Η ώρα του κούταβου

Έχουν περάσει κοντά δύο χρόνια από την εμφάνιση του και τo κίνημα Tea Party εξακολουθεί να αποτελεί πολιτικό γρίφο· a riddle, wrapped in a mystery, inside an enigma, όπως θα έλεγε και ο Ουίνστον.

Η 'Ώρα του Κούταβου επανέρχεται λοιπόν στην πρωινή ζώνη κινουμένων σχεδίων, προκειμένου να παρουσιάσει στους μικρομέγαλους φίλους της μια εναλλακτική όψη της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ. Εδώ και κάποιους μήνες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ένα έργο κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, το "the American Dream". Σκοπός των συντελεστών του υπήρξε η κατάθεση μιας libertarian εκδοχής για τα αίτια της χρηματοπιστωτικής κρίσης και η κατάδειξη του αρνητικού ρόλου που διαδραμάτισε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα σε αυτήν την ιστορία.

Το όλο εγχείρημα είναι ιδιαίτερα αξιόλογο, καθώς διαθέτει εξελιγμένα γραφικά και ένα εύπεπτο σενάριο. Δυστυχώς όμως  χαρακτηρίζεται παράλληλα και από ένα ιδιαίτερα σημαντικό μειονέκτημα: από την πρώτη στιγμή γίνεται μία εμφατική προσπάθεια να φορτωθούν τα δεινά των ΗΠΑ και κατ' επέκταση του κόσμου σε μια σκοτεινή δύναμη, την υποχθόνια - και καλά - αυτοκρατορία της οικογένειας Rothschild.

Το κίνημα Tea Party είναι ιδιαίτερα ετερόκλητο και στις τάξεις του συγκεντρώνονται μεταξύ άλλων οπαδοί των πιο απίθανων θεωριών, αναζητώντας χώρο έκφρασης και διάδοσης των εμμονών τους. Κρίσιμη όμως εδώ είναι η θεμελιακή ασυμβατότητα που διακρίνει την αγαπή προς την ελευθερία με την συνωμοσιολογία. Σε σχετικά πρόσφατο άρθρο του στο περιοδικό Freeman, ο καθηγητής Steven Horwitz καταδεικνύει τον βαθμό σύγκρουσης του φιλελευθερισμού με τις κάθε λογής θεωρίες συνωμοσίας και τραβάει μία κόκκινη γραμμή.

"Σε τελευταία ανάλυση, η πίστη πως μία μικρή ομάδα κακών ανθρώπων δολοπλοκούν και επηρεάζουν τις οικονομικές και κοινωνικές διαδικασίες προς εξυπηρέτηση ίδιων στόχων, αποτελεί ομολογία προς τους υπερασπιστές του κρατικού οικονομικού σχεδιασμού πως ο έλεγχος και η χειραγώγηση της οικονομίας είναι πραγματικά εφικτή! Με άλλα λόγια, οι θεωρίες συνωμοσίας είναι μια μορφή σοσιαλισμού."

Addendum: Για μία πρώτη γνωριμία με το Tea Party Movement μπορείτε να διαβάσετε την εξαιρετική ανάλυση ενός κόκκορα.

Η ρητορική μίσους και το πρωθυπουργικό αυτεπίστροφο

"Υπάρχουν χώρες δημοκρατικές που έχουν νομοθεσία ενάντια στη ρητορική του μίσους και υπάρχουν άλλες χώρες - πάλι δημοκρατικές - που θεωρουν ότι εάν βάλει κανείς μία διάταξη ενάντια στη ρητορική του μίσους, αυτό υπονομεύει την ελευθερία της έκφρασης. Άρα λοιπόν εδώ χρειάζεται να προσέξει κανείς, να μην χρησιμοποιήσει το κράτος, το οποίο θά ρθει να υπονομεύσει την ελευθερία της έκφρασης. Δηλαδή ο αστυνόμος να πει “δεν σου επιτρέπω να πεις αυτή την άποψη διότι θεωρώ ότι είναι μια ρητορική μίσους”, διότι αυτά πολλές φορές στο παρελθόν έχουν χρησιμοποιηθεί για να καταπιέσουν πραγματικές δημοκρατικές κινήσεις πολιτών ή να αντιμετωπίσουν μια άλλη άποψη πολιτική, την οποία θεωρούσαν επικίνδυνη για να μπορούν να κρατάνε κάποιοι την εξουσία.

Άρα λοιπόν σ’ αυτό θέλει μια σοβαρή συζήτηση, τι μέτρα αναλαμβάνει κανείς για να αντιμετωπίσει τη ρητορική του μίσους. Για εμένα η καλύτερη αντιμετώπιση ρητορικής του μίσους είναι η διαμόρφωση μιας δημοκρατικής συνείδησης πλατύτερα σε κάθε κοινωνία και στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία και αυτά έχουνε μεγάλη ευθύνη για το αν αφήνουν ή υποθάλπουν πολλές φορές, κάποια από αυτά ή κάποιοι δημοσιογράφοι – δεν λέω για όλους - μια ρητορική του μίσους, μια ευκολία στο να λες ο άλλος είναι διαφορετικός και άρα είναι κακός. Είναι για μένα πιο αποτελεσματικό τελικά από το να ζητήσουμε από το ίδιο το κράτος να κυνηγάει κάποιους επειδή έχουν μία άποψη που βεβαίως μπορεί να είναι πολύ κακή αλλά έχουνε δικαίωμα να την εκφράσουν".

H παραπάνω δήλωση θα μπορούσε να ανήκει σε έναν φοιτητή νομικής αμερικανικού πανεπιστημίου. Θα μπορούσε επίσης να γίνει από τον πρόεδρο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως ανήκει στον πρωθυπουργό της χώρας και πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου.

Σε δημόσια συζήτηση που είχε το Νοέμβριο του 2010 με νέους πολίτες, ερωτήθηκε από μία κοπέλα εάν η κυβέρνηση του σκοπεύει να θεσμοθετήσει κάτι ενάντια στη ρητορική μίσους, ουτωσώστε να μην επιτρέπεται στον δημόσιο λόγο η προώθηση της διάκρισης. Η απάντηση που έδωσε εξέπληξε ευχάριστα όσους υποστηρίζουν πως ο ποινικός κολασμός και η λογοκρισία δεν αποτελούν δόκιμη αντίδραση έναντι όσων καλλιεργούν τα φοβικά σύνδρομα και τη μισαλλοδοξία του ακροατηρίου τους.

Λίγους μήνες μετά, ο υπουργός δικαιοσύνης της ίδιας κυβέρνησης φέρνει προς διαβούλευση σχέδιο νόμου για την "Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου". Η εξέλιξη αυτή εντάσσει την προ μηνών δήλωση σε μια μακρά σειρά εξαγγελιών και θέσεων, οι οποίες βρίσκονται "εκτός των ιδεολογικών ορίων" της κυβέρνησης και του πανελλήνιου σοσιαλιστικού κινήματος και εκθέτει τον κο Παπανδρέου καθώς τον εμφανίζει να τοποθετείται όχι ως πρωθυπουργός, αλλά ως πρόεδρος Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης.

Η σημερινή απόσταση της  πρωθυπουργικής θέσης από το νομοπαρασκευαστικό έργο της κυβέρνησης ΠαΣοΚ δεν μπορεί παρά να δηλοί δύο τινά. Είτε πως ο κος Καστανίδης νομοπαρασκευάζει όπως του επιτάσσει η γυναίκα του η συνείδηση του και δεν καλύπτεται πολιτικά από τον άμεσο πολιτικά προϊστάμενο του, είτε πως ο πρωθυπουργός μας μετεστράφη απότομα και αποφάσισε να επεκτείνει αντί να καταργήσει τις διατάξεις ενός αναχρονιστικού και επικίνδυνου για την ελευθερία μας νόμου.

Σε κάθε περίπτωση δημιουργείται ένα ιδιαίτερα αρνητικό προηγούμενο, το οποίο θα λειτουργήσει όπως εκείνο το όπλο ιθαγενών της Aυστραλίας που ρίχνεται εναντίον μακρινού στόχου και, αν αποτύχει, επιστρέφει στο σημείο από το οποίο ξεκίνησε. Το αυτεπίστροφο που θα έλεγε και ο συνΙστολόγος Αναγνωστόπουλος.

Εκτυφλωτικό άρωμα καφέ

Η καφετέρια Indigo λειτουργεί τα τελευταία χρόνια στον πεζόδρομο της 25ης Αυγούστου προσφέροντας καλό καφέ και μια μεγάλη ποικιλία γλυκών. Ο μέσος Ηρακλειώτης μερακλής μπορεί να καθίσει στα αναπαυτικά καθίσματα και με θέα τον καθεδρικό ναό του Αγίου Τίτου να απολαύσει ένα φρεσκοαλεσμένο χαρμάνι, από τις προσεκτικά επιλεγμένες ποικιλίες taf.

Η εμπειρία θα άγγιζε την τελειότητα, αν δεν υπήρχε μία μικρή κακοτεχνία, η οποία αποσπά πολλούς από την σχετική ιεροτελεστία: κάποιου φουτουριστή αρχιτέκτονα του κάπνισε να τοποθετήσει μια σειρά ραβδωτές πλάκες, οι οποίες εμποδίζουν την ισορροπία των θαμώνων με αποτέλεσμα να διατρέχουν ανά πάσα στιγμή τον κίνδυνο να τους χυθεί το καϊμάκι ή να προσγειωθεί κάποιος ενοχλητικός πάνω στο τραπέζι τους.

Το ιστορικό κέντρο του Ηρακλείου βλέπετε, έχει χαρακτηριστεί κατά καιρούς ως η μεγαλύτερη υπαίθρια καφετέρια της Ελλάδας. Και αν η θλιβερή πραγματικότητα κάποιων συμπολιτών με ειδικές ανάγκες προσκρούει στην οικονομία του φραππέ, ε τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.


Addendum: Πέρα από την ανάρτηση αυτή θεώρησα συνεπές να έρθω επώνυμα σε επαφή με τον τοπικό τύπο και τις εμπλεκόμενες αρχές. Σήμερα (28/02/2011) ενημερώθηκα πως ο εισαγγελέας κος Μαρκάκης επενέβη και πως με μία "επιχείρηση σκούπα" απομάκρυνε - έστω και προσωρινά - τα παράνομα τραπεζοκαθίσματα. Μία μικρή αλλά σημαίνουσα νίκη του κράτους δικαίου στην διεκδίκηση του δημόσιου χώρου για όλους τους πολίτες.

Προσοχή, ακολουθεί διαφήμιση real estate

"Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες."

Άρθρο 25, Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

"Poverty anywhere constitutes a danger to prosperity everywhere."

Declaration of Philadelphia

Πετώντας με την κρητική αστερόεσσα

Ο προ ημερών προβληματισμός για την τιμή των αεροπορικών εισιτηρίων στις γραμμές εσωτερικού με οδήγησε στην επιλογή της Sky Express, μιας μικρής εταιρίας με έδρα το Ηράκλειο. Η αεροπορική αυτή εταιρία διαθέτει έναν στολίσκο 19θέσιων και 30θέσιων jets και εξυπηρετεί κατά βάση άγονες γραμμές της νησιωτικής Ελλάδας, κερδίζοντας καθημερινά ευχαριστημένους πελάτες.

Μέσα σε μία ιδιαίτερα απαιτητική αγορά δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως η άνεση και η αξιοπιστία του στόλου της σκιαγραφούν μία μικρή ιστορία επιχειρηματικής επιτυχίας. Δυστυχώς όμως οι λόγοι για τους οποίους το όνομα της επανέρχεται κατά καιρούς στην επικαιρότητα δεν άπτονται των οικονομικών της επιδόσεων.

Το 2006 η διοίκηση της Sky Express είχε την ατυχή έμπνευση να κατοχυρώσει ως εταιρικό σήμα μία σαΐτα διαιρεμένη σε τέσσερα τεταρτημόρια, ένα εκ των οποίων έφερε λευκό άστρο σε κόκκινο φόντο. Το σήμα αποτελούσε μεταφορά της κρητικής αστερόεσσας, ενός ιστορικού συμβόλου της πρόσφατης Ελληνικής ιστορίας, τιμώντας τον τόπο και κολακεύοντας το καταναλωτικό κοινό στο οποίο κατά βάση απευθυνόταν.

Το γεγονός δεν άργησε να πέσει στην αντίληψη ημιμαθών δημοσιογράφων και κηνσόρων της πολιτικής ζωής, για τους οποίους η χρήση ενός συμβόλου δεν αποτελούσε παρά ακόμα μία προπαρασκευαστική πράξη απόσχισης της νήσου. Αντιμέτωποι με δρυμεία τρικυμία εν κρανίω, ισχυρίζονταν πως το λογότυπο της εταιρίας αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, το οποίο θα μας οδηγήσει σε απόσχιση, προς εξυπηρέτηση σκοτεινών κέντρων του εξωτερικού.

Bρισκόμενη σε δεινή επικοινωνιακά θέση, η εταιρία τροποποίησε το σήμα επί της ιστοσελίδας και του στόλου της, εκδίδοντας παράλληλα Δελτίο Τύπου, όπου έθετε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση.

Το καλοκαίρι του 2010 όμως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΛάΟΣ επανήλθε με ερώτηση προς την αρμόδια υπουργό, επιμένοντας σε εθνοφοβικά σενάρια, ενώ μόλις προ ημερών μία διαφήμιση της Vodafone, στην οποία αχνοφαινόταν διαφημιστικό σημαιάκι της Sky Express, δημιουργούσε εκ νέου παράκρουση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η όλη ιστορία γύρω από την σημαία της Κρητικής Πολιτείας έχει πλέον φτάσει σε σημείο παραλογισμού. Το νοσηρό αυτό κλίμα τροφοδοτεί ένα καθεστώς φόβου και  θέτει τις βάσεις για ένα κυνήγι μαγισσών, στο οποίο πρωτοστατούν κύκλοι της άκρας δεξιάς. Οι αυτόκλητοι εθνικοί μας προστάτες επικαλούνται μία ασαφή πρόθεση παραποίησης εθνικών συμβόλων και ανασύρουν κινδυνολογικά σενάρια από την απύθμενη δεξαμενή της δικής τους νοσηρής φαντασίας. Η σκοπιμότητα τους δεν είναι άλλη από τη δημιουργία εντυπώσεων και την καλλιέργεια φοβικών συνδρόμων, προκειμένου να είναι μετά σε θέση να εμπορευθούν τον κλιμακούμενο φόβο της κοινής γνώμης και να διευρύνουν την εκλογική τους απήχηση.

Σε πείσμα όλων αυτών όμως, η κρητική αστερόεσσα συναντάται σήμερα τόσο στις πόλεις όσο και στην κρητική ύπαιθρο, αποτελώντας δήλωση τοπικής υπερηφάνειας και γεωγραφικής(!) διαφοροποίησης. Στο συλλογικό υποσυνείδητο η σημαία συμβολίζει τα ιδιαίτερα ήθη και έθιμα του τόπου, μεταξύ των οποίων και η αγάπη για ελευθερία με την ευρύτερη έννοια του όρου. Εξυπακούεται πως δεν τίθεται έναντι της έννομης τάξης και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είναι θλιβερό και παράλογο, όταν από μόνη την χρήση της τεκμαίρεται η επιβουλή της ακεραιότητας της χώρας μας. Ας μην φτάσουμε λοιπόν στο σημείο να καλούνται Έλληνες πολίτες από την ΕΥΠ δι’ υπόθεσιν των, για να αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες. Κατάθεση πιστοποιητικών εθνικοφροσύνης δεν οφείλουν οι κρητικοί σε κανέναν.

Το αγγουράκι των ερωτευμένων

Εορτάζοντας την ημέρα των λουλουδάδων των ερωτευμένων, η αλυσίδα καταστημάτων Sainsbury's λάνσαρε στις εννέα του μήνα το cucumis cucumorum, το αγγουράκι του Αγίου Βαλεντίνου. Πρόκειται για ένα επετειακό ζαρζαβατικό, το οποίο διατίθεται εδώ και κάποιες ημέρες στις βρετανικά μανάβικα και έχει κατά γενική ομολογία προκαλέσει θραύση. Το αγγουράκι των ερωτευμένων υπόσχεται να δώσει μία εντελώς νέα προοπτική στη μεταξύ σας σχέση, ενώ η γνωστή του δροσερή αίσθηση σας επιτρέπει να το απολαύσετε με τον/την σύντροφο σας είτε κομμένο (Greek Salad, μάσκα ομορφιάς) είτε άκοπο (φορολογική εκκαθάριση).

Απολαύστε υπεύθυνα

Σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός

Δεν πάει καιρός που ο Joaquín Almunia, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής  και αρμόδιος για ζητήματα ανταγωνισμού έβαζε πάγο στα σχέδια Ολυμπιακής και Aegean για merger. Το σκεπτικό του εν ολίγοις ήταν πως "η συγχώνευση θα οδηγούσε σε οιονεί μονοπώλιο στην Ελλάδα και ως εκ τούτου σε υψηλότερες τιμές και χαμηλότερη ποιότητα υπηρεσιών για Έλληνες και τουρίστες που ταξιδεύουν μεταξύ Αθήνας και νησιών".

Η απόφαση απογοήτευσε μεν δύο σημαίνοντες παίκτες της αγοράς, παράλληλα όμως αποτέλεσε και ενθύμιση πως οι Ευρωπαϊκοί ρυθμιστικοί μηχανισμοί δύνανται να λειτουργήσουν εύτακτα, προασπιζόμενοι το συμφέρον της Ένωσης και του Ευρωπαίου καταναλωτή.

Οι ανησυχίες πάντως της Επιτροπής μόνο υπερβολικές δεν υπήρξαν, γεγονός το οποίο διαπίστωσα σήμερα στην προσπάθεια μου να αγοράσω αεροπορικά εισητήρια από Ηράκλειο προς Αθηνοχώρι. Δεν χρειάζεται παρά μία σύντομη έρευνα αγοράς, για να παρατηρήσει και ο πλέον καλόπιστος πως οι δύο "ανταγωνίστριες" εταιρίες ζουν ένα παρατεταμένο ειδύλλιο, με εναρμονισμένες χρεώσεις στις γραμμές εσωτερικού. Η ιδανική λύση θα ήθελε τις εγχώριες ενώσεις καταναλωτών  να απευθύνουν καταγγελία για εναρμονισμένη πρακτική. Μέχρι τότε όμως ή μέχρι να βρεθεί κάποιος ανταγωνιστής με cojones, ο Έλληνας καταναλωτής θα τρώει κουφέτα, απολαμβάνοντας τις πτήσεις του με τα εναρμονισμένα φτερά του ζεύγους.

Porajmos, το άγνωστο Ολοκαύτωμα

Την προηγούμενη εβδομάδα συμπληρώθηκαν εξήντα έξι χρόνια από την απελευθέρωση των κρατουμένων του Άουσβιτς και η 27η Ιανουαρίου τιμήθηκε ως παγκόσμια ημέρα μνήμης θυμάτων του Ολοκαυτώματος με συμβολικές εκδηλώσεις ανά τον κόσμο.

Οι σεμνές αυτές εκδηλώσεις έριξαν άθελα τους σκιά σε μία παράλληλη, σχεδόν άγνωστη ιστορία εκατοντάδων χιλιάδων ψυχών. Πρόκειται για το τσιγγάνικο Ολοκαύτωμα, γνωστό ως Κατασπάραξη (Porajmos) ή "μαύρος φόβος", για το οποίο ουδέποτε χύθηκε μελάνη και του οποίου τα θύματα εξακολουθούν δεκαετίες μετά να υφίστανται αποκλεισμό και διώξεις.

Η προσπάθεια εξόντωσης της μεγαλύτερης εθνοτικής ομάδα της Ευρώπης είχε αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος των ναζιστικών νόμων καθαρότητας και συνέχεια μίας μακράς παράδοσης διωγμών ανά την Ευρώπη. Σε λίγα μόλις χρόνια χάθηκαν 220.000 με 500.000 ζωές, γεγονός το οποίο δεν στάθηκε από μόνο του αρκετό για να συγκινηθεί ο μεταπολεμικός κόσμος, με τη Γερμανία να αναγνωρίζει τη γενοκτονία μόλις το 1986 και την Ελλάδα μάλλον να την αγνοεί.

Για πρώτη φορά σήμερα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Jerzy Burzek, απηύθυνε κάλεσμα για πανευρωπαϊκή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ρόμα. Το βήμα είναι σημαντικό, μένει όμως να διανυθεί ένας μακρύς και δύσβατος δρόμος. Η εικόνα του τσιγγάνου είναι αυτή του μικροεγκληματία κατσίβελου, ενώ η άρνηση του να ενσωματωθεί στα ισχύοντα πολιτιστικά πρότυπα εισπράττεται εχθρικά από μεγάλη μερίδα του πνευματικού και πολιτικού μας κόσμου, μέλη του οποίου κατά τα λοιπά συνωστίζονται σε εκδηλώσεις μνήμης και δεν παραλείπουν να κόβουν τις κορδέλες φιλανθρωπικών galas. Ευαισθησία à la carte, η οποία δεν απομακρύνει κατ' ελάχιστο το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής, τραγικότερης αυτή τη φορά Κατασπάραξης.








Η ταινία Liberté αφηγείται την ιστορία εκδίωξης μιας ομάδας τσιγγάνων από τη Γαλλία του καθεστώτος Vichy. Αν την πετύχετε στη βιντεοθήκη της γειτονιάς, αξίζει να της αφιερώσετε λίγο χρόνο.