Το Ιδεολόγημα της Αυτάρεσκης Μειονεξίας

Του Δευκαλίωνα Τσαγκαράκη

"Ποτέ μην τα βάζεις με έναν βλάκα....θα σε ρίξει στο επίπεδο του και μετά θα σε νικήσει λόγω εμπειρίας!!!"

Το παραπάνω γράφηκε σε συζήτηση forum, δεν έχει σημασία το θέμα της συζήτησης ούτε το ότι ειπώθηκε για την αφεντιά μου. Η βλακεία είναι πράγματι ανίκητη, ειδικά στην χώρα μας αλλά αυτό οφείλεται στο ότι - όπως λέει και ο Αϊνστάιν - είναι "άπειρη" αλλά και ταυτόχρονα οργανωμένη από έξυπνες μειοψηφίες. Στο "ένας εναντίον ενός", ένας έξυπνος θα υπερισχύει σχεδόν πάντα ενός βλάκα, άσχετο με το τι θέλει να πιστεύει ο δεύτερος.

Είναι βέβαια απόλυτα συνήθης και λογική η τάση κάποιων να "διασκεδάζουν" την μειονεξία τους. Στο ατομικό και συλλογικό "εγώ" η μειονεξία μετατρέπεται ακόμη και σε αυταρέσκεια.

Έτσι, εκτός από το βλάκα που νομίζει ότι είναι "έξυπνος", έχουμε τη "γριά κότα" που νομίζει ότι έχει το "ζουμί", τη χοντρή που "πρέπει" να έχει τα πιασίματά της ...; και τον κοντό που νομίζει ότι την έχει "μεγάλη" ...;

Το πρόβλημα όμως είναι ότι η τάση αυτή δεν αφορά μόνο τις παραπάνω - αστείες προφανώς - περιπτώσεις. Το "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε ...;" είναι στο στόμα και το βλέμμα σχεδόν κάθε νεοέλληνα, από τη γκαρσόνα του καφέ της γειτονιάς μέχρι τον πανεπιστημιακό που έκανες το λάθος να τον απασχολήσεις ως φοιτητής. Το εγωιστικό αυτό "υπερεγώ" δεν δέχεται να δει κατάματα την πραγματικότητα. Για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι, αλλά ποτέ εμείς οι ίδιοι.

Φταίει το κράτος που δε μας βρίσκει δουλεία, όχι το ότι δεν θέλουμε πραγματικά να δουλέψουμε ή ότι επιλέξαμε να σπουδάσουμε κάτι που δεν ζητάει η αγορά. Ή το ότι ποτέ δεν είδαμε της σπουδές ως ευκαιρία απόκτησης γνώσεων για εργασία, αλλά απλά ως μίγμα καταναγκασμού και φοιτητικού ξεφαντώματος μέχρι να πάρουμε το "χαρτί" που θέλουμε να πιστεύουμε ότι μας δίνει το δικαίωμα στην αιώνια τεμπελιά μετά μισθού. Αυτό το ιδεολόγημα της μη αναγνώρισης της κατάστασής μας και η ενοχοποίηση των "άλλων" είναι κυρίαρχο στην νεοελληνική νοοτροπία.

Στα συλλογικά "εμείς" φταίνε πάντα οι άλλοι. Για κάποιους, οι επιχειρηματίες είναι όλοι "κλέφτες" που πίνουν το αίμα των εργαζομένων. Για τις τράπεζες εκεί να δεις ...; Για τους ίδιους τους επιχειρηματίες φταίνε μόνο οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι οποίοι είναι όλοι "τεμπέληδες" και "παράσιτα", δεν φταίει και το ότι οι ίδιοι αρνούνται να επενδύσουν στην καινοτομία, τη γνώση και τον άνθρωπο και είναι κατά βάση μεταπράτες και όχι παραγωγοί, ούτε και το ότι μπορεί και οι ίδιοι να είναι μέλη μιας προνομιούχας κλειστής συντεχνίας. Η ζηλοφθονία και η κριτική είναι μάλιστα υπέρμετρη εκεί που θέλουμε να πάμε και εμείς. Τυπικό παράδειγμα ο δημόσιος τομέας, όπου όλοι σχεδόν τον βρίζουν και όλοι σχεδόν θέλουν να μπουν και φυσικά αυτοί που είναι απ' έξω θεωρούν πάντα τους εαυτούς τους καλύτερους από τους μέσα, και ας μπήκαν αρκετοί από τους τελευταίους αξιοκρατικά.

Εκεί όμως που η αυτάρεσκη μειονεξία μας ξεσαλώνει τελείως, είναι όταν προβάλλεται στο συλλογικό "εγώ" του έθνους. Εκεί να δείτε... Μπορεί να είμαστε οι τελευταίοι στην Ευρώπη - και το γνωρίζουμε - αλλά και η υπερηφάνεια υπερηφάνεια, το Ελληνικό DNA γαρ, και οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι, οι οποίοι αν γνώριζαν πόσο ανορθολογιστές είναι οι απόγονοι τους και πόσο ξεφτίλες είναι που ζουν συνέχεια με δανεικά από την Ε.Ε. θα μας είχαν εξοστρακίσει προκαταβολικά. Αμ τα προϊόντα μας; Τα καλύτερα στον κόσμο φυσικά, άσχετο που μας γυρνάνε πίσω τα κηπευτικά γιατί είναι γεμάτα φυτοφάρμακα ...; Έχουμε το καλύτερο λάδι στον κόσμο, και φυσικά για το ότι δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε στην διεθνή αγορά δεν φταίνε οι κάθε αμόρφωτοι που ψηφίζονται στις ενώσεις αλλά οι άτιμοι οι μαφιόζοι οι Ιταλοί ...;

Όλοι "συνωμοτούν" εναντίον μας και μας προβοκάρουν.

Στη ζωή και ειδικά στην πολιτική υπάρχουν πράγματι και συνωμοσίες και προβοκάτσιες. Άλλο όμως η συνειδητοποίηση τους να είναι αποτέλεσμα ορθολογικής σκέψης και άλλο άβουλης αποδοχής Λιακοπούλιων θεωριών συνωμοσίας περί Νεφελιμ και ...καραπιπεριμ.

Σε έναν συνειδητοποιημένο πολίτη δεν περνάνε εύκολα ούτε προβοκάτσιες ούτε συνωμοσίες. Αντίθετα σε ένα μη συνειδητοποιημένο πολίτη η άποψη ότι "φταίνε οι άλλοι" περνάει άκριτα ως αξίωμα ...;

Υπάρχει σε μεγάλο βαθμό μία οργή στους Έλληνες πολίτες ως συνέπεια της οικονομικής και της γενικής πολιτικής κατάστασης. Δεν έχουμε όμως συνειδητοποιήσει ούτε τα αίτια ούτε τις λύσεις. Έχουμε πειστεί μόνο για το ότι δεν φταίμε εμείς, κάποιοι άλλοι είναι οι μισητοί "Εβραίοι" του μικρόκοσμού μας.

Η πρόσφατη δολοφονία εκδήλωσε πραγματική, αλλά κυρίως κάλπικη οργή. Πόσο όμως συνειδητοποιημένη ήταν η οργή που εκδηλώθηκε; Κανείς από τους υποτίθεται οργισμένους νέους δεν σκέφτηκε να απευθυνθεί πρώτα πρώτα στους γονείς του για την ανεπάρκειά τους ως πολίτες;

Το νεοαριστερό πατρονάρισμα έδειξε ποιος είναι ο εχθρός ...; οι "τράπεζες", τα "γουρούνια" και - υποτίθεται - το "κράτος".

Είμαστε οργισμένοι με τις τράπεζες που θέλουμε να πιστεύουμε ότι κάνουνε καρτέλ, αλλά κανείς δεν αναρωτήθηκε πώς γίνεται να υπάρχει καρτέλ και ταυτόχρονα να γίνεται σφαγή διαφημίσεων στην τηλεόραση. Είμαστε οργισμένοι με τα "γουρούνια", χωρίς κανείς να σκεφτεί τη φασιστική μορφή των συνθημάτων που ζητούσαν "εκδίκηση".

Κανείς δε σκέφτηκε ότι αυτοί που καταγγέλλουν την οικονομική κατάσταση στη χώρα είναι αυτοί που προβοκάρουν την επιχειρηματικότητα, αυτοί που καταγγέλλουν τα χάλια της παιδείας είναι αυτοί που μποϋκοτάρουν κάθε προσπάθεια αλλαγής, αυτοί που μας ώθησαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούμε εναντίον του "κράτους", είναι οι ίδιοι που μας ωθούν στους δρόμους με κάθε ευκαιρία για να μην απεξαρτηθούμε από το κράτος...