Ό,τι πιο ιερό

Αναδημοσιεύται από τον Χειριστή Γλώσσας

Εδώ Λιλιπούπολη! Εκεί;

Με τις μνήμες της δικτατορίας ακόμα νωπές έκανε την εμφάνιση της στα ερτζιανά του Τρίτου μια εκπομπή γεμάτη φαντασία και χρώμα, η Λιλιπούπολη. Υπό την επίβλεψη και πολιτική κάλυψη του Μάνου Χατζιδάκι συσπειρώθηκε μία ομάδα ταλαντούχων ανθρώπων, οι οποίοι από το 1976 έως και το 1980 ανέβαζαν ένα έργο – σταθμό στην ιστορία της ελληνικής ραδιοφωνίας.

Το σχετικό σημείωμα που άφησε ο Μάνος Χατζιδάκις για την εκπομπή είναι χαρακτηριστικό τόσο της περιρρέουσας εχθρικής ατμόσφαιρας όσο και του υψηλού πολιτικού αναστήματος του συνθέτη:

“Η "Λιλιπούπολη" υπήρξε γέννημα μια φιλελεύθερης και πειραματικής ραδιοφωνίας από τη μια -του Τρίτου Προγράμματος- και από την άλλη, μιας ομάδας νέων ανθρώπων, με πολύ ταλέντο, που συγκεντρώθηκαν στο Τρίτο και δούλεψαν ελεύθερα, με κέφι, με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εξοργιστεί η αντιδραστική παραδημοσιογραφία του ελληνικού τύπου, που χαρακτήρισε τη "Λιλιπούπολη"... κομμουνιστική. Ισως, γιατί πρώτη φορά κάποιοι μιλούσαν στα παιδιά υπεύθυνα, με καθαρή ποιητική γλώσσα, θίγοντας θέματα που βασανίζουν και πονάν τον τόπο, κι όχι σαν εκπαιδευτικοί και γονείς ανόητοι, που συμπεριφέρονται στα παιδιά λες και αποτείνονται σε υποανάπτυκτους και ατελείς οργανισμούς, με θέματα ανώδυνα και γλώσσα απονεκρωμένη και συμβατική”.

Στο σημερινό αρχείο της ΕΡΤ πρέπει να έχουν διασωθεί περί τις ογδόντα μόνο εκπομπές, αριθμός αποκαρδιωτικός. Ας ελπίσουμε η επικείμενη ψηφιοποίηση του ραδιοφωνικού της αρχείου να μας δώσει μια δεύτερη ευκαιρία επαφής με τα τολμηρά και επίκαιρα μηνύματα της εκπομπής. Μέχρι τότε, ανεβάζω ένα αγαπημένο μου επεισόδιο, τον παπαγάλο – σταχτοπούτο, για να θυμούνται οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν οι κούταβοι.

Περί ελληνικού εθνικισμού

του Θάνου Βερέμη*

Η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη είναι προϊόν, όχι του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, που έλεγε ότι το ελληνικό έθνος, ήταν αποτέλεσμα "επιμιξίας διαφόρων φυλών", αλλά του Ιωάννη Μεταξά ο οποίος, επηρεασμένος από Γερμανούς και Ιταλούς συγχρόνους του, αναζητούσε τους «από τριών χιλιάδων ετών Έλληνες». Ο πατέρας του ελληνικού εθνικισμού, Παπαρρηγόπουλος, απαντούσε στις κατηγορίες του Ιακώβου Φίλιππου Φαλμεράυγερ ότι δεν υπήρχε ούτε σταγόνα ελληνικού (αρχαίου) αίματος στις φλέβες των Νεοελλήνων, με ένα "ε και;". Ο Παπαρρηγόπουλος θεωρούσε ότι τα έθνη αποτελούν πολιτισμικές και όχι βιολογικές κατηγορίες. "Τα μάλιστα μεγαλουργήσαντα των εθνών υπήρξαν προϊόν τοιαύτης και έτι πλείονος επιμιξίας.

Οι Άγγλοι είναι φύραμα Κελτών, Σαξόνων, Νορμανδών…Μέγα της Γερμανίας μέρος κατέχεται από Σλαυικών φυλών… Άλλα και αυτοί οι επί τη ομογενεία αυτών καυχώμενοι Γάλλοι, τι άλλο είναι ειμή κράμα Γαλατών, Ελλήνων, Ρωμαίων, Φράγκων (Γερμανών) και Νορμανδών; …Μη μας ταράττη άρα η επιμιξία του νεώτερου Ελληνικού έθνους, μετά πολλών ξένων, τουναντίον δυστύχημα ίσως ήθελεν είσθαι εάν διέμενεν άμικτον και ιδιόρρυθμον…"

Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γνώριζε τον 19ο αιώνα αυτό που πολλοί σύγχρονοί μας έχουν ξεχάσει. Ότι δηλαδή το ελληνικό έθνος του 1840 περιείχε και Αλβανούς, Βλάχους, Σλάβους και Λατίνους και ότι όλοι αυτοί ήταν πολύγλωσσοι. Ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι ενσωματώθηκαν στο νέο κράτος και μερικοί έγιναν ήρωες του. Ο γιος του Βάσου Μαυροβουνιώτη, ο Στρατηγός Τιμολέων Βάσος, υπήρξε από τους διακεκριμένους αγωνιστές των αλυτρωτικών πολέμων, ενώ ο Βούλγαρος Χατζηχρήστος τιμήθηκε από τον Όθωνα. Οι περισσότεροι μεγάλοι μας διαφωτιστές είχαν ποικίλες βαλκανικές καταβολές. Όταν ο Δανιήλ Μοσχοπόλεως παρότρυνε τους «αδελφούς» Βαλκάνιους να γίνουν Έλληνες, εννοούσε να γίνουν μέτοχοι της ημετέρας παιδείας.

 *Ο Θάνος Βερέμης είναι Καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΚΠΑ.

πηγή: Protagon

Eίμαι ό,τι καταναλώνω;

Για εσένα πάντως, αγαπητέ αναγνώστη, είμαι σίγουρα ό,τι δημοσιεύω.

tagged under: καταναλωτικός υπαρξισμός

Αντισημιτισμός, ξένη λέξη για την Κρήτη

Το βράδυ της 5ης Ιανουαρίου εκδηλώθηκε σοβαρή εμπρηστική ενέργεια κατά της Συναγωγής Ετς Χαίμ, λατρευτικού χώρου και πολύτιμου κόσμηματος της ιστορίας των Χανίων. Ο αντισημιτικός χαρακτήρας της επίθεσης υπήρξε πρόδηλος, ενώ ζημιές υπέστη δυστυχώς τόσο το κτίριο όσο και το αρχειακό του υλικό.

Η Περιφερειακή Κίνηση Κρήτης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας καταδικάζει απερίφραστα την καταστροφή ενός λατρευτικού χώρου και την απόπειρα εκφοβισμού Εβραίων συμπολιτών μας. Καλεί τόσο τις τοπικές αρχές όσο και τον κάθε πολίτη να αντιταχθούν ενεργά στο διαφαινόμενο αυτό κύμα τρομοκρατίας και να ορθώσουν συμπαγές τείχος έναντι κάθε πράξης μισαλλοδοξίας και αντισημιτισμού.

Η Συναγωγή, μαζί με την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, τον Μιναρέ και τον Ορθόδοξο καθεδρικό ναό των Χανίων αποτελούν απτή απόδειξη μιας μακραίωνης συνύπαρξης πολιτισμών στο Μεσογειακό αυτό σταυροδρόμι. Ταυτόχρονα όμως θέτουν και σημαντική παρακαταθήκη για την ειρηνική συμβίωση και τον αλληλοσεβασμό των κατοίκων του νησιού ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος ή θρησκείας. Αυτή την παρακαταθήκη ήρθε να σπιλώσει μια άνανδρη επίθεση, ανοίκεια στην πρόσφατη ιστορία του τόπου και ξένη προς την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων του. Ο αντισημιτισμός δεν έχει θέση στην Κρήτη και η διαφύλαξη της θρησκευτικής ειρήνης αποτελεί ξεκάθαρα υπόθεση όλων μας.


Addendum: Δεύτερη απόπειρα εμπρησμού εκδηλώθηκε λίγες ημέρες αργότερα, στις 16 Ιανουρίου. Με θλίψη διαπιστώνεται πως της νέας επίθεσης προηγήθηκε μία εκκωφαντική σιγή τόσο από τους πολιτικούς φορείς όσο και από τα τοπικά ΜΜΕ. Η προσπάθεια συγκάλυψης και υποβάθμισης της είδησης υπήρξε για εμένα εξίσου- εαν όχι περισσότερο - εξοργιστική με το γεγονός καθεαυτό. Ελπίζω να μην απαιτηθεί ολοσχερής καταστροφή της Συναγωγής προκειμένου να κινητοποιηθούν τα "δημοκρατικά" μας αντανακλαστικά.

Η ώρα του κούταβου

Στην βεβαιότητα πως η κοινωνική αλληλεγγύη αποτελεί προνομιακό πεδίο της αριστεράς, έρχεται ως παρένθεση μία μικρή, πλην ενοχλητική ίσως ιδέα. Παλιό όσο και οι αμαρτίες του Καρόλου Μαρξ, το Αστικό Μέρισμα (Citizen's Dividend) επανέρχεται στον πολιτικό διάλογο, ως ενδιαφέρουσα εναλλακτική σε έναν χαώδη, πολυδάπανο και διάτρητο ιστό κοινωνικής προστασίας.

Την ιδέα επεξεργάστηκε πρώτος ο Thomas Paine στο έργο Agrarian Justice μεσούντων των ναπολεόντειων πολέμων, την επανέφερε ο οικονομολόγος Milton Friedman στη δεκαετία του εξήντα, ενώ μία επικαιροποιημένη της μορφή (das liberale Bürgergeld) αποτελεί την σημερινή προμετωπίδα αναμόρφωσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, όπως αυτή εντάσσεται στο πολιτικό πρόγραμμα των Γερμανών Φιλελευθέρων του FDP.

Το αστικό μέρισμα, ως μέσο κοινωνικής συνοχής, αντικαθιστά κατακερματισμένα κοινωνικά επιδόματα και δαιδαλώδεις μηχανισμούς κοινωνικής αρωγής, προσφέροντας υπό μορφή μηνιαίας φορολογικής επιταγής (αρνητικός φόρος) συγκεκριμένο ποσό στον πολίτη που για τον άλφα ή βήτα λόγο μένει εκτός παραγωγικής διαδικασίας. Πρόκειται για μια πρόταση η οποία νοικοκυρεύει τα δημόσια οικονομικά, παρέχει κίνητρα παραγωγικότητας, ενώ ταυτόχρονα προστατεύει και τους πραγματικά αδύναμους συμπολίτες μας.

Δυστυχώς η πρόταση αυτή στην Ελλάδα δεν έχει τύχει της συζήτησης που της αξίζει και πιθανή απόπειρα εφαρμογής μάλλον που θα συναντούσε τα γνωστά προσκόμματα της πολιτικής ζωής του τόπου. Ας ελπίσουμε όμως πως ο υποτιτλισμός του ενημερωτικής ταινίας κινουμένων σχεδίων του Friedrich Naumann Stiftung θα αποτελέσει ένα πρώτο δειλό βήμα εξοικείωσης με την συγκεκριμένη ιδέα στα καθ’ ημάς.

Έκτακτο Ανακοινωθέν

Ρούλης, ο ντροπαλός σκαντζόχοιρος

[Roulis, the Shy Hedgehog]

Προ ολίγων λεπτών ενετοπίσθη επί της εθνικής οδού περιφερόμενος ακανθόχοιρος, ο οποίος προφανώς είχε βγει για το εσπερινό του σουλάτσο και έχασε τον δρόμο της επιστροφής.

Το σκαντζοχοιράκι περιφερόταν αποπροσανατολισμένο στην άσφαλτο, οπότε το μετέφερα στον κήπο μου, όπου και από αύριο θα του αναθέσω καθήκοντα γενικού εξολοθρευτή παρασίτων, μακριά από κάθε επιβουλή νυφίτσας και τροχοφόρου οχήματος.

Ελπίζω με την τοποθέτηση του στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας του παρτεριού να ξαναβρεί γρήγορα τη χαμένη του αυτοπεποίθηση, προσφέροντας μας αφενός χέρι βοηθείας ως φυσικός εχθρός των παρασίτων και αφετέρου άφθονες φωτογραφικές πόζες.

Θα τον φωνάζω Ρούλη, (εκ του σκαντζοχοιρούλη).