11 Οκτ 2009

Η χαμένη ελευθερία του αγριογούρουνου

“A government big enough to give you everything you want, is big enough to take away everything you have”
—Thomas Jefferson

Agriogourouna_01

Το κυνήγι αγριογούρουνου υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων επικίνδυνο άθλημα. Ο πολυμήχανος Οδυσσέας λαβώθηκε άσχημα μικρός, ενώ ο Ερυμάνθιος κάπρος δεν άφηνε τους Κένταυρους σε χλωρό κλαρί μέχρι να τον περιλάβει ο Ηρακλής. Όπως φαίνεται και από τις αρχαίες γαλατικές γκραβούρες που παρατίθενται, οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι πίστευαν πως αγριογούρουνα εκπαιδεύονταν από ανυπότακτους Γαλάτες ως ανιχνευτές και ως ατίθασα ζώα που ήταν τα συνέδεαν με τον Θεό Άρη.

Υπάρχει όμως και κάποιος εναλλακτικός - λιγότερο γαλαντόμος - τρόπος για εκείνον που επιθυμεί να θηρεύσει αγριογούρουνα χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την σωματική του ακεραιότητα. Αυτό που έχει να κάνει είναι να βρει ένα ξέφωτο στο δάσος και προσέχοντας μη γίνει αντιληπτός να αφήνει καθημερινά καλαμπόκι. Τα αγριογούρουνα θα αρχίσουν να επισκέπτονται το ξέφωτο, εκτιμώντας την τροφή του θηρευτή ως εύκολο και θρεπτικό συμπλήρωμα στις ρίζες, στα φίδια και στα υπόλοιπα ζωύφια που κυνηγούν.

Αφού περάσουν κάποιες μέρες και το ξέφωτο γίνει γνωστό στην αγέλη, ο κυνηγός θα τοποθετήσει μια σειρά πασσάλων γύρω από το ξέφωτο. Για τα αγριογούρουνα η ύπαρξη των πασσάλων δεν θα σημαίνει κάτι και θα συνεχίσουν να προσέρχονται τακτικά. Λίγες μέρες μετά, ο κυνηγός θα ενώσει τους πασσάλους με ένα σύρμα, αφήνοντας ανοίγματα για τα γηραιότερα μέλη και επιτρέποντας στα υπόλοιπα είτε να το παρακάμπτουν είτε να το δρασκελίζουν. Τα αγριογούρουνα συνηθισμένα στην εύκολη τροφή κάποια στιγμή θα αποδεχτούν την ύπαρξη ενός σύρματος και απλά θα το παραβλέπουν. Μόλις εξοικειωθούν θα ακολουθήσει και δεύτερο και κάποια στιγμή τρίτο σύρμα και τα αγριογούρουνα θα συνεχίσουν να έρχονται καθημερινά στο ξέφωτο εκτιμώντας το ως ανέλπιστη λύση επιβίωσης. Αρκετές μέρες αργότερα ο κυνηγός θα αφήσει μόνο ένα άνοιγμα. Τότε πια τα αγριογούρουνα θα έχουν εθιστεί τόσο στο νόστιμο καλαμπόκι που δεν θα αργήσουν να μάθουν το μοναδικό αυτό άνοιγμα και να περνάνε από εκεί. Το μόνο που μένει στον άνθρωπο τότε είναι με μια γρήγορη κίνηση να το κλείσει.

Ξαφνικά τα αγριογούρουνα θα έχουν χάσει την ελευθερία τους. Θα αρχίσουν να τρέχουν γύρω από τον φράκτη, αλλά θα είναι πια αιχμάλωτα. Σύντομα θα επιστρέψουν στο καλαμπόκι και έχοντας πια ξεχάσει την χρονοβόρα και απαιτητική ανεύρεση ελεύθερης τροφή δεν θα τους είναι δύσκολη η αποδοχή της νέας κατάστασης αιχμαλωσίας.

Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική. Το κράτος εθίζει τους πολίτες του με σοσιαλιστικής εμπνεύσεως πρακτικές και τους παρέχει δωρεάν καλαμπόκι υπό μορφή επιδομάτων, αγροτικών επιδοτήσεων, προγραμμάτων υποαπασχόλησης, διορισμών εκτός ΑΣΕΠ, παροχών και "χαριστικών" ρυθμίσεων. Εμείς τα αποδεχόμαστε ανέξοδα λησμονώντας ολοένα και περισσότερο την αξία της δημιουργικότητας και της καινοτομίας. Εκπαιδευόμαστε με αυτόν τον τρόπο στην πιθανότητα να κλείσει μια μέρα πίσω μας ερμητικά η πόρτα. Και το μόνο που θα μας νοιάζει τότε θα είναι το καλαμπόκι.

Agriogourouna_02

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο και περιεκτικό άρθρο.

Manoliscus είπε...

@apogonos

Thanks mate! Η αλληγορική αυτή ιστορία έχει ήδη κυκλοφορήσει στον αγγλόφωνο χώρο. Εμείς πάλι εδώ μάλλον που την αγνοούμε. Θέλω να ελπίζω πως αυτό οφείλεται στη μικρή διεισδυτικότητα του διαδικτύου και όχι στο άφθονο Ελληνικό καλαμπόκι.

o βασιλιάς του δάσους είπε...

Θεέ μου.. σε ευχαριστώ που μέσα στα όροι και τα άγρια βουνά.
Μέσα στους σκορπιούς τα φίδια και τα άγρια θεριά…
Με προστατεύεις από τους ήρεμους πολιτισμένους ανθρώπους.

Manoliscus είπε...

@βασιλιά της πενείας
Ου καλό είναι τον άνθρωπον μόνον, μεγαλειότατε.
Δεν με εκφράζει ο αναχωρητισμός ως στάση ζωής.

@blogo
Στέφανε καλό ξεκίνημα!