Ο τύπος είναι απίστευτος! Χωρίς δισκογραφική, χωρίς πιασάρικο όνομα, χωρίς κάποιο από τα ψιψιψώνια του star system κατάφερε να ανεβάσει στο Youtube ένα τραγούδι, το οποίο πλέον κάνει το γύρο του κόσμου. Το άσμα εξαπλωνόταν ως urban legend σε όλη την ανατολική Eυρώπη από την άνοιξη, ενώ το boom και ο πολύς χαμός έγιναν πρόσφατα, που το youtube άνοιξε και ρώσικη σελίδα. Την πατρότητα του εγχειρήματος φέρει ο άσημος μοσκοβίτης Peter Nalitch. Πρόκειται για έναν ακροβατισμό μεταξύ φολκλόρ και ποπ, για ένα πάντρεμα πικρού πραγματισμού, ειρωνίας και εξτραβαγκάντζας, ακριβώς δηλαδή αυτό που η ανατολική Ευρώπη και η μαμά Ρωσία σε ένα βαθμό βιώνουν τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Το τραγούδι θα μπορούσε κάλλιστα να φέρει τη σφραγίδα ενός Brengovic, ενός Borat ή ακόμα και των νεοφανών Gogol Bordello. Εγώ θα σας αφήσω απλά να το απολαύσετε. Την κριτική ας την κοπιάρει από εδώ κάποιος έγκριτος αρθρογράφος-κριτικός τέχνης της “Ε” παρακαλώ.
29 Νοε 2007
26 Νοε 2007
Ο Δημοσιογράφος Παπαχελάς
Παρότι φίλα προσκείμενος στην πολιτική των ΗΠΑ – δεχόμενος μάλιστα επανηλημμένως πυρά για την στάση του αυτή – δεν δίστασε να εκτεθεί και να αναδείξει την ιστορία ενός ατόμου, το οποίο επί δεκαετίες έβλαπτε τα αμερικανικά εθνικά συμφέροντα εις όφελος των δικών μας. Υπήρξε ο άνθρωπος που κάνοντας δύο εκπομπές ουσιαστικά ανεκίνησε την υπόθεση Λάλας και την κάλυψε δημοσιογραφικά σε κάθε της βήμα. Πέραν όμως της προσέγγισης του ανθρώπου και της οικογένειας του, ο οι προεκτάσεις και ο συσχετισμός που ο κύριος Παπαχελάς τολμά να επιχειρήσει με την ισραηλινή κατασκοπεία και με το πως εκείνοι αντιμετωπίζουν τους πράκτορες τους (υπόθεση Pollard, όπου οι ομοιότητες συγκλονίζουν) θέτει μια σειρά αιχμηρών ερωτημάτων για το αξιόμαχο και αξιόπιστο των δικών μας υπηρεσιών, όχι μόνο το 1993, αλλά δυστυχώς διαχρονικά.
Παρόλο που επιφυλάσσομαι να αποδίδω εύσημα, του συγκεκριμένου δημοσιογράφου του αξίζουν συγχαρητήρια καθώς μας ενθυμίζει πως μαχόμενη δημοσιογραφία δεν είναι ούτε οι κατινιές των μεσημεράδικων ούτε τα ασύντακτα και κακομεταφρασμένα copy paste από τον διεθνή τύπο.
Η μαχόμενη δημοσιογραφία έχει όνομα, έχει στήλη και έχει και εκπομπή.
24 Νοε 2007
Φιλελεύθεροι Φοιτητές
Επέκεινα των φοιτητικών παρατάξεων θα ήθέλα μέσω αυτής της ανάρτησης να σας γνωστοποιήσω τη δημιουργία μιας νέας φοιτητικής κίνησης στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση, της κίνησης των Φιλελεύθερων Φοιτητών.
Τα αιτήματα που εκφράζονται μέσω της κίνησης αυτής συνοψίζονται ως εξής:
- Απόκτηση γνώσεων που να έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, όχι πτυχίων τυπικών γνώσεων, προοριζόμενων μόνο για διορισμό στο δημόσιο.
- Κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου και περιορισμός του κράτους σε εποπτικό-ρυθμιστικό ρόλο.
- Σύγχρονα και ανταγωνιστικά πανεπιστήμια, και δημόσια και ιδιωτικά, που θα ικανοποιούν τους φοιτητές και τις δικές τους ανάγκες, όχι αυτές των υπαλλήλων τους.
- Πλήρης διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ελεύθερος μεταξύ τους ανταγωνισμός.
- Επιλογή τόπου και αντικειμένου σπουδών από τον ίδιο τον φοιτητή, πέρα από στεγανές γραφειοκρατικές προϋποθέσεις.
- Η χρηματοδότηση από το κράτος να μην πηγαίνει στον διεφθαρμένο και κακοδιαχειριζόμενο μηχανισμό των ελληνικών κρατικών πανεπιστημίων, αλλά να εξαρτάται από την ακαδημαϊκή κοινότητα και τις επιλογές των φοιτητών.
- Αλληλοσύνδεση των πανεπιστημίων και της αγοράς, προς μία καλύτερη εκπαίδευση, αύξηση των πόρων των πανεπιστημίων και προσφορά της παραγώμενης έρευνας στην οικονομία της χώρας.
- Να κοπεί ο ομφάλιος λώρος της διαφθοράς μεταξύ καθηγητών και φοιτητών μέσω του συνδικαλισμού και της συνδιοίκησης.
- Οι ακαδημαϊκές ελευθερίες για απρόσκοπτη και ελεύθερη συμμετοχή σε μαθήματα και εξετάσεις, που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα, να γίνουν επιτέλους σεβαστές. Τα ατομικά δικαιώματα του φοιτητή δεν μπορούν να είναι στο έλεος καμιάς μικρής ή μεγάλης συλλογικότητας. Κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει “αγώνες”.
- Αξιοπρεπείς συνθήκες σπουδών χωρίς να χρειάζεται να φεύγουν οι φοιτητές στα πανεπιστήμια της Αμερικής και της υπόλοιπης ανεπτυγμένης Δύσης, επειδή τα δικά μας μοιάζουν με τα κρατικά άθλια ιδρύματα του Τρίτου Κόσμου.
21 Νοε 2007
Your privacy has been Superpoked
Facebook Platform ApplicationsΗ λύση δε βρίσκεται τόσο στις προδιαγραφές ασφαλείας του ιστότοπου όσο στον ίδιο τον χρήση, ο οποίος οφείλει να είναι προσεκτικός με το τι θα ανεβάσει, πόσες και ποιες εφαρμογές θα χρησιμοποιήσει και το κατά πόσο θα περιορίσει τη δημόσια πρόσβαση στο προφίλ του. Οπότε φιλική συμβουλή: Ας περάσουμε λίγο από τα Privacy Settings κι ας κοιτάξουμε πως μπορούμε κάπως να μπαλώσουμε το ψηφιακό μας πορτ(ο)φόλιο. Τα προσωπικά μας δεδομένα παραείναι πολύτιμο αγαθό για να μας το υφαρπάξουν τόσο εύκολα και ανέξοδα.
Users who install Platform Applications must agree to the terms and conditions set forth in the Platform Application Terms of Use ("Application User Terms") and in these Terms of Use. The Application User Terms are subject to change without prior notice at any time, in the Company's sole discretion, so you should review these terms each time you install an application and from time to time. Platform Developers may require you to agree to their own terms of service, privacy policies and/or other policies as a condition of using Platform Applications. Platform Applications have not been approved, endorsed, or reviewed in any manner by Facebook, and we are not responsible for your use of or inability to use any Platform Applications, including the content, accuracy, or reliability of such Application and the privacy practices or other policies of Developers. YOU USE SUCH PLATFORM APPLICATIONS AT YOUR OWN RISK.If you, your friends or members of your network use any Platform Applications, such Platform Applications may access and share certain information about you with others in accordance with your privacy settings as further described in our Privacy Policy. Platform Developers are required to agree to restrictions on access, storage and use of such information. However, while we have undertaken contractual and technical steps to restrict possible misuse of such information by such Platform Developers,
we do not screen or approve Developers, and we cannot and do not guarantee that all Platform Developers will abide by such restrictions and agreements. Certain actions you take through the Platform Applications may be displayed to your friends in your profile, mini-feed and news feed, and you may opt-out of displaying your Platform Application actions on the Privacy Settings page. Please report any suspected misuse of information through the Facebook Platform as described in our Privacy Policy.
17 Νοε 2007
Παντού υπάρχει ένας Μύθος!
Ο εορτασμός της επετείου του πολυτεχνείου έχει στοιχειώσει την σχολική μου ζωή. Από τότε που κατάλαβα πως κάτι μου μύριζε περίεργα αποφάσισα να μην πατάω εκείνη τη μέρα σχολείο, αισθανόμενος όμως παράλληλα αρκετές ενοχές για την “αντιδραστική” μου αυτή αποχή. Πλέον έχω καταλάβει τι ήταν αυτό που υποσυνείδητα με ενοχλούσε τόσο: Τα στερεότυπα, οι στρεβλώσεις και οι εθνικοί μύθοι που αναπαράγονται εκεί είναι τέτοιου μεγέθους, που παρασάγγας απέχουν από τον σεβασμό της ιστορικής μας μνήμης και των δημοκρατικών μας αρχών ως λαού.
Όσα εκεί εκτυλίσσονται – σε αγαστή συμφωνία υπουργείου, συλλόγων γονέων και κηδεμόνων και εκπαιδευτικών – μόνο μάθημα δημοκρατίας και ελευθερίας δε μπορούν να αποτελέσουν για ένα μικρό μαθητή. Κοντολογίς η κατήχηση αναπαρήγαγε τους ακόλουθους Mythos: Οι αμερικάνοι έφεραν τη χούντα όμως σύσσωμος ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε, με το ίδιο σθένος μάλιστα που είχε αντισταθεί κατά των γερμανών (τα τραγούδια μιλούν για κατακτητή). Το Πολυτεχνείο είχε παλλαϊκή συμμετοχή και τα τανκς τσαλαπάτησαν και σκότωσαν φοιτητές που είχαν κρεμαστεί στην πύλη φωνάζοντας "Ζήτω η Δημοκρατία". Στο τέλος το Πολυτεχνείο έριξε τη χούντα, οι τούρκοι πρόλαβαν και μας πήραν την Κύπρο, ενώ οι πανούργοι αμερικάνοι ακόμα να ξεπεράσουν το ταράκουλο και μας μισούν... Και μετά χτυπάει το κουδούνι και πάμε με την παρέα Goodies. Δεν είπαμε όμως πως πρωταρχικός ρόλος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι όχι τόσο η διδασκαλία της ιστορίας, όσο η διάπλαση εθνικού φρονήματος; Ε, καλώς τη λουζόμαστε τη μπύρα μας τότε!
ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ
12 Νοε 2007
"Που να σκάσεις!"
Το enfant terrible έδωσε συνέχεια (σιγά που θα το άφηνε να πέσει) αποκαλώντας τον βασιλέα "αδιάκριτο" και του πέταξε σπόντα για τον ρόλο που έπαιξε στο πραξικόπημα του 2002. Οι κινήσεις του εκτιμάται πως προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση, καθώς επίκειται συνταγματική αναθεώρηση που θα τον θρονιάσει ισοβίως στην προεδρία. Όλοι ευχαριστημένοι μου ακούγονται με τις εξελίξεις...
Νόμιζα πως ήταν στην Ελλάδα που μας έλειπε το πολιτικό επίπεδο. Αλλά τελικά και έξω μια χαρά τα πάνε χωρίς εμάς!
10 Νοε 2007
Mojito Cubano ma non troppo
Καιρό τώρα με απασχολούσε η παρασκευή του ιδανικού Mojito. Ως λάτρης του συγκεκριμένου cocktail - και του κουβανικού πολιτισμού γενικότερα - φιλοδοξούσα να φτιάξω κάτι που να προσεγγίζει αυτό που απολαμβάναν και απολαμβάνουν οι άνθρωποι εκεί. Απέφευγα επομένως την καστανή ζάχαρη, έψαχνα για lime και δεν έβαζα ποτέ Bacardi, θεωρώντας το Havana Club ως αυθεντικότερο και πιο εύγευστο.
Σήμερα όμως πέρασα μια βόλτα από το blog της Yoani Sánchez, μιας κοπέλας από την Αβάνα που σε πείσμα αποκλεισμού του λαού της από το διαδίκτυο επιμένει να σηκώνει ειδήσεις, σχολιάζοντας την καθημερινή ζωή. Την ιστορία της παρουσίασε πρώτο πριν από ένα μήνα το Reuters με ένα σύντομο αφιέρωμα.
Εκεί λοιπόν ανακάλυψα το πόσο διαδεδομένο και αγαπητό είναι το συγκεκριμένο ρούμι. Δική μου ας είναι μόνο η μετάφραση του ποστ και ένα σύντομο σχόλιο: Ως εδώ ήταν με τo Mojito!
Ξένα Ποτά
Μπορεί κάποιος να μου απαντήσει στο σε ποιον απευθύνεται η πρώτη φράση αυτής της ετικέτας του Havana Club; [Καλωσήλθατε στην Κούβα!] Μια φορά όχι στους κουβανούς. Θα ήταν λίγο παράλογο να μας καλωσορίζουν στην ίδια μας τη χώρα.
Τα πάντα γίνονται κατανοητά αν αναλογιστούμε πως η τιμή των 3.85 cuc (γύρω στα 92 πέσος Κούβας, ή λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο ενός μέσου μισθού) καθιστά αυτό το προϊόν μη προσεγγίσιμο στα εθνικά πορτοφόλια.
Στο τέλος η φράση [Ένα εθνικό ποτό της Κούβας: το Μοχίτο] είναι σοβαρή. Δεν κρύβει αυτό που είναι προφανές.
Αβάνα, 9 Νοεμβρίου 2007
9 Νοε 2007
Το Τείχος που κατήντησε Τοίχος
7 Νοε 2007
Οι γάμοι του Christian (πρώην Christina)
Δύο γυναίκες, νομικός η μία, πολιτικός η άλλη, γνωρίζονται στο Βερολίνο και ερωτεύονται σφόδρα. Δεν παντρεύονται, καθώς τέτοιο δικαίωμα δεν τους αναγνωρίζεται, οπότε το 2005 αποφασίζουν να συστήσουν “συντροφία ζωής ομοφυλόφυλων ατόμων” (Lebenspartnerschaft). Εντωμεταξύ όμως, η μία εκ των δύο συντρόφων έχει συνειδητοποιήσει πως πάσχει από δυσφορία φύλου και αρχίζει διαδικασία outing, προκειμένου να γίνει transman. Η ορμονοθεραπεία ολοκληρώνεται επιτυχώς με εγχείρηση αλλαγής φύλου και από το καλοκαίρι του 2006 η κυρία πολιτογραφείται επισήμως ως κύριος.
Ο εν λόγω λοιπόν κύριος αποφασίζει πως έφτασε επιτέλους η στιγμή να παντρευτεί την καλή του και ευτυχής που η ιατρική του δώρισε ό,τι η φύση αρχικά του είχε αρνηθεί, κινεί τις διαδικασίες γάμου. Και εκεί ακριβώς είναι που προσκρούει στο Venusberg της γραφειοκρατίας: Η Lebenspartnerschaft βρίσκεται ακόμα εν ισχύ και εγκαθιδρύει κόλλημα γάμου. Για να λυθεί το κόλλημα, ο σύντροφος οφείλει να επικαλεσθεί συναισθηματικό κλονισμό, κάτι ανύπαρκτο βέβαια, από τη στιγμή που ο άνθρωπος θέλει να παντρευτεί το ίδιο ακριβώς άτομο! Έχει πάει Νοέμβρης και η υπόθεση του κυρίου Schenk βλέπω να τραβάει μέχρι το Συνταγματικό Δικαστήριο. Ιστορίες καθημερινής τρέλας, σε μια χώρα όπου το γράμμα του νόμου επιμένει να συγκρούεται με την ανθρώπινη φαντασία και την κοινή λογική.