Μπορεί τα γεγονότα της 9ης Νοεμβρίου 1989 και η πτώση του τείχους του Βερολίνου να είχαν ως αφορμή τη γκάφα ενός νυσταγμένου γραφειοκράτη, όμως η σημερινή επέτειος μας καλεί να θυμηθούμε τις δυνάμεις που οδήγησαν στην αποδόμηση του σοσιαλιστικού παραπετάσματος και ακολούθως ενέταξαν την Ανατολική Ευρώπη στον ελεύθερο κόσμο. Ημέρα γιορτής και μνήμης η σημερινή, για την ελευθερία, τον καπιταλισμό και τον άνθρωπο.
(Η φωτογραφία είναι από East Side Gallery, Καλοκαίρι 2005)
8 σχόλια:
Η γκάφα του γραφειοκράτη, ήταν η αναμενόμενη εξέλιξη μιας εποχής που ήταν στη φάση για να αλλάξει..
Ο καπιταλισμός απλά το επιτάχυνε βραχυχρονίως..Αν δεν το ήθελε ο κόσμος, απλά δεν θα γινόταν.Το θέμα ήταν ότι οι πλατιές κοινωνικές μάζες το απαιτούσαν, όπως και όταν έπεσαν οι τελευταίοι φεουδάρχες και ο "λευκός -τσάρικος- στρατός" το 1917.
Ο "υπαρκτός" σοσιαλισμός υπήρξε σαν ένα παραμύθι στις καρδιές πολλών αριστερών εκτός του "μπλόκ" και ένας εφιάλτης για τους περισσότερους εντός του "μπλόκ"..
Η ιστόρια, βέβαια, θα κρίνει από εδώ και πέρα. Και η θεσμική και η εθιμική..
Παρόλα ταύτα, μην ξεχνάμε ότι ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του πλανήτη μας ζει σε μια χώρα "υπαρκτού" σοσιαλισμού (1,4 δις..Κίνέζοι) και αυτή η "επανάσταση" δεν έπεσε..Καλά κρατά ακόμα..
Αλλά όπως είπαμε πάλι..η ιστορία θα κρίνει!
Υ.Γ.Πολύ ωραία δουλειά έχεις κάνει με το blog σου. Τα συγχαρητήρια μου.
(και σαν editor του WhisperSpot σε προτείνω σαν link από σήμερα να το ξέρεις)
Αντιθέτως θεωρώ πως ο καπιταλισμός δεν το επιτάχυνε βραχυχρονίως, αλλά ως σύστημα ελευθερίας αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη και το ιδεολογικό υπόβαθρο, στο οποίο πάτησαν οι κοινωνικές αυτές μάζες. Ο κόσμος κάτι συγκεκριμένο ήθελε, όχι απλά αλλαγή ηγεσίας και άνοιγμα συνόρων.
Όσο για την Κίνα, δε θα μπορούσες να με βρεις περισσότερο σύμφωνο!
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και ανταποδίδω. Τεκμηριωμένες αναλύσεις για διεθνή ζητήματα είναι πραγματικά δυσεύρετες στην ελληνική μπλογκόσφαιρα!
Ενδιαφέρουσες φωτογραφίες από τις ημέρες εκείνες βρίσκονται εδω
Στη προχθεσινή έκδοση της Guardian ο Timothy Garton Ash έγραψε: " The fall of the wall is perhaps the world's most famous image of the triumph of what we call in English "civil resistance" - that is, popular non-violent action. It followed massive peaceful demonstrations in Leipzig and other then East German cities. As one East German worker told me at the time: "You see, it shows Lenin was wrong. Lenin said a revolution could succeed only with violence, but this was a peaceful revolution."
Αλλα την ιδια μερα, στην ιδια εφημερίδα, η Kate Connolly εγραψε οτι "More than one in five Germans would like to see the Berlin Wall rebuilt."
Εσείς που ζείτε στη Γερμανία, γιατί τέτοια νοσταλγία;
Η νοσταλγία, γνωστότερη με το νεολογισμό (N)Ostalgie με παραπέμπει περισσότερο στις δικές μας αναπολήσεις για τις "παλιές καλές ημέρες", που αν το δούμε λίγο λογικά, μόνο στραβές κι ανάποδες ήταν. Δεν είμαι γερμανός για να έχω βιώσει την κατάσταση, πιθανολογώ όμως πως η όποια γκρίνια οφείλεται στην κατάρρευση του εθνικού μύθου που καλλιεργήθηκε επί DDR. Δεν ξέρω πόσο οικεία σας είναι η κοινοτική ορολογία, πάντως και στη Γερμανία αμέσως μετά την επανένωση διαμορφώθηκε ένα acquis communautaire, το οποίο αυτομάτως κατέστησε το κόστος επιστροφής στα προϊσχύσαντα οικονομικά και κοινωνικά αβάσταχτο.
Ακόμα και οι πρώην δυτικογερμανοί, που ακόμα καταβάλουν φόρο αλληλεγγύης (5,5% επί του εισοδήματος) και σνομπάρουν τους φτωχούς τους συμπατριώτες, αμφιβάλλω για το κατά πόσο θα βρίσκονταν στην ηγετική θέση που βρίσκονται σήμερα αν δεν είχε μεσολαβήσει η επανένωση.
Ε, τώρα κι εγώ δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά πρέπει να πω το ανέκδοτο (μάλιστα για δεύτερη φορά σήμερα, καθώς όποιον Γερμανό βρω στη δουλειά του το λέω για να δω αντιδράσεις).
Λοιπόν, πεθαίνουν ένας Πολωνός, ένας Ανατολικογερμανός και ένας Δυτικογερμανός και πάνε στον Παράδεισο. Τους λέει ο Αγ. Πέτρος
-Α! Είστε πάρα πολύ τυχεροί, σήμερα ο Θεός έχει τα γενέθλιά του και μπορεί να σας πραγματοποιήσει από μία ευχή στον καθένα!
Πάνε λοιπον και οι 3 στον Ύψιστο, του λέει ο Πολωνός:
-Θεέ μου, στην Πολωνία είμαστε πάρα πολυ φτωχοί και όλοι οδηγούμε κάτι σακαράκες. Θα ήθελα λοιπόν όλοι οι Πολωνοί να οδηγούν Mercedes τελευταίο μοντέλο.
-Οκ, να ορίστε κοίτα κατω στην Πολωνία, δες, όλοι οδηγούν Mercedes, όπως ακριβώς ευχήθηκες.
Λέει και ο Ανατολικογερμανός:
-Εγώ Θεέ μου να σου πω την αμαρτία μου πιστεύω ότι τα παλιά τα χρόνια ήταν καλύτερα τα πράγματα, καθόλου ανεργία, απο εγκληματικότητα μηδέν...θα ήθελα να ξαναχωριστεί η Γερμανία.
-Οκ, να κοίταξε κάτω στη χώρα σου, το τείχος είναι πάλι στη θέση του, πιο ψηλό από πριν μάλιστα (sogar που θα έλεγε και η Αθηνούλα).
Ο Δυτικογερμανός καθόταν και άκουγε τους άλλους δύο οπότε έρχεται και η σειρά του, τον ρωτάει ο Θεός:
-Κι εσύ τι θα επιθυμούσες;
-Τι να σου πω ρε συ Θεέ...ο Πολωνός είπε και οδηγούν τώρα όλοι στην Πολωνία Mercedes, ο άλλος είπε και ξαναέγινε το τείχος...εγώ έναν espresso θέλω...
Χρόνια πολλά σε νοσταλγούς και μη, λέει προς το παρόν η Αθηνούλα.
PrOST: Σε όλα τα τείχη που γκρεμίζονται και αλλάζουν τις τύχες των ανθρώπων (τούβλινα, διανοητικά, κτλ, κτλ).
pwpw noima.... :-PPPPP
Βασίλη καλό! Πλέον σημειώνεται στα κλασικά! Φαντάζομαι πως θα ξεραίνονται στα γέλια... εκτός κι αν το έχεις πει σε κανένα ανατολικογερμανό κατά λάθος... ή εξ επίτηδες ;) Σε κάθε περίπτωση μια χαρά προετοιμάζουμε το έδαφος για μετασοβιετικής ανεκδοτολογίας συνέχεια!
Prost στους ανά τον κόσμο ανελεύθερους πολιορκημένους!
(Και είναι ακόμη πολλοί, να πάρει η ευχή!)
Δημοσίευση σχολίου