26 Δεκ 2007

Η περί Αθεΐας Αυταπάτη

Τις τελευταίες ημέρες εκτυλίσσεται ένας ενδιαφέρων περί ανυπαρξίας Θεού διάλογος στους Roosters. Αφορμή υπήρξε η (κατά τη γνώμη μου ανεπαρκής) κριτική του καθηγητή κοινονιολογίας Ν. Μουζέλη στο πρόσφατο βιβλίο του κορυφαίου εξελικτικού βιολόγου και άθεου Richard Dawkins.

Η περί Θεού Αυταπάτη” πραγματεύεται την ασυμβατότητα της θρησκείας και της πίστης στο Θεό με τη λογική και την επιστήμη. Παρά τον κανόνα που θέλει τέτοιου είδους συζητήσεις να καταλήγουν σε αδιέξοδο και αλληλοπροσβολές, οι σχολιαστές αυτήν τη φορά κατόρθωσαν να διατηρήσουν το επίπεδο ψηλά και να αναπτύξουν εκατέρωθεν ενδιαφέροντα επιχειρήματα, που αν έχετε λίγο χρόνο αξίζει να τους ρίξετε μια ματιά.


Προσωπική μου άποψη είναι πως προβληματισμοί τέτοιου είδους οφελούν τόσο το άτομο όσο και την Ανατολική του Χριστού Εκκλησία ως σύνολο, καθώς αποτελούν τις νέες αυτές προκλήσεις που δεν την αφήσουν να πέσει σε πνευματικό λήθαργο. Επίσης θεωρώ πως πολλοί εκ πεποιθήσεως άθεοι βρίσκονται πιο κοντά στην ορθόδοξη ηθική από αρκετούς αδιάφορους "πιστούς". Και αυτό διότι ο υπαρξιακός προβληματισμός ενός ανθρώπου, ακόμα κι αν κάποια στιγμή φαίνεται να καταλήγει στην άρνηση του θείου, πιθανώς δεν είναι τίποτα διαφορετικό από μία πνευματική αγωνία, σίγουρα προτιμότερη από την απλή αδιαφορία.

Αυτό μόνο που θα έπρεπε όλους να μας προβληματίσει είναι η αντιμετώπιση της αθεΐας όχι ως στάση ζωής, αλλά ως μόδα. Πρώτα στο εξωτερικό και σταδιακά και στην Ελλάδα παρατηρείται ένα ρεύμα συλλήβδην αποστροφής από θρησκεία και πίστη. Ένας υλισμός (τι μπανάλ λέξη), ο οποίος αρχικά υπόσχεται να χωρίσει την ήρα από το στάρι, πολλές όμως φορές ρίχνει το άτομο σε ένα καφάσι με νέα, χαλασμένα φρούτα εισαγωγής. Ο κίνδυνος νεοσεκταρισμού είναι εμφανής και την ευθύνη αποτροπής του φέρουν, ας μην κρυβόμαστε, πρώτιστα οι εκκλησιαστικοί λειτουργοί με το έργο και τον λόγο τους. Επειδή όμως το κλίμα των ημερών είναι εορταστικό, θα σταματήσω εδώ για να μοιραστώ μαζί σας την είδηση, πως μία ολόκληρη κωμόπολη της αμερικανικής ενδοχώρας ασπάσθηκε την αθεΐα. Λεπτομέρειες στο βίντεο που ακολουθεί.


6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

In manchen Ländern ist Atheismus nicht nur ein Trend, sondern auch eine reine Geldsache: In Deutschland gibt es z.B. viele Leute, die sich für Gottesleugner erklären, um die Kirchensteuer zu vermeiden: Wenn ich mich nicht irre, liegt sie heute bei 8% des Lohnsteuerbetrages.
Ob es sich dann auch bei diesen Leuten um Atheisten handelt, das hängt vom Einzelfall ab...

PS. Tut mir leid fürs Deutsch, ich bin noch im Büro und hab' keine griechische Tastatur; ich wollte nämlich kein greeklish benutzen. :-) (KingEdward)

Manoliscus είπε...

Ο King Edward παραπάνω μας είπε εν ολίγοις πως "σε καποιες χώρες η αθεΐα έχει μία καθαρά οικονομική διάσταση. Στη Γερμανία για παράδειγμα ορισμένοι φορολογούμενοι δηλώνουν άθεοι, προκειμένου να αποφύγουν τον φόρο υπέρ εκκλησιών, που αναλογεί στο 8% του καταβλητέου ποσού. Το αν τώρα είναι όντως άθεοι κρίνεται κατά περίπτωση".


Μεγαλειότατε, μήπως είσθε από την γραμμή των αννοβεριανών; Η άπταιστη γνώση γερμανικών σας με οδηγεί στο συμπέρασμα πως απευθύνομαι στον Εδουάρδο τον VII, όλοι οι άλλοι δεν ήξεραν γρι γερμανικά :)

Η επισήμανση είναι πράγματι πολύ εύστοχη και οδηγεί σε πολλαπλά συμπεράσματα. Ένα εξ αυτών θα ήταν το ότι το κράτος παρέχει την δυνατότητα σε όσους πολίτες το επιθυμούν να στηρίξουν την εκκλησία στην οποία ανήκουν.

Μέτρο που πρώτον παρέχει ελευθερία επιλογής και δεύτερον εν μέρει απεμπλέκει τις εκκλησίες από μία "αμαρτωλή" σχέση δοσοληψίας και εξάρτησης. Επόμενο βήμα (που μόνο το FDP στήριξε) θα ήταν η καθιέρωση εκκλησιαστικού φόρου απευθείας από την εκκλησία και όχι διαμέσω του κρατικού προϋπολογισμού.

Τώρα η άρνηση στήριξης δεν ξέρω αν τους καθιστά αυτόματα άθεους ή απλά nicht Praktikanten, δηλαδή άτομα που δεν συμμετέχουν στο λειτουργικό της εκάστοτε ομολογίας. Για τη συνέπεια του λόγου θεωρώ πως θα ήταν ορθότερο να δηλώνονται ως nicht Praktikanten.

Ωραία όλα αυτά. Πάμε το Σάββατο για παϊδάκια, να εμβαθύνουμε;
(Εννοώ να εμβαθύνουμε τα παϊδάκια στη barbeque sauce).

mathiou είπε...

Ίσως θα ήθελες να ρίξεις μια ματιά στον Andrew Sullivan. Ο Sullivan παρουσιάζει ένα πολύ ενδιαφέρον σύνολο χαρακτηριστικών: συντηρητικός (αλα USA) , πιστός καθολικός, gay και υποστηρικτής του πλήρους διαχωρισμού θρησκείας και πολιτικής.

Παραθέτω το μπλογκ του και την παρουσίαση του βιβλίου του, ``The Conservative Soul'' στο Cato Institute.

Manoliscus είπε...

Ευχαριστώ για την παράθεση.
Η αλήθεια είναι πως τον είχα ήδη τσεκάρει από το blogroll σου :)

Οι θέσεις του πρέπει να είναι αρκετά συγκροτημένες στα θέματα διαχωρισμού, επιφυλάσσομαι να τις κοιτάξω προσεκτικότερα.

Εκτός θέματος, αλλά μου προξένησε εντύπωση το οτι η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρνείται να του χορηγήσει αμερικανική υποκοότητα επειδή είναι θετικός στον ιό HIV.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι το πρόβλημα της αθεΐας ταλανίζεται το ίδιο από τις απροϋπόθετες αλλά βαθιά ασυνείδητα ριζωμένες συναισθηματικού τύπου καί όχι ολοκάθαρα λογικού στοχασμού κρίσεις των εκάστοτε υποστηρικτών αμφοτέρων των εμφανιζομένων ως αντικειμενικών και πάντοτε "ορθολογικώτατα" τεκμηριωμένων πρός τις θέσεις τους παρατάξεων. Ειρήσθω εν παρόδω ότι οφείλει κανείς να μην παρίδει τις διαφορετικές αφετηριακές βάσεις Ανατολής και Δύσεως από την καθ αυτήν φιλοσοφική ενασχόληση έως την τέχνη καθώς επίσης τόσο την αβασάνιστα επιμόνως παραμένουσα ταυτοποίηση θρησκείας-πίστης όσο καί την κρίση και συνάμα παράδοξα αυτοκριτική κατάσταση της τάχα όπως ευρέως ονομάζεται μεταμοντέρνας κοινωνίας. Οι παράγοντες αυτοί ως κριτήρια για τη δημιουργία μίας αυτοσυνειδησίας ή αν το θέλετε για τη δημιουργία της θεωρητικής υποδομής της καλλιέργειας μίας άλλως άλλης προσέγγισης στο ζήτημα της αθεΐας ή κατά άλλους στην απαίτηση των καιρών για μία νέα ριζοσπαστικότερη στροφή στη κοινωνία της σκέψης, καθώς το πρόβλημα αντιμετωπίζεται κατά το πλείστον, κακώς για μένα, διανοητικά, θα μπορούσαν, αν καθίστατο ποτέ δυνατό να συγκλίνουν ιδίως σε ανθρώπους που είναι οι ίδιοι φορείς του πνεύματος του προβληματισμού αλλἀ και εμφορούνται από τάσεις μονομερειακής θέασης του φαινομένου, να δώσουν προοπτικές αντικειμενικότερης προσσέγγισης αν και σε καμιά περίπτωση οριστικής λύσης, διότι κοινωνικά φαινόμενα δεν τερματίζουν με ιδεολογικές αντιπαραθέσεις αλλά συνήθως υπερβαίνονται ή επικρατούν από τον πολυπλοκότερο μηχανισμό της ιστορικής εξέλιξης που συμπεριλαβάνει πρωτίστως τον μέσο όρο του καθημερινού ανθρώπου. Η περί Αθεΐας Αυταπάτη είναι η απατηλή έκφανση ενός ερωτήματος το οποίο εξαπατά δολερά εκείνους ακριβώς που είναι ήδη εγκλωβισμένοι στην αυτοειδωλοποιημένη πραγματικότητα τους, η οποία αυτοαναιρείται φυσικά ως αναληθής η ίδια, δίνοντας τον ορισμό της Απάτης!

Manoliscus είπε...

@Widgetbook
Σ' ευχαριστώ πολύ για την παραπομπή!