Ας υποθέσουμε πως αφού έχεις περάσει μια ζωή γράφοντας με το δεξί σου, σε μια αιφνίδια παρόρμηση έμπνευσης και με μόνο σκοπό την δημιουργία εκ του μηδενός, πιάνεις να γράψεις με το αριστερό. Στην αρχή αντικρίζεις ό,τι περίμενες: καραγκιοζάκια που έχουν μια μακρινή συγγένεια με τους αλφαβητικούς χαρακτήρες. Μετά από λίγο διάστημα όμως δεν μπορείς να αντισταθείς στην απόλαυση του να καταφέρνεις να γράφεις λεξούλες και προτάσεις, που, αν τις έφτιαχνες με το καλό σου χέρι, θα σου δημιουργούσαν στην καλύτερη περίπτωση απέχθεια για την κενότητα και την στερεοτυπία τους.
Η έλλειψη στην ποιότητα γραφής του αριστερού σου χεριού μεταβάλλεται ξαφνικά στο αντικείμενο του θαυμασμού σου. Τότε ακριβώς είναι που πρέπει να ξαναπιάσεις το μολύβι με το δεξί σου και να θεωρήσεις το περιστατικό ως απλώς διασκεδαστικό. Γιατί άμα δεν το κάνεις, θα ερωτευθείς αυτά τα πρωτόγονα καραγκιοζάκια… την ομορφιά τους… και τον τρόμο που αποπνέουν...
Κοπενχάγη, Ιούλιος 1994
3 σχόλια:
Σπεύδω να προλάβω αντιδράσεις σημειώνοντας πως το κείμενο δεν έχει την παραμικρή πολιτική παρέκταση.
Ο γράφων είναι αριστερόχειρας, αλλά πληκτρολογεί εξ ίσου καλά και με τα δύο χέρια.
Άρα για 'σένα το κείμενο ισχύει με την εξής τροποποίηση: edit-find "αριστερό"-replace with "δεξί". :-P
(και αντιστρόφως)
Δημοσίευση σχολίου