Η ώρα του κούταβου

Στην βεβαιότητα πως η κοινωνική αλληλεγγύη αποτελεί προνομιακό πεδίο της αριστεράς, έρχεται ως παρένθεση μία μικρή, πλην ενοχλητική ίσως ιδέα. Παλιό όσο και οι αμαρτίες του Καρόλου Μαρξ, το Αστικό Μέρισμα (Citizen's Dividend) επανέρχεται στον πολιτικό διάλογο, ως ενδιαφέρουσα εναλλακτική σε έναν χαώδη, πολυδάπανο και διάτρητο ιστό κοινωνικής προστασίας.

Την ιδέα επεξεργάστηκε πρώτος ο Thomas Paine στο έργο Agrarian Justice μεσούντων των ναπολεόντειων πολέμων, την επανέφερε ο οικονομολόγος Milton Friedman στη δεκαετία του εξήντα, ενώ μία επικαιροποιημένη της μορφή (das liberale Bürgergeld) αποτελεί την σημερινή προμετωπίδα αναμόρφωσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, όπως αυτή εντάσσεται στο πολιτικό πρόγραμμα των Γερμανών Φιλελευθέρων του FDP.

Το αστικό μέρισμα, ως μέσο κοινωνικής συνοχής, αντικαθιστά κατακερματισμένα κοινωνικά επιδόματα και δαιδαλώδεις μηχανισμούς κοινωνικής αρωγής, προσφέροντας υπό μορφή μηνιαίας φορολογικής επιταγής (αρνητικός φόρος) συγκεκριμένο ποσό στον πολίτη που για τον άλφα ή βήτα λόγο μένει εκτός παραγωγικής διαδικασίας. Πρόκειται για μια πρόταση η οποία νοικοκυρεύει τα δημόσια οικονομικά, παρέχει κίνητρα παραγωγικότητας, ενώ ταυτόχρονα προστατεύει και τους πραγματικά αδύναμους συμπολίτες μας.

Δυστυχώς η πρόταση αυτή στην Ελλάδα δεν έχει τύχει της συζήτησης που της αξίζει και πιθανή απόπειρα εφαρμογής μάλλον που θα συναντούσε τα γνωστά προσκόμματα της πολιτικής ζωής του τόπου. Ας ελπίσουμε όμως πως ο υποτιτλισμός του ενημερωτικής ταινίας κινουμένων σχεδίων του Friedrich Naumann Stiftung θα αποτελέσει ένα πρώτο δειλό βήμα εξοικείωσης με την συγκεκριμένη ιδέα στα καθ’ ημάς.