Happy Ηalloween!

Μια μικρή ιστορία τρόμου

Η παρατεταμένη μετεκλογική περίοδος με βρίσκει αυτοεξόριστο στη Νέα Γη, εξ ου και η αποχή μου από το πολιτικό γίγνεσθαι. Όπως συζητείται πάντως έντονα σε ενταύθα στοές και λοιπά ευαγή ιδρύματα, η παρούσα κυβέρνηση έχει μικρές πιθανότητες να ευδοκιμήσει. Προβλέπεται διαδοχή από την αυριανή ηγέτιδα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία και θα παραδόσει ταχέως τα σκήπτρα στον πατέρα της.

Εκείνος με την σειρά του θα αποκαταστήσει Μάνο και Ανδριανόπουλο και με τη βοήθεια ενός δυνατού team τεχνοκρατών θα επαναφέρει αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, εξυγίανση του ευρύτερου δημοσίου τομέα και περαιτέρω απελευθέρωση της αγοράς. Θα χτυπηθούν οι συντεχνίες, θα αποδυναμωθουν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου θα προκόψουν παράγοντας ανεμπόδιστες πλούτο και ευημερία.

Μουα χα!
Μουα χαχαχαχα...!

Η διαφορά ανάμεσα στους Κρητικούς και τους Μακεδόνες

"Δεν βλέπεις στη Μακεδονία την καλύτερη πλευρά των Ελλήνων. Εκεί έχουν εκφυλιστεί σε μια φυλή ανθρώπων της πόλης, όπου διαμορφώνουν μια αριστοκρατία ταλέντου, κατά το μισό κληρικό και το άλλο μισό εμπορικό, η οποία εκμεταλλεύεται μια ξένη αγροτιά που περιφρονεί. Θα πρέπει να ψάξει κανείς για την αληθινό Έλληνα στις ορεινές περιοχές και στα νησιά. Θα ευχόμουν η γνωριμία μου με τους Έλληνες να είχε τελειώσει στην Κρήτη. Εκεί μπορεί κάποιος να συναντήσει ακόμη έναν ελληνικό λαό, αρχέγονο, αξιαγάπητο, δεμένο με τη γη, το οποίου οι αιώνες καταπίεσης δεν έχουν διαστρέψει την ευγένεια, την φιλοξενία και τη ντόπια αξιοπρέπεια. Ζώντας σ’ ένα συνεχές πάρε δώσε με τα βουνά και τη θαλασσινή αύρα, διεξάγοντας έναν πόλεμο δίχως κανένα συμβιβασμό με τον κοσμικό τους εχθρό, τον Τούρκο, δεν γνωρίζουν τίποτε απ’ όλες εκείνες τις περίτεχνες προδοσίες, εκείνες τις διεστραμμένες βεντέτες που έχουν διαφθείρει την τιμή και τον ανθρωπισμό των ηπειρωτικών τους αδελφών. Γι’ αυτούς ο ελληνισμός είναι το απλό ιδανικό της ελευθερίας, δίχως να έχει μολυνθεί από την πολιτική, δίχως να έχει στιγματιστεί από την όποια πρόστυχη συμμαχία. Δεν αποτελεί αντικείμενο διαμάχης ή πολεμικής. Είναι ένας θρύλος, μια πίστη όπου αποτίουν φόρο τιμής ακόμη και οι δυνάμεις της φύσης ... Όπου ο ελληνισμός είναι δεμένος με τις άγονες πέτρες του και τα κύματα που αποτέλεσαν το λίκνο του, ζει και θριαμβεύει απείραχτος. Η παρακμή του βρίσκεται μόνο στα γκέτο, τα παζάρια και τις γεμάτες ένταση παρόδους της πόλης."

Ο Βρετανός δημοσιογράφος Henry Noel Brailsford επισκέφθηκε την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων ως επικεφαλής του Βρετανικού Ταμείου Αρωγής προς τα θύματα του οθωμανικού στρατού μετά την εξέγερση του Ίλιντεν το 1903. Στο βιβλίο "Macedonia, its Races and their Future" περιγράφει τα εθνοτικά προβλήματα της Βαλκανικής υπό ένα πρίσμα αρκετά διαφορετικό εκείνου που ενστερνίζεται η εθνική ιστοριογραφία του εκάστοτε βαλκανικού κράτους. Η σύγκριση που επιχειρείται από τον Brailsford μεταξύ Κρητών και Μακεδόνων αντικατοπτρίζει σαφώς προσωπικές εντυπώσεις και όχι εις βάθος γνώση των ιδιαίτερων προβλημάτων της Μεγαλονήσου.

Οι κύριοι λόγοι της σημερινής αναδημοσίευσης είναι δύο. Ο πρώτος, η αγάπη για την ιδιαίτερη μου πατρίδα και η πίστη πως η περιγραφή του Ελληνισμού περιέχει ακόμα και σήμερα, έναν αιώνα μετά, ψήγματα αλήθειας. Ο δεύτερος – ταπεινότερος - περιορίζεται στο να διαολήσω τους Θεσσαλονικείς φίλους μου, με τους οποίους ομολογουμένως μας ενώνουν πολλά περισσότερα συγκριτικά με λοιπούς παλαιοελλαδίτες. Για όποιον ενδιαφέρεται το βιβλίο κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Οδυσσέας, σε μετάφραση Δημήτρη Καζάκη.

Μας μισούν

...για την ελευθερία μας.

Ευτυχώς υπάρχει και το μετριοπαθές Ισλάμ. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η συνέντευξη του προέδρου της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας, Ναϊμ Ελγαντούρ, στην Αφροδίτη Αλ Σάλεχ.

Ελληνικός Στρατός outro

Ανέκαθεν θεωρούσα τη θητεία στις Ένοπλες Δυνάμεις αυστηρά αυτοαναφορική εμπειρία. Το πέρασμα μου από εκεί το επιβεβαίωσε και ως εκ τούτου θα σας απαλλάξω από γλαφυρές "ιστορίες του στρατού", τις οποίες το έτερο φύλο με τόσο ενδιαφέρον ακούει. Πλέον προσπαθώ να επανέλθω από τον ιδρυματισμό στον οποίο είχα υποβληθεί για περισσότερο από ένα χρόνο και να πείσω τον εαυτό μου πως η επιλογή υπήρξε τόσο επωφελής όσο και συνεπής με τον ατομικό μου αξιακό κώδικα.

Πέρα από τις όποιες εμπειρίες δεν μπόρεσα παρά να παρατηρήσω μία εκτεταμένη δυσλειτουργία, η οποία παρέπεμπε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Η διαφορά εδώ, πέρα από την έλλειψη αξιολόγησης, έγκειται στην συνεχή επίκληση λόγων εθνικού συμφέροντος, η οποία και ορθώνει ένα αδιαπέραστο τείχος αδιαφάνειας. Πίσω από το τείχος αυτό συναντώνται περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι διαθέτοντας μεγάλο απόθεμα δυνάμεων επιχειρούν με αξιοπρόσεκτο επαγγελματισμό και ευσυνειδησία. Συναντώνται όμως και πρακτικές προσβλητικές της προ του νόμου ισότητας ή ακόμα και αυτής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και ο οπλίτης ή το στέλεχος, ως ένστολοι πολίτες, αναζητούν δικαίωση στρεφόμενοι όχι σε ένα ελλιπές νομικό πλέγμα προστασίας, αλλά σε πελατειακές σχέσεις με τις γνωστές στρεβλώσεις που αυτές δημιουργούν.

Μία δόκιμη λύση διάτρησης του τείχους αυτού αποτελεί η θεσμοθέτηση του Συνηγόρου του Οπλίτη, μίας ανεξάρτητης ελεγκτικής αρχής με ουσιαστικές αρμοδιότητες και με πρότυπο λειτουργίας τον Συνήγορο του Πολίτη. Ο θεσμός λειτουργεί καιρό τώρα στη Γερμανία με χαρακτηριστική επιτυχία.

Η πολλάκις διακηρυγμένη πρόθεση δημιουργίας ενός αξιόμαχου, σύγχρονου και επαγγελματικού στρατού απαιτεί καινοτόμα μέτρα, τα οποία και θα τον μετατρέψουν από άνδρο αδιαφάνειας σε μάχιμο εκτελεστικό βραχίονα της Ελληνικής Πολιτείας. Μένει να δούμε πότε η πρόθεση αυτή θα σχηματοποιηθεί από μεγαλόστομη διακήρυξη σε συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία.

Addendum: Με Δελτίο Τύπου ο Συνήγορος του Πολίτη εξαγγέλει την δημιουργία νέου πλαισίου συνεργασίας με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Στην πρώτη μεταξύ του συνάντηση συζητήθηκαν θέματα στρατολογικής κατάστασης και πρακτικές στρατολογικών γραφείων, ζητήματα ίσης μεταχείρισης κατά την εισαγωγή σε στρατιωτικές σχολές, η οργάνωση και η διάρκεια της εναλλακτικής θητείας των αντιρρησιών συνείδησης, η αξιοποίηση των γραφείων ισότητας των φύλων, ζητήματα ισότητας κατά την παροχή άδειας ανατροφής τέκνων, περιπτώσεις πρόσβασης σε έγγραφα και άλλες εκκρεμείς υποθέσεις. Ας ελπίσουμε πως η πρωτοβουλία θα βρει συνέχεια και πως θα αποτελέσει προπομπό ή εν κρυπτώ θέσπιση Συνηγόρου του Οπλίτη.

Δελτίο Τύπου 14ης Απριλίου 2010

Η χαμένη ελευθερία του αγριογούρουνου

“A government big enough to give you everything you want, is big enough to take away everything you have”
—Thomas Jefferson

Το κυνήγι αγριογούρουνου υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων επικίνδυνο άθλημα. Ο πολυμήχανος Οδυσσέας λαβώθηκε άσχημα μικρός, ενώ ο Ερυμάνθιος κάπρος δεν άφηνε τους Κένταυρους σε χλωρό κλαρί μέχρι να τον περιλάβει ο Ηρακλής. Όπως φαίνεται και από τις αρχαίες γαλατικές γκραβούρες που παρατίθενται, οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι πίστευαν πως αγριογούρουνα εκπαιδεύονταν από ανυπότακτους Γαλάτες ως ανιχνευτές και ως ατίθασα ζώα που ήταν τα συνέδεαν με τον Θεό Άρη.

Υπάρχει όμως και κάποιος εναλλακτικός - λιγότερο γαλαντόμος - τρόπος για εκείνον που επιθυμεί να θηρεύσει αγριογούρουνα χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την σωματική του ακεραιότητα. Αυτό που έχει να κάνει είναι να βρει ένα ξέφωτο στο δάσος και προσέχοντας μη γίνει αντιληπτός να αφήνει καθημερινά καλαμπόκι. Τα αγριογούρουνα θα αρχίσουν να επισκέπτονται το ξέφωτο, εκτιμώντας την τροφή του θηρευτή ως εύκολο και θρεπτικό συμπλήρωμα στις ρίζες, στα φίδια και στα υπόλοιπα ζωύφια που κυνηγούν.

Αφού περάσουν κάποιες μέρες και το ξέφωτο γίνει γνωστό στην αγέλη, ο κυνηγός θα τοποθετήσει μια σειρά πασσάλων γύρω από το ξέφωτο. Για τα αγριογούρουνα η ύπαρξη των πασσάλων δεν θα σημαίνει κάτι και θα συνεχίσουν να προσέρχονται τακτικά. Λίγες μέρες μετά, ο κυνηγός θα ενώσει τους πασσάλους με ένα σύρμα, αφήνοντας ανοίγματα για τα γηραιότερα μέλη και επιτρέποντας στα υπόλοιπα είτε να το παρακάμπτουν είτε να το δρασκελίζουν. Τα αγριογούρουνα συνηθισμένα στην εύκολη τροφή κάποια στιγμή θα αποδεχτούν την ύπαρξη ενός σύρματος και απλά θα το παραβλέπουν. Μόλις εξοικειωθούν θα ακολουθήσει και δεύτερο και κάποια στιγμή τρίτο σύρμα και τα αγριογούρουνα θα συνεχίσουν να έρχονται καθημερινά στο ξέφωτο εκτιμώντας το ως ανέλπιστη λύση επιβίωσης. Αρκετές μέρες αργότερα ο κυνηγός θα αφήσει μόνο ένα άνοιγμα. Τότε πια τα αγριογούρουνα θα έχουν εθιστεί τόσο στο νόστιμο καλαμπόκι που δεν θα αργήσουν να μάθουν το μοναδικό αυτό άνοιγμα και να περνάνε από εκεί. Το μόνο που μένει στον άνθρωπο τότε είναι με μια γρήγορη κίνηση να το κλείσει.

Ξαφνικά τα αγριογούρουνα θα έχουν χάσει την ελευθερία τους. Θα αρχίσουν να τρέχουν γύρω από τον φράκτη, αλλά θα είναι πια αιχμάλωτα. Σύντομα θα επιστρέψουν στο καλαμπόκι και έχοντας πια ξεχάσει την χρονοβόρα και απαιτητική ανεύρεση ελεύθερης τροφή δεν θα τους είναι δύσκολη η αποδοχή της νέας κατάστασης αιχμαλωσίας.

Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική. Το κράτος εθίζει τους πολίτες του με σοσιαλιστικής εμπνεύσεως πρακτικές και τους παρέχει δωρεάν καλαμπόκι υπό μορφή επιδομάτων, αγροτικών επιδοτήσεων, προγραμμάτων υποαπασχόλησης, διορισμών εκτός ΑΣΕΠ, παροχών και "χαριστικών" ρυθμίσεων. Εμείς τα αποδεχόμαστε ανέξοδα λησμονώντας ολοένα και περισσότερο την αξία της δημιουργικότητας και της καινοτομίας. Εκπαιδευόμαστε με αυτόν τον τρόπο στην πιθανότητα να κλείσει μια μέρα πίσω μας ερμητικά η πόρτα. Και το μόνο που θα μας νοιάζει τότε θα είναι το καλαμπόκι.

Ο μασκοφόρος εκδικητής των Μακεδόνων ξαναχτυπά

...αυτή τη φορά την πόρτα της Ρηγίλλης.

Κυνομαχίες και ελευθερία έκφρασης

Δεν πρόλαβε να περάσει η Παγκόσμια Ημέρα Ζώων και το Συνταγματικό Δικαστήριο των ΗΠΑ συνέρχεται σήμερα για να εκδικάσει την υπόθεση United States v. Stevens. Πρόκειται για μία υπόθεση που αφορά τόσο στα όρια της ελευθερίας έκφρασης όσο και στην προστασία των ανά τον κόσμο κουτάβων και η οποία αναπόφευκτα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον νομικών, ακτιβιστών, νομικών ακτιβιστών, φιλοζωικών οργανώσεων και ζώων.

Συγκεκριμένα η αμερικανική κυβέρνηση διατείνεται πως η απεικόνιση σκηνών κακομεταχείρισης ζώων δεν εμπίπτει στην σφαίρα προστασίας της πρώτης τροπολογίας τους Αμερικανικού Συντάγματος (ελευθερία της έκφρασης). Με την άποψη αυτή διεφώνησε ένας κινηματογραφικός παραγωγός, ο οποίος συμπεριέλαβε σε ντοκιμαντέρ σκηνές από κυνομαχίες, μη παραλείποντας παράλληλα να καταδικάσει την τελούμενη κακοποίηση. Η καταδίκη αυτή δεν εμπόδισε βέβαια σκληροπυρηνικούς τύπου PETA να πέσουν για να τον φάνε. Και η συνέχεια δίδεται στα δικαστήρια.

Στο μυαλό πάντως ενός κουτάβου η κακοποίηση ζώων αποτελεί αποτρόπαιο φαινόμενο, το οποίο δεν χαρακτηρίζει τα ζώα. Φαινόμενο το οποίο αποδοκιμάζεται έντονα ακόμα και από τον Έλληνα ποινικό νομοθέτη. Οι πράξεις κακομεταχείρισης μπορεί να αποτελούν εξαιρετικά δυσάρεστη υπενθύμιση της σκοτεινής πλευράς ενός ανθρώπου κινούμενου από κατώτερα κίνητρα και να προσβάλουν πέρα από το αγαθό της ιδιοκτησίας και εκείνο της προσωπικότητας, όπως προβάλλεται επί ενός ζώου συντροφίας. Ως εκ τούτου ο αποτροπιασμός κατά την αναπαράσταση των πράξεων αυτών αποτελεί, αν μη τι άλλο, υγιή αντίδραση. Η απόπειρα όμως της εκάστοτε κυβέρνησης να ποινικοποιήσει όχι μόνο το φαινόμενο καθεαυτό αλλά και την απεικόνιση του αποτελεί μια πρακτική, η οποία σχετικοποιεί και περιορίζει υπέρμετρα την ελευθερία έκφρασης. Ενδιαφέρουσα στην γραμμή αυτή και η πρόσθετη παρέμβαση (amicus curiae) που άσκησε υπέρ του κυρίου Stevens το Cato Institute. Η απόφαση αναμένεται.

United States v. Stevens, Cato Legal Briefs

Αποχαιρετισμός

Lascia ch' io pianga mia cruda sorte, E che sospiri la libertà E che sospiri, e che sospiri la libertà Lascia ch' io pianga mia cruda sorte, E che sospiri la libertà Il duolo infranga queste ritorte de miei martiri sol per pietà de miei martiri sol per pietà Lascia ch' io pianga mia cruda sorte, E che sospiri la libertà E che sospiri, e che sospiri la libertà Lascia ch' io pianga mia cruda sorte, E che sospiri la libertá

Let me weep my cruel fate, And that I long for freedom! And that I long, and that I long for freedom! Let me weep my cruel fate, And that I long for freedom! May sorrow break these chains of my sufferings for pity's sake of my sufferings, for pity's sake. Let me weep my cruel fate, And that I long for freedom! And that I long, and that I long for freedom! Let me weep my cruel fate, And that I long for freedom!

Στον ξάδερφο που μετά από ένα μακρύ και δύσκολο αγώνα κατάφερε ν' αποδράσει από την φθαρτή του φυλακή.