Ας μιλήσουμε επιτέλους για το Κρητικό ζήτημα. Οι πρόσφατες
δηλώσεις της νομάρχη Ηρακλείου επανέφεραν με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο μία εκκρεμότητα, η οποία αποτελεί εδώ και καιρό θέμα συζήτησης σε επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους του νησιού και της ομογένειας.
Εκκινώντας από το ιστορικό πλαίσιο, η Κρητική Πολιτεία ανακηρύσσεται αυτόνομη το 1896 με τη Συνθήκη του Βερολίνου, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις αποσπούν το νησί από την κυριαρχία των Οθωμανών. Το κρατικό αυτό μόρφωμα αποκτά σύντομα εκτελεστική κυβέρνηση, νομοθετικό σώμα και ύπατο αρμοστή, ενώ η επανάσταση της Θερίσου κάποια χρόνια αργότερα έχει ως αποτέλεσμα τη μετάβαση της Κρητικής Χωροφυλακής σε χέρια Κρητών αξιωματικών και τον απεμπολισμό κάθε ξένης επικυριαρχίας. Η Κρητική Πολιτεία διαθέτει δική της
σημαία, δικό της
εθνικό ύμνο, κυκλοφορεί εθνικό νόμισμα, εκδίδει
Σύντακτικό Νόμο και πλήθος άλλων νομοθετικών κειμένων.
Δεδομένου όμως του ασταθούς πολιτικού περιβάλλοντος της εποχής, η ένωση με το ελλαδικό κράτος δεν υπήρξε μόνο αίτημα μιας μερίδας Κρητών, αλλά και λύση ανάγκης. Παρά τις έντονες λαϊκές αντιδράσεις της εποχής η Κρητική Πολιτεία ενώθηκε με την Ελλάδα το Μάιο του 1913 και υπό συνθήκες, τις οποίες η εθνική ιστοριογραφία έχει φροντίσει να συσκοτίσει επιμελώς.
Το Πρωτόκολλο Ενώσεως όμως, το οποίο υπέγραψαν και κύρωσαν οι δύο κυρίαρχες κρατικές οντότητες, είναι σαφές και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Συγκεκριμένα, το Άρθρο 6 του Πρωτοκόλλου ορίζει:
"Άμα τη παρελεύσει εκατονταετηρίδος από την ένωσιν της Κρητικής Πολιτείας μετά της Ελληνικής Δημοκρατίας το Κοινό των Κρητών δύναται όπως προσφύγη εις δημοψήφισμα, διά την οριστικήν και αμετάκλητο εκχώρησιν πάσης φύσεως κυριαρχικών δικαιωμάτων εις την Μητέραν Πατρίδα".
Σήμερα, εκατό περίπου χρόνια μετά, κανένας λογικός νους δεν θα μπορούσε να κάνει λόγο για πλήρη ανεξαρτησία. Η επικείμενη όμως ομοσπονδιοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο συνακόλουθος διαμελισμός της Ελλάδος με το σχέδιο Καλλικράτης δημιουργούν εκ των πραγμάτων μία μεγάλη διοικητική και γεωγραφική περιφέρεια, η οποία επιζητεί ενισχυμένο γεωστρατηγικό ρόλο και αυτονομία από τις σκληρύνσεις ενός αθηνοκεντρικού κράτους στο μοντέλο της "ισπανικής" Καταλονίας.
Ας μην λησμονούμε πως η Κρήτη κατέχει κομβική θέση στη νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου και πως πέραν του Ελληνικού στοιχείου, η νήσος αποτελεί πανάρχαια ιουδαϊκή εστία, όπως και γη εκπατρισθέντων τουρκοκρητικών. Στο νησί έχουν ήδη ιδρυθεί επενδυτικές θερμοκοιτίδες αποκλειστικά ισραηλινών συμφερόντων, ενώ μια διαδικασία μετάβασης σε καθεστώς αυτονομίας θα τελεί υπό την θεσμική εγγύηση οργανισμών εγνωσμένου κύρους, όπως Ευρωπαϊκή Ένωση, η
FUEN (Federal Union of European Nationalities) και οπωσδήποτε το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι. Επίσης αναμένεται και η απαραίτητη επενδυτική στήριξη διεθνών παικτών, όπως είναι οικογένειες κρητών εφοπλιστών και ο George Sorros, που ήδη κατέχει ένα ορυχείο νικελίου κάπου στα νότια του νησιού.
Οι Κρήτες... λαός ασυμβίβαστος, πνεύματα επανάστασης και αντιλογίας. Οι πολιτικές τους κεφαλές, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών με βαθειά κατανόηση της κατάστασης και σαφώς κινούμενοι από ανιδιοτελή κίνητρα, διαθέτουν πλέον όχι μόνο το απαραίτητο νομικό πλαίσιο, αλλά και ένα εξελιγμένο οπλικό αμυντικό σύστημα, το οποίο εγκαταστάθηκε προ διετίας στις παρυφές των κρητικών Ορέων μυστικά από τεχνικούς της αμερικανικής βάσης αεροναυτικών επιχειρήσεων Σούδας. Εμείς απλά το καταγράφουμε πρώτοι, παρόλο που πράξεις ενάντια στην κρατική ακεραιότητα της Ελλάδος μας βρίσκουν ενάντιους. Η σκακιέρα έχει σε κάθε περίπτωση στηθεί και η πρώτη κίνηση αποτελεί καθαρά ζήτημα χρόνου.
- 1η Απριλίου, καλό μήνα! -