Διατρέχοντας την ιστορία των δύο λαών, εύκολα διαπιστώνει κανείς κοινά χαρακτηριστικά τους. Την κλίση τους στο εμπόριο, την αγάπη τους στην τέχνη και τα γράμματα, την πολύχρονη δουλεία τους σε βάρβαρους κατακτητές και τη διασπορά, στοιχεία τα οποία έχει περιγράψει από πολύ νωρίς η διεθνής ιστοριογραφία. Αγάπη προς την ελευθερία, σεβασμός του ατόμου και κοσμοπολιτισμός που ποτέ δεν έσβησε τους δεσμούς με τον τόπο καταγωγής, είναι μερικά ακόμη από τα χαρακτηριστικά που συνέδεσαν τους δύο λαούς. Τους λαούς που με την ιστορία τους σφράγισαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Γιατί, με τα λόγια του Ουΐνστον Τσώρτσιλ: «…Δεν υπάρχουν άλλες δύο πόλεις που να βάρυναν τόσο στην ιστορία της ανθρωπότητας, όσο η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ».
Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων η ΥπΕξ κα Ντόρα Μπακογιάννη κατά την ομιλία που απηύθυνε στην Εκδήλωση Μνήμης Ελλήνων Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος. Αφορμή για την εκδήλωση αυτή υπήρξε η έκδοση λευκώματος με τίτλο "Έλληνες στο "Άουσβιτς-Μπίρκεναου" και η άσκηση της Προεδρίας του ΟΑΣΕ για το 2009 από την Ελλάδα. Την εκδήλωση επίσης χαιρέτισαν ο πρόεδρος της Βουλής όπως και εκπρόσωπος του αρχιεπισκόπου Αθηνών.
Παρά το ιδιαίτερο όμως θεσμικό βάρος της εκδήλωσης, αυτό που και πάλι μου απέμεινε ήταν μια ελαφρά απογοήτευση. Όχι για το γεγονός καθεαυτό, όσο για τον περιορισμό του στα στενά πανηγυρικά πλαίσια του Ζαππείου.
Για τις παράλληλες πορείες Ελληνικού και Ισραηλιτικού στοιχείου έχω αναφερθεί επανειλημμένως και θεωρώ ευτυχές το γεγονός της πλέον επίσημης αναγνώρισης και μνήμης του Ολοκαυτώματος από την Ελληνική πολιτεία. Αρκεί όμως μόνη η εξαγγελία αναγνώρισης και μνήμης; Παρά τα λεγόμενα της κ. Μπακογιάννη η μάχη κατά του ρατσισμού και του αντισημιτισμού σήμερα δίνεται αναιμικά και δυστυχώς σε εντελώς εσφαλμένο γήπεδο. Το ανερχόμενο πλέον και στην Ελλάδα ρεύμα ρατσισμού αντιμετωπίζεται πότε ως απλά γραφικό και πότε συμπαθητικά ως φιλολαϊκό, ενώ δυστυχώς έχει εκφύγει της ρητορικής της λαϊκής δεξιάς εκτεινόμενο σε όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα. Η μάχη εναντίον του από πολίτες και πολιτεία δεν εντείνεται στον στίβο της παιδείας, αλλά στα ειδώλια των δικαστηρίων, με αποτέλεσμα ο ρατσιστικός λόγος να υπερπροβάλεται και οι εκφραστές του να μαρτυροποιούνται.
Καθόλου δεν μας αρκεί επομένως το να τιμώνται τα θύματα του Ολοκαυτώματος σε μια εκδήλωση του ΥπΕξ παρουσία πρέσβεων και διεθνών ανταποκριτών. Ακόμα και το ίδιο το υπουργείο είναι καθ' ύλην αναρμόδιο να απευθύνει ζητήματα ρατσισμού και προ του νόμου ισότητας. Πολύ περισσότερο θα ικανοποιούσε η ανάληψη παρόμοιων δράσεων από φορείς όπως το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Και αυτό καθώς όσο συνεχίζουμε να υπάγουμε τον αντισημιτισμό στην agenda των εξωτερικών μας σχέσεων τόσο φοβάμαι πως στο εσωτερικό θα συνεχίζει να γιγαντώνει ανεξέλεγκτα.
18 σχόλια:
Το "Υπουργείο Εξωτερικών" αναλαμβάνει την διοργάνωση αυτών των εκδηλώσεων - αυτό λέει τα πάντα για το γιατί γίνονται και πως αντιλαμβάνονται την παρουσία της εβραϊκής κοινότητας στην Ελλάδα.
Η μάχη κατά της μισαλλοδοξίας ποτέ δεν ξεκίνησε στην Ελλάδα και η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει - αναρωτιέμαι που ήταν η κ.Μπακογιάννη τον Δεκέμβριο όταν σημειώθηκαν βίαια αντισημιτικά επεισόδια σε 10 διαφορετικές πόλεις της Ελλάδος. Πάντως η υπόθεση Πλεύρη ξεκίνησε από το ΕΠΣΕ και την Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και παρά την (δικαιολογημένη) απροθυμία του ΚΙΣ είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει εμφανές οτι υπάρχει μια τρομακτική ασυνέπεια από την μεριά του ελληνικού κράτους. Γεγονός που αν συνδυαστεί με την αγαστή συνεργασία του ΚΙΣ με το ΥπΕξ όταν το ΥπΕξ έχει ανάγκη, δείχνει οτι είναι μια συνειδητή πολιτική.
Αγαπητέ Abravanel θα μπορούσα πιο εύκολα να πω πως υπάρχει έλλειψη ολοκληρωμένης πολιτικής, η οποία περισσότερο οφείλεται στην πρόχειρότητα αντιμετώπισης του προβλήματος.
Αν πάντως κατόρθωσε κάτι το ΕΠΣΕ με τον επιπόλαιο ακτιβισμό του, αυτό ήταν ήταν να νεκραναστήσει έναν προβληματικό νόμο του '79, να διαφημίσει ένα σταγονίδιο και να επαναφέρει το φάσμα ποινικοποίησης της ελεύθερης έκφρασης. Και γνωρίζουμε αμφότεροι πως ο δρόμος για την κόλαση υπήρξε πάντοτε στρωμένος με τις αγνότερες προθέσεις.
Η ΥπΕξ προς τιμήν της ανέφερε πως η ουσιαστική εξάλειψη κάθε μορφής ρατσισμού από την κοινωνία γίνεται μόνο δια της παιδείας και της ενίσχυσης της ιστορικής συνείδησης. Ο παραλογισμός δεν μπορεί να απαγορευθεί είπε. Μπορεί όμως να ηττηθεί με την επικράτηση της λογικής. Και εκεί θα με βρει πέρα για πέρα σύμφωνο.
The first step towards solving a problem is admitting to having one.
Οπότε επαναλαμβάνω οτι δεν υπάρχει καμμία πολιτική και καμμία πρόθεση δημιουργίας της στο μέλλον - αυτά δεν τα λέω με πρόθεση εντυπωσιασμού αλλά είναι τα μοναδικά συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κάποιος.
Συμφωνώ μαζί σου περί προθέσεων και εύλογο θα ήταν να μην χρειάζεται ο νόμος για να καλύψει ένα κενό της κοινωνίας, (άσχετα αν δεν συμφωνώ οτι ήταν μια υπόθεση ελευθερίας της έκφρασης). Συγκεκριμένα όμως η αθώωση στην υπόθεση Πλεύρη θεωρώ οτι θα παίξει καταλυτικό ρόλο στο μέλλον.
Οσο για την Παιδεία είχα γράψει το '07 για την απουσία αναφοράς στην εξολόθρευση των ελλήνων εβραίων στα σχολικά βιβλία που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα, (ή τουλάχιστον μέχρι πριν από 2 χρόνια):
Often when treating themes concerning human rights we often resort to the exhortation: Educate, educate and again educate (and here the emphasis classically is placed upon the “youths, the hope of our nation” as they’re so often described). Sometimes this concept is stressed so heavily that one could argue that it is a wicked and devious way to shift responsibilities from our shoulders and bestow them on the shoulders of the generations to come, sparing us from the responsibility to do something today. But this mischievous behavior doesn’t change the fact that indeed it is the only durable solution that really secures a future and a necessary premise for any initiative to counter racist behaviours in the society.
Σε όσα αναφέρθηκαν ήδη, να προσθέσω ότι το θέμα έχει και μια πρακτική πλευρά που άπτεται άμεσα της αρμοδιότητας του ΥΠΕΞ (για την ακρίβεια πολύ περισσότερο από ότι η μάχη κατά της μισαλλοδοξίας): η επιστροφή/ απόδοση των περιουσιών των Ισραηλιτών που μυστηριώδώς χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου στις οικογένειές τους ή σε ό,τι έχει μείνει από αυτές. Και επειδή στην υπόθεση εμπλέκονται και Έλληνες ιδιώτες ίσως το θέμα θα έπρεπε να τεθεί σε αποζημιωτική βάση.
Εύστοχη η επισήμανση Abravanel.
Και η ένταξη μας στον διεθνή οργανισμό ITFαποτελεί ένα πρώτο βήμα. Ακόμα μία περίπτωση που το ΥπΕξ βγήκε μπροστά για να καλύψει την αδυναμία ή απροθυμία χάραξης συγκροτημένης αντιρατσιστικής πολιτικής.
Όσο για τον αντιρατσιστικό νόμο, δεν μπορώ με βεβαιότητα να στηρίξω πως η θέσπιση του το 1979 έγινε για να ρυθμιστεί κάποιο κοινωνικό κενό. Όπως και νά χει πάντως τόσο η αγωγή όσο και η απόφαση συμφωνούμε πως θα αποτελέσουν ορόσημο.
Καλώς το ΑΝΤΙ :)
(το ΑΝΤΙ είναι ο μπλογκονονός μου)
Το περιουσιακό ζήτημα της ισραηλιτικής κοινότητας παραμένει όντως ένα αγκάθι και επιφυλάσσομαι να επανέλθω. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει και αυτό να υπαχθεί, άμεσα κιόλας, στην αρμοδιότητα του ΥπΕξ. Οι ισραηλίτες ήταν και παραμένουν Έλληνες πολίτες εβραϊκού θρησκεύματος. Η διάκριση θρησκεύματος - ιθαγένειας είναι επιτακτική αν θέλουμε να διαλυθούν τα όσα μυθεύματα και προκαταλήψεις.
Εννοούσα οτι η εφαρμογή του 927/79 γίνεται αναγκαία λόγω κοινωνικού κενού - όχι οτι δημιουργήθηκε για να το καλύψει.
Το ζήτημα των περιουσιών δεν χρειάζεται καμμία ρύθμιση γιατί έχει ήδη λυθεί από το 1947: οι αγοραπωλησίες κατά την διάρκεια της Κατοχής έχουν κηρυχθεί άκυρες, ενώ το ελληνικό κράτος με μια γενναιόδωρη κίνηση έχει παραιτηθεί υπέρ των Κοινοτήτων του δικαιώματος του υπερ των εξοντωθέντων υπηκόων του στα στρατόπεδα εξόντωσης χωρίς κληρονόμους.
Το πρόβλημα είναι οτι απλώς πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος γιατί από τις 12.000 οικίες στην Θεσσαλονίκη διεκδικήθηκαν οι 600, δικαιώθηκαν οι 300 και τελικά αποδόθηκαν (χάρη στον ΕΛΑΣ) οι 30. Από τις επιχειρήσεις τα νούμερα είναι 2900 και τελικά αποδόθηκαν οι 300.
Επίσης οι περιουσίες δεν έχουν χαθεί "μυστηριωδώς": γνωρίζουμε τα ονόματα των περίπου 12.000 χριστιανών δωσίλογων και τα οποία βρίσκονται στο Υποθηκοφυλακείο και στο Εφετείο Θεσσαλονίκης. Μάλιστα διοργανώθηκε ένα συνέδριο στην Θεσσαλονίκη πριν ένα μήνα για αυτό το θέμα. Επαναλαμβάνω πάντως οτι δεν υπάρχει κανένα μυστήριο - είναι όλα στο φως για αυτόν που θέλει να διαβάσει τις λίστες με τα ονόματα.
Μπορείς να μας παραδώσεις τους ανάλογους καταλόγους σε παρακαλώ;
Κυρίως με ενδιαφέρει εκείνος των 12.000 Ελλήνων δοσίλογων της Θεσσαλονίκης; Μήπως είναι κι ο παπούς μου μεσα δηλαδή. Γιατί το νούμερο που ανφέρεις, αφορά το 1/3 του τότε πληθυσμού.
Γιατί εγώ ένα μόνο δοσίλογο ξέρω που έσυρε την Ισραλήτικη κοινότητα στον αφανισμό.
Ναι ξέρεις ότι αναφέρομαι στον αρχιραβίνο Κόρετζ.
Για τον ΕΛΑΣ και τους ΕΒραίους στη Θεσσαλονίκη σου παραθέτω μια μαρτυρία:
http://cacofonix-cacofonix.blogspot.com/2008/11/blog-post_08.html
Ιωακειμίδης Βασίλης
Οι Γερμανοί τρέφανε ένα ιδιαίτερο μίσος στην εβραϊκή φυλή, μόλις πάτησαν το πόδι τους η πρώτη δουλειά ήταν να καταγράψουν όλους τους Εβραίους που κατοικούσαν στην Ελλάδα, καταγράφοντας τους κολλούσαν στο πέτο του ρούχου που φορούσαν μια ειδική κίτρινη κονκάρδα με ένα αστέρι, ένδειξη ότι είναι Εβραίοι, ήταν η διαταγή υποχρεωτική και με ποινή θανάτου όποιος δεν την φορούσε, γυναίκα, άνδρας, παιδιά εβραίος.
Βλέποντας η οργάνωση το διακριτικό αυτό μέτρο, σκορπά σε όλην τη Θεσσαλονίκη τα μέλη της να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι να τους παρακινεί όσοι θέλουν σύνδεση να φύγουν να γλυτώσουν παίρνοντας τον δρόμο του βουνού, που είχε οργανωθεί τότε καλά. Πολλές χιλιάδες ήταν οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, σχεδόν οι μισοί κάτοικοι της πόλης, πολλοί θα ήταν και οι νέοι Εβραίοι αν ακολουθούσαν τον δρόμο που τους έδειχνε η οργάνωση, οπότε και πιο γλήγορα θα γιγάντωνε και το αντάρτικο κίνημα. Δυστυχώς στην προσπάθεια αυτήν δεν βρέθηκε ούτε ένας να ακολουθήσει τον δρόμο του βουνού. Οι Εβραίοι ήταν ένας λαός δειλός και μοιρολατρικός, που κανένας δεν αποχωρίζετο απ’ τη φυλή του, έτσι σκυφτοί όλοι σαν τα πρόβατα ακολουθήσανε όλοι τους δυστυχώς τον δρόμο του πεπρωμένου της φυλής των, τον δρόμο της εκτέλεσής των στα τρομερά κρεματόρια των φούρνων της Πολωνίας και Γερμανίας.
Αυτά προς το παρόν. Καλή η ρατσιστική σου προσπάθεια να μας χρίσεις συλλήβδην δοσίλογους αλλά δεν θα περάσει...
@Abravanel
Όντως δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο. Όταν αναφέρεσαι σε 12.000 δωσιλόγους προφανώς θα εννοείς τους μεσσεγγυούχους που οι Γερμανικές αρχές τοποθέτησαν επί των εβραϊκών περιουσιών. Δεν συμφωνώ πάντως με τον χαρακτηρισμό δωσίλογοι, είναι μια έντονα φορτισμένη λέξη την οποία ένας σοβαρός ιστορικός μελετητής οφείλει να χρησιμοποιεί με μεγάλη περίσκεψη.
Θα με ενδιέφερε πάντως να διαβάσω τα πορίσματα του συνεδρίου, ελπίζω σύντομα να εκδοθούν ή να δημοσιευθούν κάπου, αν δεν έχουν ήδη.
@Cacofonix
Ο Abravanel μάλλον στηρίζεται στο ερευνητικό έργο της ιστορικού κας Ρένας Μόλχο. Δυστυχώς το διαδίκτυο δεν βοηθάει και τόσο. Η αλήθεια πάντως είναι πως οι σχέσεις ισραηλιτικής και ελληνορθόδοξης κοινότητας της Θεσσαλονίκης κατά τον Μεσοπόλεμο ήταν σχέσεις έντασης και ανταγωνισμού. Δεν νομίζω να υπήρξαν πολλοί μακεδόνες που να αποδοκίμασαν το μπάζωμα της Χολέρας από τις κατοχικές μπουλντόζες.
Δεν ήταν όλοι δωσίλογοι - έχω γράψει για την κοινότητα της Κατερίνης και το πως σώθηκε.
Από εκεί και πέρα, σεβόμενος τον οικοδεσπότη, δεν θα προχωρήσω στο πως χαρακτηρίζω την στάση σου - άλλωστε έχουμε ξαναμιλήσει για η έλλειψη εκτίμησης νομίζω οτι είναι κοινή.
///
Η λέξη δωσίλογοι δεν είναι δική μου - είναι η λέξη που υιοθέτησε το κράτος με τα "Εκτακτα Δικαστήρια Δοσίλογων" και με τους νόμους που αφορούσαν τις δοσοληψίες κατά την διάρκεια της Κατοχής. Μάλιστα, επειδή η εκδήλωση κινηματογραφήθηκε και άκουσα όλες τις εισηγήσεις, υπήρξε μια συζήτηση για το πόσο η λέξη είναι η κατάλληλη και αυτό που προέκυψε ήταν οτι, παρά το παραδεδειγμένο βάρος της λέξης, είναι η μόνη δόκιμη φράση και μπορεί να αντικατασταθεί από το "συνεργάτες των γερμανών". Μέρος αυτής της συζήτησης ήταν η εισήγηση της καθ.Σαλέμ που έλεγχει τους τίτλους στο Υποθηκοφυλακείο Θεσ/νίκης.
Μου έχουν σταλεί τα βίντεο αλλά είναι πολλά gb και προσπαθώ να βρω πως θα μπορούσα να τα δημοσιεύσω. Μέχρι τότε μπορείς να πάρεις το βιβλίο του Δορδανά που μιλάει για τις επιχειρήσεις μόνο και σχεδόν αποκλειστικά για τα μεγάλα ονόματα. Οσο για τους "12.000 δοσίλογους", το νούμερο είναι αυτό - αν θέλεις μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με "12.000 ανθρώπους που πλούτισαν παράνομα εκμεταλλευόμενοι την Κατοχή της πατρίδας τους".
Τροχίδης Θεόδωρος, Βουλγαρίδης Ιωάννης, Βαρβαρίκας Νικόλαος, Λιολας Παντελής, Κρούγιου Κατερίνα, Χατζηκώστας Απόστολος, Βλάχου Κωνσταντίνος, Δελλαγραμμάτικα, Τουρελιάς Χρυσ., Κοντογούρη Νίτσα.
Αυτά είναι τα πρώτα 10 ονόματα των ανθρώπων που συνεργάστηκαν με τους γερμανούς ναζιστές για την απαλλοτρίωση ελληνικών εβραϊκών μαγαζιών στην Οδό Εγνατίας, (νούμερα μαγαζιών 16, 38, 3, 18, 22, 57, 61, 13, 14, 41 και αντίστοιχους αριθμούς μητρώου των εβραίων στην ΥΔΙΠ 17, 28, 31, 79, 80, 113, 113, 159, 157, 238). Οι λίστες είναι χωρίς τέλος για αυτό τον λόγο ας μου επιτρέψει ο cacofonix την δημοσίευση άλλων ονομάτων σε άλλη στιγμή. Πάντως είναι εξαιρετικά πιθανόν ο παππούς του να ήταν δοσίλογος - οι 12.οοο θεσσαλονικείς αντιστοιχούν περίπου στο 50% των οικογενειακών πυρήνων.
Φυσικά είναι γνωστή και η στάση της κ Μόλχο για το θέμα, καθώς επίσης και η προσπάθεια πολιτικής εκμετάλευσης από τον συγκεκριμένο κύριο ή κυρία.
Το γεγονός ότι παραθέτω μαρτυρία στελέχους του ΕΑΜ ΕΛΑΣ Θεσσαλονίκης ότι οι Ισραηλίτες της πόλης αρνήθηκαν πεισματικά να τους ακολουθήσουν στο βουνό δεν έχει αντιμετωπισθεί καν από τον εν λόγω...
Στο δικό του ιστολόγιο ο/η αμπαβανέλ - έχοντας αντιγράψει το μέγα διδάσκαλό του Γκαίμπελς - έχει παρουσιάσει μέχρι και φωτογραφία στα ελληνικά με την έκφραση "Εβραίοι Έξω" για να μας αποδείξει ότι οι Έλληνες είχαν συνεργαστεί με τους Ναζί για την εξολόθρευση των Εβραίων. Αγνόησε - όχι τυχαία - να μας πει ότι ήταν απόφαση του Ναζί διοικητή για την κατά τόπους ανάρτηση τέτοιων πινακίδων σε μαγαζιά με ποινή το εκτελεστικό απόσπαμα. Μικρολεπτομέρειες βέβαια που ποτέ δεν θυμήθηκε να ανασκευάσει.
Το να χαρακτηρίζει δοσίλογους ανθρώπους που αναγκάστικά τους εγγράφησαν μαγαζιά - δες μαρτυρίες στη δίκη του Μεντελ για παράδειγμα - έτσι ώστε να εξαφανιστεί από τους κατακτητές κάθε ίχνος του Ισραηλίτικου στοιχείου της Θεσσαλονίκης.
Αλήθεια γιατί η Ισραηλίτκη Κοινότητα κατέθεσε μήνυση αποκλειστικά και μόνο εναντίον του Κόρετζ και των Εβραίων συνεργατών του, ενώ άφησε στην ησυχία τους όλους αυτούς τους δοσίλογους, όπως αυθαίρετα τους αποκαλείς;
Γιατί η Ισραηλίτικη Κοινότητα Θεσσαλονίκης κατηγόρησε αποκλειστικά και μόνο τον Μέρτεν για τις δημεύεσεις περιουσιών, τις οποίες μετέγραφαν σε ανυποψίαστους θεσσαλονικείς εν αγνοία τους , με σκοπό την μεταπώλησή τους στους ιδίους, χωρίς τη γνώση των θεσσαλονικιών, έτσι ώστε να νομιμοποιηθεί η συναλλαγή; (Καταθέσεις Αρούχ, Κοέν στη δίκη Μέρτεν)
Γιατί η Ισραηλίτκη κοινότητα και το Κράτος του Ισραήλ τίμησαν πολλούς Θεσσαλονικείς για τη διάσωση Εβραίων από τους Ναζί;
Αλήθεια πόσοι από τους Εβραίους που επέστρεψαν από τη ναζιστική θηριωδία των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν πήραν πίσω τις περιουσίες τους. Μέχρι ακόμη και πρόπερσυ η ΙΚΘ επενοικίασε τη στοά ΧΙΡΣ (που περιλαμβάνεται στον κατάλογο των ... δοσιλόγων) έναντι μιας μεγάλης αντιμισθίας;
Είναι αρκετές οι μαρτυρίες Εβραίων που πήγαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ότι οι Θεσσαλονικείς Χριστιανοί φίλοι τους μέχρι και την τελευταία στιγμή τους επισκέπτονταν στο γκέτο και τους συμπεριφερόταν με περισσή αγάπη.
Γιατί όμως ο / η κ Αμπραβανέλ θέλει να σκορπίσει τέτοιο μίσος ανάμεσα σε Έλληνες Χριστιανούς κι Έλληνες Εβραίους; Γιατί αυτή η προσωπική εμπάθεια;
ΥΓ Οι χαρακτηρισμοί από τον/την κ Αμπραβανέλ φανερώνουν όχι μόνο έλλειψη επιχειρημάτων αλλά και καθεστωτική νοοτροπία... Εγώ δεν θα τον ακολουθήσω...
τις οποίες μετέγραφαν σε ανυποψίαστους θεσσαλονικείς εν αγνοία τους
Τόσο ανυποψίαστοι που μετά τον πόλεμο συνέστησαν τον "Σύλλογο Μεσσεγγυούχων" με σκοπό να την αποτροπή της επιστροφής των περιουσιών !
Τι άλλο θα ακούσουμε;!
Υπήρξαν άνθρωποι όπως ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός ή ο Διοικητής της Αστυνομίας Εβερτ οι οποίοι τίμησαν το όνομα τους και άλλοι όπως ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο Γενικός Διοικητής Υπουργός Μακεδονίας Σιμωνίδης που ενσυνείδητα συνεργάστηκαν με τους γερμανούς για την εξόντωση ελλήνων υπηκόων, συχνά αγνοώντας τις οδηγίες που ερχόνταν από την Αθήνα, (ειδικά για το θέμα των περιουσιών). Ανθρώπων που ένα χρόνο πριν πολεμούσαν στην Αλβανία και οι νεκροί στρατιωτικοί είχαν ταφεί στο νεκροταφείο.
Οι αθώοι δωσίλογοι, όπως ο Κωσταντίνος Ο. του οποίου την αίτηση προς τις γερμανικές αρχές παραθέτω συνοπτικά από το βιβλίο του Δορδανά:
"... Είμαι έλληνας εθελοντής Λοχίας και υπηρετώ με αριθμό 14514 στο γερμανικό στρατό...
Είμαι ο προστάτης μιας φτωχής οικογένειας προσφύγων που αποτελείται από την σύζυγο μου και την ηλικιωμένη μητέρα μου και κατοικεί στην Θεσσαλονίκη...
...για αυτό σας παρακαλώ θερμά να επιτρέψετε ώστε να παραχωρηθεί ένα διαθέσιμο εβραϊκό κατάστημα στο όνομα της γυναίκας μου Μαρία Ο. ..."
Τέσσερις μέρες μετά ο "αθώος" Κωσταντίνος Ο. ορίζονταν μεσεγγυούχος του καταστήματος οπωρικών των "απελθέντων" Κασσούτο και Μορδώχ στην οδό Πτολεμαίων. Δυστυχώς όταν πήγε να το παραλάβει στις 27 Οκτωβρίου με τους υπαλλήλους της ΥΔΙΠ (Υπηρεσία Διαχείρησης Ισραηλιτικών Περιουσιών) το βρήκε κενό γιατί ένας άλλος "αθώος γείτονας" το είχε ήδη ανοίξει και εγκατασταθεί μέσα. Από ότι φαίνεται μισητοί γερμανοί, μαζί με τον Αρτέμη Μάτσα, είχαν υποχρεώσει και αυτό τον τίμιο γείτονα να λεηλατήσει το κατάστημα υπό την απειλή των όπλων.
Προφανώς το μαγαζί παρέμεινε και μετά τον πόλεμο ιδιοκτησία της οικογενείας Ο. όπως ελέγχθηκε αφού οι δικαστές δικαίωσαν την φτωχή (όχι πλεον βέβαια) οικογένεια. Αυτό απαντά στο γιατί η ΙΚΘ κινήθηκε ενάντια σε εβραίους μόνο - γιατί η κατάσταση εκείνη την εποχή επέτρεπε την καταδίκη αυτών μόνο, μιας και οι δοσίλογοι είχαν ενσωματωθεί στο νέο καθεστώς.
@Cacofonix @Abravanel
Σας ευχαριστώ και τους δύο για τα στοιχεία που παραθέσατε. Η αναζήτηση της συλλογικής ιστορικής μας ταυτότητας είναι μια διαδικασία τόσο επίπονη όσο και απαραίτητη. Θέλω να πιστεύω πως σήμερα η μικρή αυτή κοινότητα των 5.500 Ισραηλιτών, παρά τα όποια πισωγυρίσματα, συνυπάρχει αρμονικά και ισότιμα με το υπόλοιπο του Ελληνικού πληθυσμού.
Ο φόβος όμως για το άγνωστο και το διαφορετικό παραμένει, είτε στην συνοικία του Κάμπελ το 1931 είτε στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα το 2009. Και είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε στην ιστορία να επαναληφθεί ως φάρσα.
Το ολοκαύτωμα των Θεσσαλονικιών Εβραίων και οι Δοσίλογοι
Η δίκη του Μέρτεν (Σφαγέα της Θεσσαλονίκης)
Ειδικά για την ΥΔΙΠ θα μπορέσεις να βρεις αρκετά στοιχεία στις ένορκες καταθέσεις των μελών της ΙΚΘ... Τουλάχιστον αυτοί γνώριζαν από πρώτο χέρι τι είχε συμβεί...
Και κάτι ακόμη αρκετά ενδιαφέρον για τη στάση των Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης απέναντι στους νεοφερμένους πρόσφυγγες:
Αι χθεσιναί σκηναί των καπνεργατών.Ηπειλήθει σύγκρουσις. Επήλθε Συμβιβασμός)
Δημοσίευση σχολίου