Όσοι αναζητούν το πολιτικό στίγμα που φιλοδοξεί να εκπέμψει η νέα ηγεσία του Συνασπισμού, μπορούν να πάρουν μία πρώτη γεύση από την ειδική πολιτική απόφαση του 5ου συνεδρίου:
Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε και πιστέψουμε κάποια στιγμή πως οι κύριοι είναι light σοσιαλδημοκράτες. Συγκεκριμένα πάντως θα ήθελα να διευκρινισθεί ποια ακριβώς είναι αυτά "τα εγχειρήματα που κατά καιρούς δοκιμάστηκαν και απέτυχαν" και αν το δικό τους προτεινόμενο εγχείρημα έχει ήδη δοκιμαστεί κάπου αλλού με επιτυχία.
Για την από καιρό συντελεσθείσα αριστερή στροφή του Συνασπισμού μπορεί κάποιος να ανατρέξει μεταξύ άλλων και σε πρόσφατη αρθρογραφία του κ. Μανδραβέλη. Θεωρώ πάντως πως με το που θα παρουσιασθούν και τύχουν κριτικής οι επικείμενες προγραμματικές τους θέσεις, η όποια ανοδική τους πορεία θα ανακοπεί. Το πως κάποιος "γράφει" στο γυαλί δεν σημαίνει αυτομάτως πως αυτός και το κόμμα του είναι πολιτικά αξιόπιστοι.
Addendum: Εξαιρετική επ' αυτού ανάλυση από τον κ. Χαρίδημο Τσούκα στην Καθημερινή της Κυριακής.
"Το περιεχόμενο της προοδευτικής εναλλακτικής λύσης που διεκδικούμε δεν είναι μια επανάληψη ή μια πιο σύγχρονη εκδοχή των σοσιαλδημοκρατικών μοντέλων διαχείρισης του καπιταλισμού που εφαρμόστηκαν σε σειρά από ευρωπαϊκές χώρες. Δεν αποτελεί μια απόπειρα κοινωνικότερης διαχείρισης του καπιταλισμού, εγχειρήματα που κατά καιρούς δοκιμάστηκαν, δεν μπόρεσαν να έχουν διάρκεια και βιωσιμότητα και προκάλεσαν σειρά ανισορροπιών και απέτυχαν.
Η προοδευτική μας πρόταση, όπως αναφέρεται στο Κείμενο των Θέσεων, είναι μια πρόταση περιορισμού και τελικής εξάλειψης των εκμεταλλευτικών καπιταλιστικών σχέσεων με στρατηγικό στόχο μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και μιας νέας ισορροπίας του ανθρώπου με τη φύση και το περιβάλλον."
Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε και πιστέψουμε κάποια στιγμή πως οι κύριοι είναι light σοσιαλδημοκράτες. Συγκεκριμένα πάντως θα ήθελα να διευκρινισθεί ποια ακριβώς είναι αυτά "τα εγχειρήματα που κατά καιρούς δοκιμάστηκαν και απέτυχαν" και αν το δικό τους προτεινόμενο εγχείρημα έχει ήδη δοκιμαστεί κάπου αλλού με επιτυχία.
Για την από καιρό συντελεσθείσα αριστερή στροφή του Συνασπισμού μπορεί κάποιος να ανατρέξει μεταξύ άλλων και σε πρόσφατη αρθρογραφία του κ. Μανδραβέλη. Θεωρώ πάντως πως με το που θα παρουσιασθούν και τύχουν κριτικής οι επικείμενες προγραμματικές τους θέσεις, η όποια ανοδική τους πορεία θα ανακοπεί. Το πως κάποιος "γράφει" στο γυαλί δεν σημαίνει αυτομάτως πως αυτός και το κόμμα του είναι πολιτικά αξιόπιστοι.
Addendum: Εξαιρετική επ' αυτού ανάλυση από τον κ. Χαρίδημο Τσούκα στην Καθημερινή της Κυριακής.
8 σχόλια:
Έγραψα κάπου:
Το κομμουνιστικό ρεύμα της δικτατορίας του προλεταριάτου κατέρρευσε, γι' αυτό και ηττήθηκε ιδεολογικά. Ο ρεφορμισμός, δηλαδή "ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία" δεν έχει καταρρεύσει γι' αυτό και δεν έχει ηττηθεί ιδεολογικά.
Ο Νίκος Πουλαντζάς είχε πεί: "H θα υπάρξει σοσιαλισμός με δημοκρατία ή δεν θα υπάρξει".
Επίσης ο Τάκης Μπενάς σε μια πρόσφατη εκδήλωση για τα 40χρονα της διάσπασης, υπεραμυνόμενος της κίνησης αυτής και εμφανώς συγκινημένος είπε: "Αλίμονο στον "υπαρκτό" αν η άνοιξη της Πράγας πετύχαινε.."
Καλά όσο για τον Μανδράβελη, θα προσπαθήσω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να μην λερώσω το στόμα μου, άλλωστε τα μαργαριτάρια περί ανάκαμψης της οικονομίας του τρίτου κόσμου επειδή το μεροκάματο του τρίτου κόσμου αυξήθηκε μισό δολάριο, τον εκθέτουν από μόνα τους. Είναι τόσο δογματικός όσο και αυτοί που υποτίθεται θέλει να κατηγορήσει για δογματισμό. Αλλά αυτός τι ανάγκη έχει, όπως κι εμείς τι ανάγκη έχουμε, μια χαρά παχαίνει η Ευρώπη εις βάρος της Αφρικής. Άστους να κουρέυονται λοιπόν
Είναι πάντα καλό ν' παρουσιάζονται απόψεις, όπως αυτές που παραθέτεις.
Κι αυτό ανεξάρτητα από το πόσο εφαρμόσιμες είναι.
Δυστυχώς όμως δεν ακούγονται, ή και όταν ακόμα ακούγονται δεν απηχούν κάποιο πλειοψηφικό ρεύμα εκεί μέσα.
Αντίθετα ακούς τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, στην προεκλογική του ομιλία στις 12 του Σεπτέμβρη να λέει κατά λέξη: "για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σημαντικά αυτά που τον ενώνουν και όχι αυτά που τον χωρίζουν με το ΚΚΕ".
Όσο για την Αφρική, μπορεί ν' ακούγεται κουφό, όμως με το μισό δολάριο ταϊζεις, εμβολιάζεις και στέλνεις στο σχολείο το παιδί σου.
Και δεν είναι μυστικό πως η Ευρώπη παχαίνει εις βάρος της Αφρικής ασκώντας "κοινωνική πολιτική" στους βαμβακοπαραγωγούς και τις αγελάδες της.
Δε πα να λένε...
Αν ο λαός υποψιαστεί ότι το παίζουν κομμουνιστές ούτε 3% δεν θα πιάσουν στις εκλογές.
Τα κόμματα της Βουλής δεν έχουν ιδεολογίες σημερα.
Είναι όλοι κρατικιστές με τον ένα ή άλλο τρόπο.
Καλημέρα, όμορφα ντυθήκαμε στα λευκά ε;
Εγώ δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει κομμουνισμός, δεν υπάρχει ιδεολογία κομμουνιστική ή φιλελεύθερη η οποία να μην ευαγγελίζεται την υπέρβαση του κράτους.
Όσο εύκολα η προστασία του κράτους μπορεί να μετεξεληχθεί σε δικατορία, άλλο τόσο εύκολα η ελευθερία της αγοράς μπορεί να μετεξεληχθεί σε τυρρανία. Ας είμαστε ολίγον τι πιο μετριοπαθείς στις διατυπώσεις μας και το λέω κάνοντας και την αυτοκριτική για το χώρο μου.
Τώρα, όσο για τον Αλαβάνο, δε θα κρίνω εγώ την τακτική του, ας τον κρίνει και αυτόν η ιστορία, άλλωστε ότι έχει κάνει μέχρι τώρα του έχει βγεί, ενώ η μειοψηφία πολλές φορές έπεσε έξω στις κινδυνολόγες προβλέψεις της.
Μην ξεχνάμε όμως τον Γρηγόρη Φαράκο που πέρασε σε αυτό το χώρο μετά της διάσπαση του ενιαίουΣΥΝ ομολογώντας πώς "πήραμε τη ζωή μας λάθος", πόσο κουράγιο και θάρρος πρέπει να έχει κανείς για να απαρνηθεί τη μισή του ζωή;
Στη Βαυαρία έχει λιακάδα και η αλήθεια είναι πως σας ζηλεύω :-)
Θα συμφωνήσω με το philo, τα υπάρχοντα κοινοβουλευτικά κόμματα καταλήγουν ν' αγκαλιάζουν το αίτημα για περισσότερο κράτος, μέσα από την "επανίδρυση" το ένα, μέσα από την κοινωνικοποίηση το άλλο. Τώρα το πώς θα επιτευχθεί η υπέρβαση δια της γιγάντωσης, είναι ένα πρόβλημα που καλείται να το λύσει η υψηλή επιστήμη της αλχημείας.
Γιώργη, αναφορικά με την τακτική του Αλαβάνου, η αλήθεια είναι πως προτιμώ να την κρίνω εγώ και όχι η ιστορία. Και του Ανδρέα του έβγαιναν εκλογικά όσα έλεγε το ογδόντα, όμως ο τόπος πήγε πολλάαα χρόνια πίσω.
Και επειδή μου άρεσε αυτό που έγραψες με τον Φαράκο, θα κλείσω με την ευχή να μη βρεθούμε ποτέ στη δύσκολη θέση του. Κι αν όμως παρ' ελπίδα βρεθούμε, ας βρούμε το θάρρος ν' ακολουθήσουμε το παράδειγμα του, πέρα από κάθε δογματική αγκύλωση.
Μανόλη, από τίς έως τώρα συζητήσεις μας έχω καταλάβει οτι γνωρίζεις την ιστορία, τις σημαντικές σιγμές έστω, της Ελληνικής Αριστεράς.
Γνωρίζεις λοιπόν γιατί έγινε η διάσπαση του ΚΚΕ το '68 και γιατί διασπάστηκε εκ νέου το ΚΚΕ-εσωτερικού μεταπολιτευτικά. Έχουμε όλοι παρακολουθήσει την πορεία του ΚΚΕ-εσ., της Ε.ΑΡ. μετέπειτα και τελος του ΣΥΝ της δεκαετίας του '90, τη συρρίκνωση δηλ του ανανεωτικού ρεύματος προς χάριν του δογματικού. Που καταλήγουμε λοιπόν; Ο κόσμος δε γουστάρει μετριοπάθειες, θέλει επαναστατηλίκι, δε θέλει να του λες είσαι μεταρυθμιστής (φτου κακά) - θα σε πούνε ενσωματομένο, ευρωλυγούρι, θέλει να ακούει άλλες βαρύγδουπες λέξεις, "ρήξη", "ανατροπή"΄, έτσι και ντου στα ανάκτωρα.
Οι δε άλλη πλευρά τι λέει;Μανδράβελης και σια; Να πλένετε το στόμα σας πριν μας μιλήσετε για τον καπιταλισμό διαφορετικά θα επιστρατεύσουμε το γνωστό φρασεολόγιο, παλαιο-κομμουνιστής, σταλινισμός, λαϊκισμός, αριστερά της βίας και της τρομοκρατίας και άλλα, χωρίς πολλά πολλά γιατί άλλωστε δε χρειάζεται και να δικαιολογούμε τα όσα λέμε,αρκεί που αυτοπροσδιορίζεστε ως αριστεροί για να σας προσάψουμε μέχρι και τα "ανδραγαθήματα" του Ιωσήφ.
Ανιστόρητοι όλοι τους!!!
συγνώμη για τα ορθογραφικά, έγραφα φορτισμένα..
Να μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε Μάνο το δογματισμό παντού και να τον κατακρίνουμε! Όχι άλλη ορθοδοξία, αυτό είναι έτσι γιατί έτσι..
Δημοσίευση σχολίου