3 Ιουλ 2009

Η δυστυχία του να είσαι Αφροέλληνας

Ζέρο: Θα σου πω κάτι. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα πιο ρατσιστικά σχόλια τα έχουμε ακούσει από αριστερούς-προοδευτικούς ή βιώσαμε τον αριστερό φασισμό. Πέρσι, για παράδειγμα, αριστεροί ήταν αυτοί που μας απαγόρεψαν να τραγουδήσουμε σε φεστιβάλ αντιρατσιστικό της Πετρούπολης γιατί έκριναν ένα παλιό τραγούδι μας προσβλητικό! Εντάξει, το τραγούδι είχε κάποιες ατάκες που μπορούσαν να παρεξηγηθούν, λεγόταν «Κούνα το». Έκτοτε οι πόρτες του αντιρατσιστικού είναι κλειστές. Δεν με νοιάζει αυτό, αλλά το ότι όλοι αυτοί αυτοαποκαλούνται αριστεροί ενώ πολλές φορές περνάνε στο άλλο άκρο.




Ο Μανόλης, ο Ζέρο και ο Γεράσιμος είναι μουσικοί, παιδιά αφρικανών μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Μιλούν για τις αγκυλώσεις του κρατικού μηχανισμού, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που αντιμετωπίζουν καθημερινά σε ένα περιβάλλον δυνάμενο ανά πάσα στιγμή να τους απορρίψει ως ξένα σώματα. Τα λόγια του Ζερό μας υπενθυμίζουν πως ο φόβος για το άγνωστο δεν καλλιεργείται μόνο στα ελαφρά άσματα της ελαφράς πολιτεύτριας του ΛΑΟΣ. Ρατσιστικά συμπλέγματα καταλαμβάνουν υποδόρια ολόκληρο τον κοινωνικό μας ιστό, ακόμα και τους χώρους που φιλοδοξούν να αυτοπροβάλλονται ως αυθεντικά αντιρατσιστικοί.


Kudos στα παιδιά και στην ιστολόγο Αφροδίτη Al Salech για την συνέντευξη και τον αγώνα της για τα δικαιώματα των μεταναστών. Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.

7 σχόλια:

Unknown είπε...

Φίλε Μανόλη έχω την εντύπωση πως ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και ιδεολογιών, ο συντηρητισμός διαποτίζει ακόμα την ελληνική κοινωνία με μία, αν θέλεις, αντανακλαστική αντιπάθεια προς το διαφορετικό, το καινούριο και το ρηξικέλευθο. Είναι η εθνοκεντρική μας παιδεία, ειναι η μειωμένη μας ουσιαστική επαφή με αλλοδαπούς, ειναι τα καθημερινά προβλήματα που δεν αφήνουν περιθώρια στο μυαλό να...ανοίξει ή μήπως ότι εξαιτίας όλων αυτών είμαστε τελικά τόσο ευάλωτοι σε λαϊκίστικες ρητορικές κάθε πολιτικής κατεύθυνσης;

Manoliscus είπε...

@Vassilis
Ο φόβος προς το άγνωστο και το διαφορετικό έχω την εντύπωση πως είναι πρώτιστα ατομικό και όχι κοινωνικό φαινόμενο, ανεξαρτήτως της συστηματικής εκμετάλλευσης του από πολιτικές δυνάμεις κάθε κατεύθυνσης, όπως σωστά σημειώνεις.

Ο καθένας μας θα προσεγγίσει τον ξένο με καχυποψία, η οποία απαιτεί συνειδητή προσπάθεια για να παραμεριστεί. Εκτός βέβαια αν ο ξένος αυτός είναι ξανθός και τον λένε Mariah ;-)

Cacofonix είπε...

Όσο τα βάρη θα τα επωμίζεται μόνο η ελληνική κοινωνία, τόσο το πρόβλημα θα μεγαλώνει...

Θα προτιμούσα λύσεις τύπου Μεγάλης Βρεττανίας ή κι Ελβετίας για το μεταναστευτικό...

Manoliscus είπε...

Η λύση τύπου Βρετανίας προϋποθέτει βέβαια και πολίτες τύπου Βρετανίας, κάτι που το κατάστημα μάλλον δεν διαθέτει.

Σίγουρα πρέπει να μελετηθούν διάφορα μοντέλα και όχι να ληφθεί κάποια απόφαση υπό την πίεση των ΜΜΕ. Μένει να δούμε αν μέσα στο καλοκαίρι μελετώνται μέτρα ουσιαστικής προσέγγισης ή μέτρα εντυπωσιασμού και επικοινωνιακής τακτικής.

S G είπε...

Μανολο τελικα Ζέρο τον λενε ή Ζερό? :-)
Στερεοτυπα πολλα υπαρχουν και και ακομα περισσοτερο το θεμα ειναι οτι οι φορεις τους δεν ντρεπονται για αυτα. Αλλα νομιζω οτι ευτυχως, μεχρι προσφατα τουλαχιστον, το χρωμα δεν επαιζε ιδιαιτερο ρολο στην Ελλαδα και οι αφρικανικης καταγωγης ζουνε γενικα μια ελευθερη ζωη. Κατι προσφατα επεισοδεια βιας ελπιζω να ειναι παροδικα και να εξαφανιστουν οπως ηρθαν...

ΥΓ το kudos ειναι ελληνικη λεξη βεβαια, κυδος, καλο θα ηταν να το επαναφερουμε στην γλωσσα μας.

Cacofonix είπε...

Τι να μελετηθεί και κάτω από ποια πίεση; Εδώ τσιμουδιά δεν βγάζουν...
Και τον επίτροπο που μίλησε για αποσταθεροποίηση, φασίστα πήγαν να τον εβγάλουν...

Manoliscus είπε...

@SG
Μέχρι πρόσφατα το χρώμα δεν έπαιζε ιδιαίτερο ρόλο διότι πολύ απλά μέχρι πρόσφατα στην Ελλάδα δεν υπήρχαν μαύροι.
Στην συνέντευξη μάλιστα αναφέρεται πως η αντίληψη για μια χαρούμενη και ελεύθερη κοινότητα αφροαμερικάνων είναι ακόμα ένα - θετικό αυτή τη φορά - στερεότυπο. Έχεις πάντως δίκιο για το kudos. Ο Γούγλης και η Βίκη λένε όμως πως μπορεί να το μπερδεύουμε με τον κύδο, τη λοιδορία. Damned if we do, damned if we don't :P

@Cacofonix
Σημασία έχουν τα πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται, όχι αυτά που λέγονται χωρίς να γίνονται.