23 Αυγ 2010

Ημέρα Μνήμης

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τιμά από το 2008 και κάθε χρόνο την 23η Αυγούστου ως "Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού".

Η ημέρα δεν επελέγη τυχαία, καθώς ήταν στις 23 Αυγούστου 1939 που το σύμφωνο Molotov-Ribbentrop και μία σειρά μυστικών πρόσθετων πρωτοκόλων διαμέλιζαν την Ευρώπη σε δύο σφαίρες επιρροής. Θα ακολουθούσαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και η φυσική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων επί τη βάσει της φυλής, του σεξουαλικού τους προσανατολισμού,  των διαφορετικών θρησκευτικών και πολιτικών τους πεποιθήσεων και άλλων ιδιοτήτων, οι οποίες αποτελούσαν εμπόδιο σε ψευδοεπιστημονικά θεωρήματα των ολοκληρωτικών αυτών ιδεολογιών.

Η ημέρα αυτή ας παραμείνει ως ημέρα μνήμης και τιμής της ανθρώπινης αυταξίας σε πείσμα τόσο των απολογητών του υπαρκτού σοσιαλισμού, όσο και όλων εκείνων, οι οποίοι επιδιώκουν να συμψηφίσουν τα ειδεχθή εγκλήματα των δικών τους ιδεολογικών εκτρωμάτων, επιδιδόμενοι σε έναν όψιμο και ρηχό αντικομμουνισμό. Η Ευρώπη σήμερα τιμά τα θύματα της και μας θυμίζει πως η συμφιλίωση με το χθες και το σήμερα δεν περνάει από την επιλεκτική αποσιώπηση των γεγονότων, αλλά από την διαρκή ενθύμιση και  διεξοδική τους μελέτη.

5 σχόλια:

abravanel είπε...

Δυστυχώς αυτή η μέρα παραμένει εργαλείο στα χέρια αυτών, (both sides), που απεύχεσαι να την κακοποιούν.

Cacofonix είπε...

Αυτή η ημέρα δεν ανήκει σε κανένα ξεχωριστά. Αυτή ημέρα ανήκει σε όλους μας.

Με πρόλαβες για την επέτειο.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΡΗΤΗ είπε...

Μονο που δεν ηταν η συμφωνια Molotov-Ribbentrop που οδηγησε στον 2οΠΠ αλλα η συμφωνια του Μοναχου οπου οι συμμαχοι ξεπουλησαν και δεν ηταν σε θεση ουτε προστατεψουν την συμμαχο τους Τσεχοσλοβακια.
Οσον αφορα την ΕΕΣΔ της εποχης,'' H ΕΣΣΔ τ......άχθηκε κατά της Συμφωνίας του Μονάχου και των συνεπειών της. Προσέφερε στρατιωτική βοήθεια στην Γαλλία, ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στο σύμφωνο συμπαράστασης που είχε προηγούμενα συνάψει με την Τσεχοσλοβακία. Η Γαλλία, όμως, απέρριψε τη σοβιετική πρόταση βοήθειας...Πολύ πρόσφατα (τέλος Σεπτεμβρίου 2008) ανοίχθηκαν τα απόρρητα έγγραφα της Συμφωνίας του Μονάχου, με τα οποία τεκμηριώνεται ότι Γαλλία και Βρετανία σκόπευαν να στρέψουν τον Χίτλερ προς Ανατολάς, ώστε να "δουν τα δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα να θάβουν το ένα το άλλο". Δεν υπολόγιζαν, όμως, πως πρώτα τα ίδια αυτά κράτη θα γίνονταν τα θύματα της Ναζιστικής επεκτατικότητας''
Η συνεχεια γνωστη...
Αντι λοιπον οι δυτικες δημοκρατικες -κατα τα αλλα- δυναμεις να αντιμετωπισουν τον κυριο εχθρο που ηταν ο ναζισμος, του εδωσαν την σαρκα της Τσεχοσλοβακιας ωστε τον στρεψουν εναντιων της ΕΣΣΔ που εβλεπαν ως εχθρο των ιμπεριαλιστικων συμφεροντων τους. Ας πιανουμε τα γεγονοτα απο την αρχη και οχι απο το σημειο που βολευουν...
‎''Οι Σοβιετικοί είδαν την Συμφωνία του Μονάχου σαν απόδειξη ότι οι δυτικές δυνάμεις προτιμούσαν να συνεργαστούν ακόμη και με τους εθνικοσοσιαλιστές, προκειμένου να απομονώσουν την ΕΣΣΔ και να στρέψουν τις πολεμικές διαθέσεις του Γ' Ράιχ προς τα ανατολικά. Έτσι, οι Σοβιετικοί άλλαξαν εξωτερική πολιτική και προσπάθησαν να προσεγγίσουν τους Γερμανούς. Για αυτό το λόγο η Συμφωνία του Μονάχου θεωρείται - και, όπως τεκμηριώνεται σήμερα, σωστά - προϋπόθεση για το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης του 1939.''

Manoliscus είπε...

@Abravanel @Cacofonix
Είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε σε κανέναν το μονοπώλιο μίας ημέρας μνήμης.

Χαρακτηριστικά, δημιουργήθηκε προ ημερών στο facebook ένα Event με τον υπέρτιτλο "Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Κομμουνισμού", συγκεντρώνοντας μεταξύ άλλων και αρκετούς συμπαθούντες της Χρυσής Αυγής. Αναγνώστες που επεσήμαναν το ατελές του τίτλου λοιδωρήθηκαν ως κομμουνιστές και απολογητές των σταλινικών εγκλημάτων. Αγνός ελληνικός αντικομμουνισμός με essence δεκαετίας εξήντα.

@φιλελεύθερη κρήτη
Είναι προφανώς εύκολο να αντιμετωπίζουμε με ειρωνία ή και με θυμό την πολιτική κατευνασμού έναντι της ναζιστικής επεκτατικότητας. Εκείνη την εποχή όμως ο Hitler απέκρυπτε με επιτυχία τις εγκληματικές του προθέσεις. Η όποια σκληρή εξωτερική του πολιτική αντισταθμιζόταν από πολλούς ευρωπαίους πολιτικούς με τον συνεπή του αντικομμουνισμό και την επιτυχία του στην ανόρθωση της γερμανικής οικονομίας και ως εκ τούτου η συμφωνία του Μονάχου αποδίδεται μάλλον σε εξαπάτηση και ανικανότητα παρά σε "ξεπούλημα".

Η δε ανάλυση που βάζεις σε εισαγωγικά ανήκει στον Δημήτρη Λιάτσο, έναν άνθρωπο που ελλάχιστα τιμά το δημοσιογραφικό του λειτούργημα.

CsLaKoNaS είπε...

"σε ψευδοεπιστημονικά θεωρήματα των ολοκληρωτικών αυτών ιδεολογιών"

Προσυπογράφω.

Από εκεί και πέρα να μην ξεχνάμε ότι τα θύματα του Ναζισμού έχουν κατά κάποιο τρόπο αναγνωρισθεί και αποζημιωθεί έστω και ηθικά. Τα θύματα του Κομμουνισμού-Σταλινισμού όμως;