Η ώρα του κούταβου

Σε συνέχεια της πρώτης ανάρτησης ο κούταβος σήμερα επιστρέφει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και παρακολουθεί το αγαπημένο του παπί να συμβάλλει με τον δικό του τρόπο στον πόλεμο ιδεών.

Η δαιμονοποίηση του εχθρού αποτελεί την πλέον δραστική μεθόδο προπαγάνδας. Και εκεί στόχευαν τα Walt Disney Studios, όταν το 1942 μπήκαν στο δεύτερο παγκόσμιο ανεβάζοντας το "Donald Duck in Nutzi Land". Το τραγούδι που προκυκλοφόρησε και το συνόδευε, "Der Fuehrer’s Face" ή "The Nazi Song", γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία που το στούντιο επέλεξε να μετονομάσει το κινούμενο σχέδιο στον τίτλο του τραγουδιού.

Σκοπός του έργου δεν ήταν απλά να δαιμονοποιήσει τον Αδόλφο. Παρουσιάζοντας πλήθος γερμανικών και ναζιστικών στερεοτύπων επεδίωκε να διακωμωδήσει τον τρόπο ζωής του μέσου Γερμανού του 1940, εμφανίζοντας το αμερικάνικο way of life ως μακράν υγιέστερο και ως εκ τούτου προτιμότερο. Είναι χαρακτηριστική η ανακούφιση του ήρωα όταν ξυπνά από το ντελιριακό του όνειρο και διαπιστώνει πως όλα τα ναζιστικά σύμβολα έχουν αντικατασταθεί από άλλα, οικεία σε αυτόν (και τον μέσο Αμερικάνο). Στη θέση του "Heil! Sweet Heil!" για παράδειγμα εμφανίζεται πλέον το "Home Sweet Home", ενώ ο Ντόναλντ φοράει πυτζάμες στα αμερικάνικα χρώματα και ανακουφισμένος αγκαλιάζει το άγαλμα της Ελευθερίας, με φόντο την αστερόεσσα.

Το "Der Fuehrer’s Face" προβλήθηκε την πρωτοχρονιά του 1943, κέρδισε Oscar καλύτερου κινουμένου σχεδίου, ενώ συγκαταλέγεται στα πενήντα σημαντικότερα cartoons που ανέβηκαν ποτέ.

Εξ αιτίας όμως του οτι ο Ντόναλντ αναπαρίσταται ως εθνικοσοσιαλιστής, η Disney το κράτησε επί σειρά ετών εκτός κυκλοφορίας. Στη Γερμανία μέχρι σήμερα δεν έχει κυκλοφορήσει ή προβληθεί δημόσια.