28 Ιουν 2010

Η μικρή κόκκινη κλώσα

Ο επαναστατικός αναβρασμός των ημερών και οι παλαιοσοσιαλιστικές αλχημείες εμπνεύσεως Κατσέλη, μας θυμίζουν και πάλι την παλιά ιστορία της μικρής κόκκινης κλώσας, όπως την μετέφερε ο Ronald Reagan στη ραδιοφωνική του ομιλία της 9ης Νοεμβρίου 1976. Το πλήρες κείμενο θα το βρείτε στο βιβλίο «Reagan In His Own Voice». Η μετάφραση εδώ είναι του Γιώργου Σαριγιαννίδη.


Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σίτου. Φώναξε τότε τους γείτονές της και τους είπε “Αν φυτέψουμε αυτό το σίτο, θα έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο φύτεμα;”
“Όχι εγώ”, είπε η γελάδα.

“Όχι εγώ”, είπε η πάπια.

“Όχι εγώ”, είπε το γουρούνι.

“Όχι εγώ”, είπε η χήνα.
“Θα το κάνω τότε μόνη μου”, είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Ο σίτος ψήλωσε κι ωρίμασε, κι έγινε χρυσό σιτάρι. “Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;” ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.
“Όχι εγώ”, είπε η πάπια.

“Είναι εκτός της κατηγορίας μου”, είπε το γουρούνι.

“Θα χάσω την αρχαιότητά μου”, είπε η γελάδα.

“Θα χάσω το επίδομα ανεργίας”, είπε η χήνα.
“Θα το κάνω τότε μόνη μου”, είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί. “Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;” ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.
“Θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα”, είπε η γελάδα.

“Θα έχανα το επίδομα της Πρόνοιας”, είπε η πάπια.

“Το παράτησα το σχολείο και δεν ξέρω πως”, είπε το γουρούνι.

“Θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ ο μόνος βοηθός”, είπε η χήνα.
“Θα το κάνω τότε μόνη μου”, είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Ζύμωσε κι έψησε πέντε φρατζόλες και τις έδειξε στους γείτονές της. Όλοι θέλανε, για την ακρίβεια απαιτούσαν μερίδιο απ’ το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσα είπε, “Όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε μοναχή μου”.
“Κερδοσκοπία!”, φώναξε η γελάδα.

“Καπιταλιστική βδέλλα!”, ούρλιαξε η πάπια.

“Απαιτώ ίσα δικαιώματα!”, διαμαρτυρήθηκε η χήνα.

Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε.
Και γράψανε “Αδικία” σε πλακάτ, και κάνανε πορεία γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσα φωνάζοντας βωμολοχίες. Όταν ήρθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης, είπε στη μικρή κόκκινη κλώσα. “Δε πρέπει να είσαι τόσο άπληστη.”

“Μα, το κέρδισα με τον ιδρώτα μου αυτό το ψωμί”, είπε η μικρή κόκκινη κλώσα.

“Ακριβώς”, είπε ο αντιπρόσωπος. “Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να κερδίσει όσο θέλει. Αλλά, με τους σύγχρονους κυβερνητικούς κανονισμούς, οι παραγωγικοί εργάτες πρέπει να μοιραστούν τα προϊόντα τους με τους τεμπέληδες.”
Και ζήσαμε εμείς καλά, κι αυτοί – συμπεριλαμβανόμενης και της μικρής κόκκινης κλώσας – ακόμα καλύτερα. Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσα χαμογελούσε και κακάριζε. “Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.” Οι γείτονές της όμως αναρωτιόταν γιατί δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο ψωμί.

—–
Αυτή είναι η “ομορφιά” των διεφθαρμένων δήθεν λαϊκών (αριστερών και δεξιών) καθεστώτων: παίρνουν από αυτούς που παράγουν για να δώσουν σε όσους βαριούνται να δουλέψουν, με αντάλλαγμα ψήφους. Το αποτέλεσμα αυτής της πράξης μπορεί να είναι μόνο ένα και στην Ελλάδα το ξέρουμε καλά: οι πρώτοι, οι δημιουργικοί πολίτες παράγουν ολοένα και λιγότερο, αφού δεν έχουν λόγο να κάνουν το αντίθετο ή απλά δραστηριοποιούνται σε (ή από) άλλη χώρα του εξωτερικού ενώ οι δεύτεροι (οι κηφήνες) ζητούν ολοένα και περισσότερα, τα οποία μάλιστα τα ονομάζουν και "λαϊκά κεκτημένα".

8 σχόλια:

Lina Zaproudi είπε...

Ακριβώς Μανώλη...
Κάθε φορά που ακούω για "αναδιανομή πλούτου" τρίζω τα δόντια μου - από τους παραγωγούς στα παράσιτα!

Και το τραγικό είναι ότι πλέον και συντηρητικά/δεξιά κόμματα ασπάζονται πλέον την ιδέα της "αναδιανομής" (που πολλές φορές συνδυάζουν με το "δίκαια" και εκεί συνειδητοποιείς πώς όροι όπως η δικαιοσύνη έχουν χάσει το νόημά τους).

Ο Ρέιγκαν βέβαια ο μακαρίτης ήταν από τους λίγους πολιτικούς που μπορούσαν και κάναν τον κόπο να εξηγήσουν με απλά λόγια (ή ιστορίες) το νόημα του καπιταλισμού στους πολίτες.

Στην Ελλάδα η ξύλινη γλώσσα και οι κοινότυπες, κενές νοήματος εκφράσεις κυριαρχούν.
Θλιβερό...

Manoliscus είπε...

@Lina Zaproudi

Δυστυχώς ερίζουμε για το χρυσό αυγό, αδιαφορώντας αν στην πορεία πνίξουμε την χρυσοτόκο όρνιθα.

Η αποτυχία της κρατικής κοινωνικής πολιτικής εδώ είναι χαρακτηριστική, όπως χαρακτηριστική είναι και η ανικανότητα μας να την αντιληφθούμε.

Παραβολές λοιπόν με κλώσες, βατράχους και αγριογούρουνα είναι οφέλιμες, μπας και καταλάβουμε κάποια στιγμή πως πρωταγωνιστούμε στην φάρμα των ζώων.

Ανώνυμος είπε...

Το παράδοξο είναι ότι στην Ελλάδα οι εργατικές κότες έχουν πειστεί ότι οφείλουν ένα μερίδιο από τον μόχθο τους για τα υπόλοιπα ζώα. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι αυτοί που παράγουν συνεχίζουν να ψηφίζουν υπέρ της στήριξης κάθε μορφής συντεχνίας.

Manoliscus είπε...

Θέλω πάντως να πιστεύω πως η ψυχρολουσία των τελευταίων εβδομάδων έχει επαναφέρει αρκετούς συμπολίτες από τη βαθιά παρατεταμένη νιρβάνα της μεταπολίτευσης.

Defkalion είπε...

Yπαρχει και μια αλλη παραμετρος του γιατι η εξουσια θελει να μοιραζει τον πλουτο των παραγωγικων ανθρωπων στους καφρους. Με αυτο τον τροπο οι παραγωγικοι ανθρωποι δεν θα ισχυροποιηθουν αρκετα ωστε να απειλησουν την εξουσια των λαικιστων. Εδω βρισκεται και η εξηγηση της διακομματικης επιθεσης στον Δασκαλοπουλο πριν μερικους μηνες...

CsLaKoNaS είπε...

Κάτω τα χέρια από την Κατσέλη του Princeton....

Έχω μπλέξει με τα καλλιτεχνικά αυτές τις μέρες και δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο.


Το κείμενο γαμάει πάντως !

Manoliscus είπε...

@Defkalion

Η γιγάντωση και παράδοση του κράτους πρόνοιας σε συντεχνιακά συμφέροντα ζημιώνει πράγματι τις παραγωγικές δυνάμεις. Από την άλλη βέβαια δε βλέπω και να με κρατά κάποια ανώτερη δύναμη ανίσχυρο να αντιδράσω, ούτε εμένα ούτε τον Δασκαλόπουλο. Από το να πετάμε τη μπάλα στην κερκίδα των μεγάλων κομμάτων καλό θα ήταν να αρχίσουμε από κάπου εγγύτερα.

Και μία σημείωση για το "κάφροι". Μπορεί οι πολίτες που αντλούν συμφέρον από στρεβλώσεις δεκαετιών να είναι βολεμένοι και κηφήνες, δεν είναι όμως ούτε άξεστοι ούτε ηλίθιοι. Φίλος μεν ο αγώνας στο πεδίο των ιδεών, φίλτερος δε ο σεβασμός των συμπολιτών μας.

Manoliscus είπε...

@CsLaKoNaS
Καλώς τον. Τα εύσημα στον πρόεδρο Ρήγκαν, που πρόλαβε και είπε κάνα δυο σωστά μέσα σ' όλα τ' άλλα.

Ειλικρινά τώρα, πιστεύω πως η κα Κατσέλη θα είχε λαμπρότερο μέλλον στην αρτοβιομηχανία, όπου υπάρχει έτοιμο και το σχετικό brand name. Οι μαγειρικές της συνταγές στο υπουργείο κρίνονται ως καταστροφικές και σε παρακαλώ να της πάρεις την κουτάλα απ' τα χέρια πάραυτα.

P.S.Θεραπεύεις τις τέχνες και τον πολιτισμό λοιπόν. Keep it up, πρόσεχε μόνο μη γλιστρήσεις ;-)