23 Ιουν 2009

Όταν η Αριστερά τρέφει τον Ρατσισμό

Τις ερχόμενες ημέρες διοργανώνεται στην Θεσσαλονίκη το 12ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, ένα γεγονός το οποίο παρά το βαρύτιμο όνομα που φέρει εξακολουθεί να διοργανώνεται από το πολιτικό περιθώριο της πόλης.



Και ενώ η καταπολέμηση του ρατσισμού και ο αγώνας για ανοικτή κοινωνία οφείλει να γίνει προϊόν ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής, βλέπουμε πως την επικαλούνται κατά κόρον άτομα και κινήματα, το οποία στο βάθος του μυαλού τους έχουν μια κοινωνία όχι τόσο ανοικτή όσο ισχυρίζονται.


Σε γενικές γραμμές η ανοικτή κοινωνία, όπως τουλάχιστον την συνέλαβε το 1945 ο Karl Popper στο έργο "Η Ανοικτή Κοινωνία και οι Εχθροί της", βασίζεται στην παραδοχή πως κανένας δεν κατέχει το μονοπώλιο της αλήθειας, πως υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικά σημεία εκκίνησης, διαφορετικές απόψεις και συμφέροντα, οι οποίοι δημιουργούν θεσμούς προκειμένου να συνυπάρξουν μέσα τους ειρηνικά. Μία ανοικτή κοινωνία χαρακτηρίζεται από την εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου, την ύπαρξη δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, την δράση μια παραγωγικής πολυσυλλεκτικής κοινωνίας των πολιτών και τον σεβασμό στις ιδιαιτερότητες των μειονοτήτων.


Οι κατευθύνσεις όμως που δίνονται στο φεστιβάλ το απομακρύνουν από την προαναφερθείσα κατασκευή. Με λόγο έντονα αντισυστημικό και καταγγελτικό οι διοργανωτές ταυτίζουν το κράτος με το παρακράτος, δαιμονοποιούν την αγορά που θα απορροφήσει τους μετανάστες και σπεύδουν να απορρίψουν την (ομολογουμένως καθυστερημένη και αποσπασματική) προσπάθεια της πολιτείας να τους αφομοιώσει συντεταγμένα, εξομοιώνοντας την με κοινωνικό Λεβιάθαν. Αρχές όπως η προ του νόμου ισότητα και το habeas corpus περνούν μέσα από ένα παραμορφωτικό πρίσμα ιδεοληψιών και αναπόφευκτα περιθωριοποιούν τους οικονομικούς μετανάστες στον ίδιο έκεινο ασφυκτικό χώρο από τον οποίο η αριστερά μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσε ούτε και θέλησε να βγει. Επιτρέποντας της να παίζει προνομιακά σε έναν χώρο του οποίου τις επιμέρους διαστάσεις αντιλαμβάνεται στρεβλά, είναι πολύ πιθανό να κάνουμε στην υπόθεση του αντιρατσισμού περισσότερο κακό παρά καλό.

2 σχόλια:

Cacofonix είπε...

Και φυσικά, η ερώτηση έρχεται άμεσα:
Ποιος μας φυλάει από τους φύλακες; Τους φύλακες που έχουν κάνει τα "ανθρώπινα δικαιώματα" οικόπεδο που το έχουν πάρει αντιπαροχή.

Manoliscus είπε...

Εμείς μπορούμε να φυλαχτούμε κι από μόνοι μας.
Η ερώτηση είναι αυτούς ποιος θα φροντίσει να γλιτώσει από την αγκαλιά της μισαλλοδοξίας, είτε αυτή λέγεται ριζοσπαστικό Ισλάμ είτε σοσιαλισμός.