Ο έρωτας του σοβιετικού καθεστώτος για τη μουσική jazz υπήρξε μεγάλος και ανομολόγητος. Το συγκεκριμένο κινούμενο σχέδιο, παραγωγής 1949, ανέβηκε από την Soyuzmultfilm και παρουσιάζει μία σκηνή από την κοινότητα πτηνών της ρώσικης στέπας, η οποία υποδέχεται μία κίσσα, άρτι αφιχθείσα από το εξωτερικό. Εκείνη ισχυρίζεται πως μπορεί να τραγουδήσει καλύτερα και προσκαλεί τα πουλάκια σε παράσταση. Η μουσική όμως που τραγουδά επί σκηνής τους είναι αφόρητη, σε βαθμό που εκείνα αρχικά γιουχάρουν, και κατόπιν επιτίθενται ομαδικά στην κομίστρια της παρηκμασμένης μουσικής, απαλλοτριώνοντας τα τιμαλφή της.
Η αντιμετώπιση της μουσικής jazz από το σταλινικό καθεστώς χρήζει πράγματι επισταμένης μελέτης. Η ψυχολογία του καθεστώτος, από τον μεσοπόλεμο μέχρι και την κατάρρευση του παραπετάσματος, χαρακτηριζόταν από μία σχεδόν παθολογική εσωστρέφεια και εργαλείο στην υπηρεσία αυτής υπήρξε η κατασυκοφάντιση οποιουδήποτε καλλιτεχνικού ρεύματος προερχόμενου από το αντίπαλο δέος, την καπιταλιστικές και ως εκ τούτου παρηκμασμένες ΗΠΑ. Πέρα λοιπόν από τον πόλεμο που εξαπέλυσε η εθνικοσοσιαλοστική Γερμανία στο ρεύμα swing και τους φίλους της jazz, ακόμα ένα ολοκληρωτικό καθεστώς επεδίωξε τον εξαγκωνισμό μιας μορφής τέχνης. Όχι επειδή οι φορείς του ανήκαν σε κάποια κατώτερη φυλή, αλλά διότι εξέφραζε μια κατώτερη μορφή οργάνωσης των κοινών. Όλα αυτά μάλιστα την στιγμή που η jazz γεννήθηκε στις βαμβακοφυτείες του αμερικανικού Νότου, ως η μοναδική και πλέον γνήσια έκφραση καταπιεσμένων και εκπατρισμένων σκλάβων.
2 σχόλια:
Ωραίο post.Mόνο εσύ και ο πολίτης γράφετε καλά.Κοίτα εδώ
Ευχαριστώ για την ψυχική στήριξη, sok. Νόμιζα πως γράφω καλά μόνο στο γυαλί.
Στο σημείο που μου υπέδειξες κοίταξα για πολλή ώρα, όμως δε συνέβη απολύτως τίποτα ;)
Δημοσίευση σχολίου