Γλώττα λανθάνουσα

Υποθέσεις μπορούν να γίνουν πολλές. Μπορούμε για παράδειγμα να πούμε πρόκειται για κάποιο  από τα πολλά bugs της Google, ή να εικάσουμε πως ο πρωθυπουργός περνούσε προεκλογικά τις ομιλίες του στον μεταφραστή για ένα γρήγορο check.  Ή ακόμα και το τραβηγμένο, πως όλα αυτά εντάσσονται στο υποχθόνιο σχέδιο κάποιου διευθυντηρίου, το οποίο πέρα από μίσθαρνα όργανα διαθέτει και εξαιρετική αίσθηση μαύρου χιούμορ.

'Οπως και να έχει πάντως, ένα παραμένει σίγουρο· γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει.

Ο σλοβάκος και το σκασμένο λάστιχο

Όσοι από εμάς ήταν δυνατοί στο μάθημα της γεωγραφίας, θα γνωρίζουν πως η Σλοβακία είναι μια μικρή κεντροευρωπαϊκή χώρα, της οποίας οι κάτοικοι μιλάνε τσέχικα, τρώνε πολλές πατάτες και είναι παλαιοημερολογίτες (...not). Αντίστοιχο έρεβος πρέπει να καλύπτει και τις γνώσεις μας στα δημόσια οικονομικά της χώρας αυτής, καθώς δεν είναι λίγα τα ακαδημαϊκά εγχειρίδια, για τα οποία ο χρόνος έχει παγώσει στο σωτήριο έτος 1989.

Το 2004 όμως η τίγρης των Τάτρα πραγματοποίησε ένα δημοσιονομικό άλμα, εισάγοντας ενιαίο φορολογικό συντελεστή (flat tax) 19% επί της φορολόγησης φυσικών προσώπων, επιχειρήσεων και προϊόντων. Η Σλοβακία δεν υπήρξε πρωτοπόρος εκεί, καθώς ακολούθησε μία δοκιμασμένη συνταγή άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.

Το παράδειγμα της όμως αναφέρεται, καθώς δεν πάει καιρός που ασχοληθήκαμε μαζί της και την κακίσαμε, όταν αρνήθηκε να συμμετάσχει σε πακέτο βοήθειας 110 δισ. ευρώ προς την χώρα μας.

Tο βασικό επιχείρημα από την πλευρά τους ήταν πως "εκείνοι δεν βοηθήθηκαν από κανέναν όταν υλοποιούσαν επώδυνες και αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις". Η κοινή μας γνώμη όμως δεν χαρίζεται σε μια μικρή και αφχαρίστητη χώρα, όταν εκείνη αρνείται να αντλήσει πόρους για την διάσωστη τρίτων. Και φυσικά ουδείς μπαίνει στον κόπο να ερευνήσει ποιές ήταν οι επώδυνες εκείνες μεταρρυθμίσεις  που επικαλέσθηκαν και να προβληματιστεί πώς βρέθηκε ένας πρώην ανατολικός δορυφόρος από τα σοβιετικά τάρταρα σε θέση ισχύος.

Μία πρώτη απάντηση μπορεί να δοθεί παραστατικά, αν σκεφτούμε πως οι σλοβάκοι σήμερα έχουν στα χέρια τους έναν ξεφούσκωτο φόρο (flat tax), ενώ εμείς στα δικά μας ένα ξεφούσκωτο λάστιχο (flat tire). Και κανένας λογικός άνθρωπος δεν προτίθεται να χαλάσει δυνάμεις και οξυγόνο φουσκώνοντας ένα σκασμένο λάστιχο. Αντίθετα, θα φροντίσει να μπαλώσει την τρύπα και εν καιρώ θα ασχοληθεί με την αλλαγή ελαστικών, καθώς με μπαλώματα γνωρίζει πως δεν θα φτάσει ούτε μακριά ούτε και με ασφάλεια.

Για το κατά πόσο η εισαγωγή ενιαίου φορολογικού συντελεστή οφέλησε την Σλοβακία μπορείτε να ανατρέξετε σε μία συνέντευξη που φιλοξενεί το Harvard Business School. Η διπλανή εικόνα δείχνει πόσο εύκολο είναι για τον κάθε Σλοβάκο να υπολογίσει τον οφειλόμενο φόρο του. Για την ιστορία, ο δικός μας φορολογικός οδηγός έχει έκταση περί των 70 σελίδων.

Η γενιά του Μνημονίου

Το Πολυτεχνείο ως γεγονός σημάδεψε και χαρακτήρισε μια ολόκληρη γενιά, και δικαίως η 17η Νοέμβρη έχει ταυτιστεί με τους αγώνες του ελληνικού λαού για Δημοκρατία και Πολιτική Ελευθερία. 40 χρόνια μετά η δική μας γενιά, η "γενιά του Μνημονίου" καλείται να κάνει την δική της επανάσταση. Μια επανάσταση όχι πλέον με αιτήματα Πολιτικής Ελευθερίας αλλά Οικονομικής.

Παραλαμβάνουμε χώρα χρεοκοπημένη, χωρίς ανταγωνιστικές υποδομές, με απαρχαιωμένη παιδεία, με μια προβληματική παραγωγική βάση, αλλά το κυριότερο: με το κράτος να παρεμβαίνει, σαν οικονομικός χωροφύλακας, σε κάθε οικονομική δραστηριότητα που θα μπορούσε να παράγει πλούτο και θέσεις εργασίας στην Ελλάδα.

Σε κάθε Έλληνα πολίτη αντιστοιχεί πλέον ένα προσωπικό χρέος 50.000 ευρώ, που θα μεταφερθεί αυτούσιο στην επόμενη γενιά αν δεν εφαρμοστεί το Μνημόνιο. Ένα χρέος που συσσωρεύτηκε από τις σπάταλες ελλειμματικές πολιτικές του μεγάλου. διεφθαρμένου κομματικού κράτους των τελευταίων 30 ετών.

Αν θέλουμε αυτό το προσωπικό χρέος να μην διογκωθεί άλλο, πρέπει εμείς, η νέα γενιά, η γενιά του Μνημονίου, να υποστηρίξουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές που το συνοδεύουν. Το Μνημόνιο, με τις αλλαγές που προωθεί, αποκαθιστά μερικώς την οικονομική ελευθερία και απελευθερώνει τον τόπο από στρεβλώσεις και ανισορροπίες δεκαετιών. Για να γυρίσει όμως ο ήλιος θέλει ακόμα δουλειά πολλή. Ούτε νεκρούς θέλει, ούτε αίμα· μόνο όρεξη για δημιουργία και πίστη στις δυνάμεις μας.

Η ψήφος μου για το Ηράκλειο

Οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου χαρακτηρίζονται από μία δυσάρεστη ιδιαιτερότητα για την πόλη του Ηρακλείου. Ο νυν δήμαρχος, αν και βεβαρυμένος με δυσώδη οσμή σκανδάλων, κατέρχεται στον προεκλογικό στοίβο χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο. Η ανυπαρξία μείζονος αντιπολίτευσης στον δήμο και η παθητική αδιαφορία των παραγωγικών μας τάξεων ναρκοθετούν τον θεσμό της δημαρχίας και προδικάζουν μία ήττα για την πόλη, την οποία θα κλειθούμε κάποια στιγμή να πληρώσουμε ακριβά.

Ο ανεύθυνος όμως λιθοβολισμός της δημοτικής αρχής δεν αποτελεί παραγωγική λύση και από την εκλογική διαδικασία οφέλιμο είναι να εξάγονται θετικά κατά το δυνατόν αποτελέσματα. Παρακολουθώντας λοιπόν έναν ασθενικό προεκλογικό αγώνα, δεν μπορώ παρά να μείνω σε μία υποψηφιότητα, την οποία και στηρίζω με κάθε διαθέσιμο μέσο.

Πρόκειται για την Ελένη Μπρεδάκη - Μαρινέλλη, πολιτικό μηχανικό, οικονομολόγο και άτομο με αναπτυγμένη αστική συνείδηση, χαρακτηριστικό μάλλον σπάνιο τόσο στην περιφέρεια όσο και στην Αθήνα. Πίσω από το όνομα Μπρεδάκη - Μαρινέλλη κρύβεται μία μάλλον άγνωστη ιστορία επιτυχίας, καθώς λίγοι γνωρίζουν πως θήτευσε επί εννέα συναπτά έτη στην θέση της προϊσταμένης της διαχειριστικής αρχής της Περιφέρειας Κρήτης. Υπήρξε η αφανής εκείνη τεχνοκράτης, ο θηλυκός Sir Humphrey Appleby, ο οποίος διαχειριζόταν για μία μεγάλη χρονική περίοδο τα κοινοτικά προγράμματα στο νησί, με τους εγκάθετους περιφερειάρχες να έρχονται και να παρέρχονται. Επί των ημερών της η απορρόφηση κοινοτικών πόρων έφτασε το 116,3% (ΠΕΠ Κρήτης 2000-2006), ποσοστό το οποίο αν και πανελλαδικά πρώτο δεν έτυχε ποτέ προβολής ως επίτευγμα αποτελεσματικής και χρηστής διοίκησης.

Σε αυτές τις εκλογές, η κα Μπρεδάκη - Μαρινέλλη πλαισιώνει το ψηφοδέλτιο "Ηράκλειο - Ανοικτοί Ορίζοντες" του Γιάννη Κουράκη, κατερχόμενη στο Κεντρικό Διαμέρισμα Ηρακλείου. Το έργο και η τεχνογνωσία της όμως εκτείνονται επέκεινα κομματικών μηχανισμών και αποτελούν απαραίτητο πόρο για κάθε δημοτική αρχή, η οποία θα στοχεύει στην ανάπτυξη και τον εξορθολογισμό των δαπανών της.

Ο Γιάννης Κουράκης μπορεί να κατηγορηθεί για πλείστα όσα σφάλματα και παραλείψεις. Η συμπερίληψη όμως έμπειρων και υπερκομματικών τεχνοκρατών σε αυτό το ψηφοδέλτιο είναι μια θετική κίνηση, την οποία οφείλουμε ως δημότες να επικροτήσουμε. Ας μην παραμείνουμε και πάλι σιωπηροί μάρτυρες στην επικράτηση των μετρίων.