Starbucks the Cretan Way

(Ας αρχίσουμε από την είδηση)

Ανοίγουν Starbucks στο ιστορικό λιμάνι των Χανίων.

(Και συνεχίζουμε με το σχόλιο)

Η γνωστή αλυσίδα καταστημάτων κάνει τα πρώτα της βήματα σε Ηράκλειο και Χανιά, δοκιμάζοντας τις αντοχές της σε μία απαιτητική και εν πολλοίς ανορθολογικά (call me φραπεδούμπα) κινούμενη αγορά.

Ο όμιλος Μαρινόπουλου κινείται έξυπνα και επενδύει σε κομβικά σημεία, δείχνοντας ταυτόχρονα προσοχή στην κτιριακή αισθητική και την ποιότητα προσφερόμενων υπηρεσιών. Όσοι γνωρίζουν τα Starbucks από Αθήνα ή εξωτερικό δεν είναι ανάγκη να ψάξουν κάτι καινούριο, ενώ δίνεται για πρώτη φορά η ευκαιρία σε πολύ κόσμο να δοκιμάσει έναν αξιοπρεπή καφέ φίλτρου μυρίζοντας τον καφέ και όχι το τασάκι. Οι baristas δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, ενώ το περιβάλλον δεν έχει πραγματικά τίποτα να ζηλέψει από καταστήματα άλλων χωρών.

Όσοι με γνωρίζουν μπορούν να βεβαιώσουν πως τα έχω χτίσει με τους καφέδες που πίνω εκεί, γι' αυτό και δεν προτίθεμαι να συνεχίσω απαριθμώντας τα δυνατά σημεία της επιχείρησης. Αντ' αυτού θα εστιάσω την κριτική μου σ' ένα δυο πράγματα, τα οποία προσωπικά πιστεύω πως σηκώνουν βελτίωση:

Ιστότοπος: Και που υπάρχει καλό είναι, όμως χρειάζεται ακόμα πάααρα πολύ development. Θεωρώ απαράδεκτο το οτι κλείνουν 6 χρόνια παρουσίας στην ελληνική αγορά χωρίς να έχουν ολοκληρώσει το δικτυακό τους προφίλ. Για μία επιχείρηση που αγκαλιάζει την ευρυζωνικότητα αυτά τα κενά μάλλον εκλαμβάνονται ως σχήμα οξύμωρο. Φαίνεται πως εκεί δεν έχουν αισθανθεί ακόμα την καυτή ανάσα του ανταγωνιστή για ν' ανασκουμπωθούν.

Κάρτα Starbucks: Εντάξει, καλή η προσπάθεια αλλά δεν πείθει κανένα. Σου δίνει τη δυνατότητα να τη γεμίσεις χρήματα χωρίς να προσφέρει κάποιο bonus ή την παραμικρή προνομιακή μεταχείριση. Εκτός Ελλάδας και Κύπρου είναι άχρηστη, ενώ ο κίνδυνος να την χάσεις είναι μεγαλύτερος από εκείνον του να βγεις για καφέ χωρίς χρήματα. Πέραν τούτου θα ήθελα πολύ να δοκιμάσω μια προβοκάτσια αντίστοιχη της υπόθεσης "laissez faire", να δω και τις αντοχές των δικών μας στην ελευθερία έκφρασης.

Coffee of the Week: Ο καφές φίλτρου εναλλάσσεται συχνά, ενώ ποτέ δεν αφήνεται να βράζει για ώρα, γεγονός που θεωρώ πολύ υγιεινό. Αρνητική όμως βρίσκω τη χαμηλή θερμοκρασία στην οποία μπορεί κάποιος να τον πετύχει. Πείτε με παράξενο, όμως η ιδανική θερμοκρασία είναι γύρω στους 90° C. Εκεί τον πετυχαίνει και όποιος τον παραγγείλει σε κατάστημα του εξωτερικού. Εδώ όμως είναι πολλές οι φορές και πολλά τα υποκαταστήματα που πασάρουν χλιαρό καφέ - κοινώς μπουγαδόπλυμα, χωρίς να προσέξουν αυτή τη μικρή πλην σημαντική λεπτομέρεια.

Γλυκά: Οι ποικιλίες καφέ των Starbucks είναι αχτύπητες, όμως τα γλυκά που μας φέρνει ο Μαρινόπουλος είναι δεύτερης διαλογής. Σε τιμές κατά κανόνα υψηλότερες εκείνων της Βρετανίας ή της Γερμανίας, τα γλυκά είναι, όπως και να το κάνουμε, μίας αξιοσέβαστης ηλικίας. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν εκεί ευθύνεται η ατυχής ανάθεση σε κάποια εγχώρια βιοτεχνία ή αν τα στέλνουν Ελλάδα με τρένο, όμως όσο συνεχίζεται αυτό το κακό, εγώ τουλάχιστον θα συνεχίσω να απολαμβάνω σοκολατίνα Σαβοϊδάκη και τρούφα Μπαρμπαρήγου.

Τα όσα γράφω δεν απευθύνονται τόσο στα Starbucks καθεαυτά, όσο στους εγχώριους ανταγωνιστές, οι οποίοι καλό είναι ν' ανοίγουν τα μάτια τους και να αξιοποιούν τα όποια συγκριτικά τους πλεονεκτήματα. Η αλυσίδα Starbucks δεν είναι ο μπάμπουλας του καφετζή. Χαρακτηριστικά στο Ισραήλ αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο μη αντέχοντας το υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Μια κοντινή ματιά στο πως λειτουργεί η επιχείρηση είναι επωφελής τόσο για τον καταναλωτή όσο και για τον Έλληνα επιχειρηματία και το παράδειγμα δεν είναι ακαδημαϊκό. Η Γρηγόρης Μικρογεύματα του Γεωργάτου αριθμεί πάνω από 160 υποκαταστήματα ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται και το λανσάρισμα της Dakos Creta Foods and Coffee Bars του ομίλου Creta Farm. Ποιος ξέρει, δεν είναι διόλου απίθανο τα επόμενα χρόνια να δούμε τα νέα Starbcuks να ξεπηδούν από μια μικρή χανιώτικη καφετέρια.