdot) στις χώρες του παραπετάσματος αποτελούσε το μοναδικό ίσως εργαλείο στην άσκηση κριτικής και στην έκφραση της δυσαρέσκειας προς το καθεστώς. Μάλιστα είχε εκφραστεί η άποψη πως με την πραγμάτωση του κομμουνισμού το πολιτικό ανέκδοτο θα εξέλειπε μαζί με τις όποιες κοινωνικές και πολιτικές παθογένειες: το μεγαλύτερο ίσως ανέκδοτο όλων.

Σήμερα το μόνο που έχει μείνει είναι μια πικρία για την διάψευση και κατάρρευση της μεγαλύτερης συλλογικής ουτοπίας μετά την θρησκεία. Το σοβιετικό πολιτικό ανέκδοτο καταγράφεται και αναγνώσκεται πλέον ως ιστορικό ντοκουμέντο, καθώς μέσω αυτού ο αναγνώστης δύναται να αντλήσει στοιχεία και να σχηματίσει μια γενικότερη άποψη για την κατάσταση που επικρατούσε στο ανατολικό μπλοκ, την καθημερινή ζωή και την κριτική που του ασκείτο, κατά πως φαίνεται καθόλου ανέξοδα. Σε συνέχεια μιας πρώτης μου ανάρτησης και πιστός στην πολεμική κατά της ανελευθερίας, ανέβασα για το πιστό αναγνωστικό μου κυνό ένα απάνθισμα ανεκδότων, που συνέλλεξα και μετέφρασα στη νεοελληνική κοινή .

Η εκδοτική ομάδα του Ριζοσπάστη έχει ήδη έρθει σε επαφή μαζί μου και μου υποσχέθηκαν να τα δημοσιεύσουν προσεχώς σε συνέχειες. Δεν τα έχουμε βρει στα οικονομικά μόνο... επιμένουν να με πληρώνουν με κουπόνια.

Για να τα διαβάσετε, δεν έχετε παρά να κάνετε κλικ στη πάνω στη ντομάτα.



2 σχόλια:

Χορεύοντας με τους ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ είπε...

Τότε ήταν ανέκδοτο που στο Βλαδιβοστόκ ένα πρεζόνι σνίφαρε αλεύρι.
Σήμερα επιτέλους τ' αστεία τέλειωσαν. Ελεύθερα σνιφάρουν κοκα και χτυπανε ηρωίνη.
Τι πειράζει; Αρκεί που έχουν τη "λευτεριά" τους να λένε ανέκδοτα (όσοι επιζούν).

Manoliscus είπε...

Χάνετε το νόημα αγαπητέ.
Το ανέκδοτο είχε σημείο αναφοράς την έλλειψη τροφίμων, όχι ηρωίνης

...η οποία και τότε κυκλοφορούσε σε αφθονία (koknar). Το 1985 για πρώτη φορά δώθηκαν στοιχεία γύρω από την χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών στο ανατολικό παραπέτασμα και ο κόσμος βρέθηκε ενώπιον μιας κοινωνίας η οποία σάπιζε από τη διάδοση και λαθρεμπόριο ναρκωτικών (Πολωνία και Βουλγαρία είχαν τα σκήπτρα του θανάτου).

Μέχρι τότε το επίσημο κράτος αρνείτο να αναγνωρίσει την έκταση του προβλήματος, θεωρώντας πως αυτό άνηκε αποκλειστικά στις παρακμάζουσες καπιταλιστικές δημοκρατίες. Ούτε τη λευτεριά τους είχαν οι άνθρωποι, ούτε και την υγειά τους. Και δαρμένοι και κερατάδες δηλαδή.