Μια ενοχλητική Αλήθεια χρώματος μαύρου

Απεικονίζεται εστεμμένος με ακάνθινο στεφάνι. Εκείνο όμως μοιάζει επιχρυσωμένο και ψεύτικο, καθώς δεν τον ματώνει. Ο ίδιος εκτείνει τα χέρια και ετοιμάζεται να αποκαλύψει (ή να αποκρύψει) τον προεδρικό θυρεό, ανεβάζοντας (ή ρίχνοντας) την αυλαία. Με αφορμή την συμπλήρωση των 100 πρώτων ημερών του προέδρου Obama στο αξίωμα, ο καλλιτέχνης Michael D'Antuono αποκαλύπτει αύριο στο κέντρο της Νέας Υόρκης τον διαστάσεων 30" x 54" ακρυλικό αυτό πίνακα, ο οποίος παρομοιάζει τον τεσσαρακοστό τέταρτο πρόεδρο των ΗΠΑ με τον εσταυρωμένο Ιησού.

Με τον τίτλο The Truth το αμφιλεγόμενο έργο θα παρουσιαστεί εντός εγκατάστασης όμοιας με παραβάν εκλογών και θα είναι ορατό από έναν επισκέπτη τη φορά. Πολιτικά και θρησκευτικά φορτισμένη, "Η Αλήθεια" έρχεται να απεικονίσει τη φαινόμενη ειδωλοποίηση του Barack Obama από ένα ευρύ φάσμα της αμερικάνικης και παγκόσμιας κοινής γνώμης. Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη "Η Αλήθεια" αποτελεί έναν καθρέπτη που ανακλά τις προσωπικές απόψεις και συναισθήματα του θεατή και ως εκ τούτου αναμένονται διαμετρικά αντίθετες αντιδράσεις.

Αυτό πάντως που έρχεται με βεβαιότητα να εκφράσει ο πίνακας είναι η διαχρονική αναζήτηση ειδώλων και Μεσσιών. Τάσεις όπως η προσωπολατρία ή ο κατά καιρούς εκθειασμός της επιστήμης και της λογικής δείχνουν πως το υπερφυσικό αναζητείται πέραν από γνωστές θρησκείες και θρησκεύματα. Και όταν ορισμένες φορές ανευρίσκεται, τα αποτελέσματα κυμαίνονται από απλά γραφικά έως άκρως επικίνδυνα.

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός

April is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.
Winter kept us warm, covering
Earth in forgetful snow, feeding
A little life with dried tubers.
Summer surprised us, coming over the Starnbergersee
With a shower of rain; we stopped in the colonnade,
And went on in sunlight, into the Hofgarten,
And drank coffee, and talked for an hour.

by T. S. Eliot

Η ώρα του κούταβου

"Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια ζώα είναι περισσότερο ίσα από τα άλλα"

Η γνωστή σε πολλούς πλέον φράση προέρχεται από την κλασική πολιτική αλληγορία του George Orwell, τη Φάρμα των Ζώων. Δημοκράτης - σοσιαλιστής ο ίδιος είχε συμμετάσχει εθελοντικά στον Ισπανικό Εμφύλιο κάποια χρόνια πριν. Oι εντυπώσεις που απεκόμισε εκεί από τις μηχανορραφίες των κομμουνιστών συντρόφων ήταν αρκετές για να τον μετατρέψουν σε έναν από τους δριμύτερους κατήγορους του σταλινισμού: κάθε γραμμή συγγραφικού του έργου αποτελούσε και ένα κατηγορώ στον ολοκληρωτισμό που καταπλάκωνε την Ευρώπη. Ο ίδιος μάλιστα σε μία επιστολή του χαρακτήρισε τη Φάρμα των Ζώων ως μια νουβέλα "contre Stalin" ενώ για τη γαλλική έκδοση πρότεινε τον τίτλο Union des républiques socialistes animals – U.R.S.A., ακρώνυμα που παραπέμπουν στη ρωσική αρκούδα.

Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στη Φάρμα του Αρχοντικού, στην ύπαιθρο της γηραιάς Αλβιώνος. Εκεί τα ζώα αγανακτισμένα από την στυγνή εκμετάλλευση του ιδιοκτήτη επαναστατούν και αυτοργανώνονται. Δεν υπολογίζουν όμως στο Napoleon, το φιλόδοξο γουρούνι που εξοντώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους και εκτρέπει με τη βία την επανάσταση σε μία νέα δικτατορία, μία δυστοπία η οποία παραπέμπει ευθέως στην ΕΣΣΔ.

Το 1954 η νουβέλα αυτή υπήρξε και το πρώτο βρετανικό έργο στην ιστορία που μεταφέρθηκε στον χώρο του κινουμένου σχεδίου γνωρίζοντας παγκόσμια προβολή. Την παραγωγή ανέλαβε το ζεύγος Halas&Batchelor με τη μικρή τότε ακόμα ομώνυμη εταιρία, η οποία κατά την διάρκεια του ΙIου ΠΠ είχε επιμεληθεί τη βρετανική προπαγάνδα κινουμένων σχεδίων μετρώντας περισσότερες από εβδομήντα παραγωγές.

Αν κάτι αξίζει να σημειωθεί για το έργο, αυτό είναι η σεναριακή εκτροπή του τέλους: Οι παραγωγοί δεν αρκέσθηκαν στη αποδοκιμαστική διαπίστωση του Orwell για τη δημιουργία μίας νέας δικτατορίας. Προχώρησαν παρακάτω και έβαλαν τα ζώα να εισβάλουν στην αίθουσα του δείπνου και να ποδοπατούν τους νέους τους καταπιεστές, αποκαθιστώντας τη δημοκρατική τάξη. Ο John Halas, ένας εκ των παραγωγών, δήλωσε μεταγενέστερα πως στόχος τους ήταν να δώσουν ένα ευτυχισμένο τέλος στο έργο, ανταμείβοντας τις συναισθηματικές προσδοκίες του κοινού. Αυτό που όμως μάλλον αγνοούσε ήταν το γεγονός πως η ταινία χρηματοδοτήθηκε από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ, η οποία τότε επεδίωκε την πολιτική θωράκιση του ελεύθερου κόσμου τόσο σε επίπεδο πληροφοριών όσο και μέσα από το κινούμενο σχέδιο.

Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται

Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον;
Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος;

Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.
Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.
Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι.
Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται.
Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος.

Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο.
Αὐτῶ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.

Κατηχητικός Λόγος
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Και για όσους δε μ' ακολουθούν καλές γιορτές και καλή ξεκούραση!

Ο κόσμος μας σε μια κούπα καφέ

You can be rich with no money to spend
you can be everything when you understand
you can be mother when you are a man
open up, you know that you can
open your eyes, open your mind, open your thoughts
don't stay behind
Open up

Ορισμένες φορές τα πράγματα εκείνα που μας φέρνουν πιο κοντά δεν είναι ούτε κάποια υψιπετής πολιτική αναζήτηση ούτε ένα θολό ιδεολογικό κατασκεύασμα να μας υπόσχεται το δρόμο για την ουτοπία. Μια πρωινή κούπα καφέ αρκεί για να συνειδητοποιήσουμε την παγκοσμιότητα του πολιτισμού μας. Να καταλάβουμε πως υπάρχουν καταστάσεις τις οποίες μοιραζόμαστε καθημερινά με εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους και προϊόντα τα οποία καταναλώνουμε ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Και καθώς η κατανάλωση καθεαυτή ως διαδικασία αποτελεί την σιωπηρή κινητήριο δύναμη της παγκοσμιοποίησης, μπορεί ακόμα και ο πλέον αμόρφωτος να διαισθανθεί πως ο "άλλος" δεν είναι ούτε υπάνθρωπος ούτε κτήνος. Τότε είναι που η ανεκτικότητα στο διαφορετικό αυξάνεται όχι πειθαναγκαστικά, αλλά διότι γινόμαστε κοινωνοί μιας πράξης τόσο απλής και δυνατής, όσο η πρωινή μας κούπα καφέ.

Αρμενίζοντας αριστερά

Την προηγούμενη εβδομάδα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία (553 ψήφους υπέρ, 44 κατά και 33 αποχές) ψήφισμα για την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό. Στο ψήφισμα αυτό καταδίκαζε τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από όλα τα ολοκληρωτικά και αυταρχικά καθεστώτα.

Συγκεκριμένα οι Ευρωβουλευτές ζήτησαν "την αποκάλυψη και την αποτίμηση των εγκλημάτων που διέπραξαν τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα", τονίζοντας ότι απώτερος στόχος αυτών θα πρέπει να είναι "η συμφιλίωση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί αν υπάρξει αποδοχή της ευθύνης, ζητηθεί συγγνώμη και προωθηθεί η ηθική ανάκαμψη".

Προς επίρρωση του σκεπτικού που είχε αναπτύξει η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης τον Ιανουάριο του 2006, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε πανηγυρικά πως "για να ενισχυθεί στην Ευρώπη η συνειδητοποίηση των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από ολοκληρωτικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα, πρέπει να υποστηριχθεί η συλλογή τεκμηρίωσης και μαρτυριών σχετικά με το ταραγμένο παρελθόν της Ευρώπης, αφού δεν μπορεί να υπάρξει συμφιλίωση χωρίς μνήμη". Και κάλεσε τέλος την καθιέρωση της 23ης Αυγούστου, ημέρας σύναψης του Συμφώνου Molotow-Ribbentrop, ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων.

Χαρακτηριστική στην ψηφοφορία ήταν η στάση των Ελλήνων ευρωβουλευτών, καθώς ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ. φρόντισαν να μη συμμετέχουν καν στη διαδικασία, το ΚΚΕ καταψήφισε ως όφειλε, ενώ η Νέα Δημοκρατία απείχε(!). Θλίψη μόνο μπορεί να προκαλέσει η προνομιακή αντιμετώπιση που εξακολουθούν να απολαμβάνουν στα καθ' ημάς τα εκτρώματα του εφαρμοσμένου σοσιαλισμού. Η ασυλία που τόσα χρόνια απολάμβαναν και εξακολουθούν να χαίρουν από ένα τόσο ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων δεν μπορεί παρά να είναι δηλωτική μιας γενικότερης απαξίωσης της ελευθερίας, του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του κράτους δικαίου.

Ενώ όμως οι καθ' ημάς απολογητές βρίσκουν εύφορο έδαφος τιμώντας αγωνιστές της αριστεράς και επιδεικνύοντας πιστοποιητικά αριστεροσύνης, το σύνολο της Ευρωπαϊκής οικογένειας φαίνεται να ζητά την απερίφραστη και καθολική καταδίκη των εγκλημάτων που διέπραξαν τα ολοκληρωτικά αυτά καθεστώτα εις βάρος της Ευρώπης και των λαών της. Ή στραβός είν' ο γιαλός δηλαδή, ή στραβά αρμενίζουμε.

Addendum: Το ψήφισμα καταψηφίστηκε και από το σύνολο των Ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Σε ανακοίνωσή τους τόνισαν πως τα ιστορικά γεγονότα πρέπει να ερμηνεύονται από ιστορικούς και όχι οι πολιτικούς φορείς. Ότι ναζισμός και σταλινισμός είχαν ουσιαστικές διαφορές και ότι η καθιέρωση Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης "εξομοιώνει κατά απαράδεκτο τρόπο δύο ανόμοια κομμάτια της Ιστορίας που το καθένα είχε διαφορετική αφετηρία και που για διαφορετικούς λόγους έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση του Ευρωπαίου πολίτη". Well I beg to differ.

[thanks @drandakis]

Ευρωεκλογές και Κοινή Αγροτική Πολιτική

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική χρήζει ριζικής μεταρρύθμισης. Παρότι τα τελευταία σαράντα χρόνια συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία της κοινής εσωτερικής αγοράς, σήμερα δεδομένων των σύγχρονων παγκοσμιοποιημένων προκλήσεων, τίθεται επιτακτική η ανάγκη επαναστοχοθέτησης και κατεύθυνσης των κοινοτικών κονδυλίων προς επίλυση πιεστικότερων ζητημάτων.

Με δεδομένο πως το 40% του κοινοτικού μας προϋπολογισμού εξακολουθεί να κατευθύνεται στον γεωργικό τομέα (55δις Ευρώ), είναι εγκληματικά βλακώδες τα χρήματα αυτά να μην τίθενται στην υπηρεσία της ανάπτυξης, αλλά να χρησιμοποιούνται αφενός για την καταπίεση αναπτυσσόμενων αγορών στο εξωτερικό και αφετέρου για την αύξηση της τιμής προϊόντων στο εσωτερικό της ΈΕ. Όπως εφαρμόζεται σήμερα, η Κοινή Αγροτική Πολιτική παράγει αδικίες και στρεβλώσεις: Η επιδότηση εξαγωγικών αγροτικών προϊόντων στρεβλώνει το παγκόσμιο εμπόριο και υπονομεύει την ευημερία τρίτων αναπτυσσόμενων κρατών, καταδικάζοντας τους πολίτες τους (κυρίως αγρότες) σε ένδεια, εξαθλίωση και εκπατρισμό. Δεν είναι επομένως ούτε συνεπές ούτε και έξυπνο να ξοδεύουμε περί τα 2 Ευρώ καθημερινά ανά αγελάδα και κατόπιν να κοπτόμαστε για το λιμό στην υποσαχάρια Αφρική, για την ακρίβεια των τροφίμων και για το κύμα οικονομικών μεταναστών που εκβράζονται στα νησιά μας.

Ενόψει των Ευρωεκλογών του Ιουνίου παραθέτω ορισμένες σκέψεις, τις οποίες αναμένω να υιοθετήσουν οι πολιτικοί εκείνοι που θα διεκδικήσουν την ψήφο μου:

• Μετατροπή της ΚΑΠ σε Κοινή Πολιτική διατροφικής ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος, μέσω της στήριξης νέων στρατηγικών τόσο σε επίπεδο βιώσιμης περιφερειακής ανάπτυξης όσο και σε κεντρικό επίπεδο περιβαλλοντικής προστασίας.

• Κίνητρα για την εγκατάλειψη των μονοκαλλιεργειών και την ένταξη σε συστήματα αγρανάπαυσης.

• Φορολογικός συντελεστής επί της παραγωγής διαμορφούμενος βάσει των παραγόμενων περιβαλλοντικών εξωτερικοτήτων.
  

• Αυστηροποίηση ελέγχου των εθνικών καρτέλ προκειμένου να στηριχθεί τόσο το εισόδημα των αγροτών όσο και η καταναλωτική δύναμη των Ευρωπαίων πολιτών.

• Στήριξη του ελεύθερου εμπορίου και απελευθέρωση της γεωργικής παραγωγής παγκοσμίως στα πλαίσια του ΠΟΕ με άμεση επανέναρξη των Doha Rounds.

• Επιπλέον βάρος στον έλεγχο των ποιοτικών προδιαγραφών, την αυτάρκεια και αειφορία της Ευρωπαϊκής γεωργίας και όχι σε πολιτικές dumping εις βάρος τρίτων κρατών.

• Κατάργηση της θέσης του Επιτρόπου Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης και διαμερισμός των αρμοδιοτήτων του στις κατά περίπτωση υπηρεσίες προστασίας του καταναλωτή, εξωτερικών σχέσεων, περιβάλλοντος και ανάπτυξης των περιφερειών.

Στην Κοινοτική Φάρμα των Ζώων

Στη φάρμα των ζώων όλα τα ζώα είναι ίσα.
Ορισμένα όμως ζώα είναι περισσότερο ίσα και από τους ανθρώπους.

Οι δηλωσίες του Περισσού

Η πρόσφατη αποκατάσταση του σταλινισμού από το 18ο συνέδριο του Φεβρουαρίου πέρασε εν πολλοίς στα ψιλά γράμματα. Οι πολιτικοί εκείνοι των οποίων τα υγιή αντανακλαστικά λειτούργησαν ήταν ανησυχητικά λίγοι, με τον κύριο Θεόδωρο Πάγκαλο προς τιμήν του να ξεχωρίζει.

Ομοίως χλιαρή υπήρξε και η αντίδραση στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, ο οποίος προτίμησε να ασχοληθεί με αλλότρια είτε από αδιαφορία είτε υπηρετώντας τις όποιες σκοπιμότητες. Λίγοι είναι εκείνοι οι οποίοι επιμένουν στην ιδεολογική αντιπαράθεση και κατίσχυση της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας επί του σκοτεινού φάσματος του σταλινισμού. Και ένας από τους χώρους αυτούς ας μας επιτραπεί να ισχυριστούμε πως είναι το παρόν ιστολόγιο.

Την συνέπεια αυτή εκτίμησε ο ιστορικός Dr. Demetriοs Cypriotakes, ο οποίος είχε προσληφθεί προ διετίας από τον Περισσό με σύμβαση εργολαβίας προκειμένου να συμμετάσχει στη μηχανοργάνωση των ιστορικών τους αρχείων. Η σύμβαση όμως καταγγέλθηκε μονομερώς, μόλις το κόμμα πληροφορήθηκε το πολιτικό του υπόβαθρο: Υπήρξε συντελεστής της παρουσίασης της Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού στη Θεσσαλονίκη. Όταν εκείνος διαμαρτυρήθηκε του ζητήθηκε να υπογράψει τη δήλωση όσων επιθυμούσαν να προσχωρήσουν ως νεόφωτοι στις παρατάξεις της ΚΝΕ. Ο άνθρωπος δεν υπέκυψε στον πολιτικό εκβιασμό, ενώ πρόλαβε και διέσωσε ένα αντίτυπο. Μας το εμπιστεύθηκε και σήμερα το παρουσιάζουμε πρώτοι εμείς. Το έγγραφο, σε ψευδοσοβιετική γραφή, έιναι με μικρή προσπάθεια αναγνώσιμο. Τα πάντα πάνω του μαρτυρούν την επαναφορά του σταλινισμού στις πρακτικές και το ιδεολογικό τους πλαίσιο.